Θα θέσω ένα δύσκολο θέμα ηθικής φύσεως.
μήπως πρέπει να σταματήσουμε να θεοποιούμε και να εξιδανικεύουμε κάποια πράγματα, κάποιες αξίες;
Κρατώντας την κεντρική ιδέα του πρώτου σου post, και αφαιρώντας τις ερωτήσεις περί "πολιτιστικής κληρονομιάς", να σε ρωτήσω κι εγώ κάτι?
Τι νομίζεις πως είναι οι αξίες που πρέπει να καταργήσουμε? Ποιές είναι αυτές?
Αξία ονομάζεται αυτό που αξίζει. Αυτό για το οποίο αξίζει να ζεις δηλ. Αν πιστεύεις ότι για το μόνο που αξίζει να ζει κανείς είναι για το μαμ, κακά και νάνι, απορώ για ποιον λόγο βάζεις υπογραφές με παραπομπές στον Σαιντ Εξυπερύ. Λες ο "Μικρός Πρίγκηπας" αυτό να ήθελε να δείξει στον κόσμο?
Αυτή η σκέψη σου είναι παγίδα και να με συγχωρείς που είμαι λίγο σκληρός. Αν αφεθούμε στην ανταγωνιστική εικόνα του κόσμου μας, στην άνευ αξιών προσέγγισή του, οδηγούμαστε απλά στο δίκαιο του ισχυροτέρου, στο "ο θάνατός σου η ζωή μου", και άλλα τέτοια ωραία. Διότι, αν δεν έχεις καταλάβει, αυτό σημαίνει ανταγωνισμός.
Αν νιώθεις ισχυρός και αυτοδύναμος προχώρα!
Και κάτι για την "πολιτιστική μας κληρονομιά". Αυτές οι ρημάδες οι πέτρες δεν είναι πολιτιστική μας κληρονομιά, ανήκουν στην ανθρωπότητα. Όπως ανήκουν και τα επιτεύγματα που κρύβονται πίσω απ' αυτές. Όπως αυτό που είπες για την πλαστικότητα του Παρθενώνα. Όπως τα γλυπτά της ζωφόρου. Όπως τα έργα του Αριστοτέλη. Δεν έχουμε καμία πολιτισμική συνέχεια με τους ανθρώπους που τα δημιούργησαν κι αυτό φαίνεται περίτρανα από την αμετροέπειά μας. Είμαστε μόνο φύλακες αυτών των επιτευγμάτων. Ας κάνουμε, βρε αδερφέ, και μια δουλειά σωστά και μετά κοιτάμε για την προώθησή μας στον "ανταγωνιστικό κόσμο"!