Η μοναξιά είναι το αδάμαστο κι ατάιστο θεριό
Που κάθε νύχτα βρίθει και βρυχάται
Η μοναξιά υπάρχει όταν δεν είναι δυο
Κι είναι ένας - μόνο ένας - και θυμάται
Η μοναξιά γεννήθηκε από το απρόσμενο φευγιό
Εκείνου, που έχει φύγει κι ας λυπάσαι
Η μοναξιά, μαύρα ξανά σου φόρεσε
Μαύρα! Που τα φοβάσαι!
Η μοναξιά, απόλυτη, σκληρή κι αδιάλλακτη
Γιατί φροντίζει, λέει, Για το καλό σου
Φίλη σου είναι η μοναξιά! Φίλη!
Κι ας την αντιμετώπιζες σα να ’ταν ο εχθρός σου
τη μοναξιά μην αδικείς
Για όσα, άλλη μια φορά, θα σε διδάξει
Τη μοναξιά μη φοβηθείς
Λάκκο σου σκάβει, να μπορεί, το παρελθόν να θάψει
ΑΙΜΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΑΚΗ