Για μένα η συγκεκριμένη κίνηση της ΑΕΠΙ αποτελεί μάλλον μια ακόμη σπασμωδική της προσπάθεια (όπως κι αυτή κατά του kithara.gr) να "καταξιώσει" την από πολλούς και κατά πολύ αμφισβητούμενη σωστή λειτουργία στο ρόλο που της έχουν αναθέσει.
Για την ιστορία, τα ποσοστά από αυτές τις δημόσιες εκτελέσεις περιλαμβάνονται στα λεγόμενα εκτελεστικά δικαιώματα, για τα οποία είχε δημιουργηθεί και το μεγάλο ζήτημα με τους καλλιτέχνες που ενυπόγραφα στράφηκαν εναντίον της προ καιρού (Θ.Μικρούτσικος, Στ.Ξαρχάκος, Ν.Μαμαγκάκης κ.ά.).
Ναί, να πληρωθούν τα ποσοστά που νόμιμα δικαιούται να εισπράξει εις όφελος των καλλιτεχνών - το θέμα είναι πως αυτό το τελευταίο σχετικά με την προστασία του καλλιτέχνη επί της πράξεως καταργείται καθότι τα ποσοστά που(αν και όταν) δίνονταν δε ...συμφωνούσαν και τόσο με τα νομίμως καθορισμένα (εξ ου και το ζήτημα που δημιουργήθηκε). Ως εκ τούτου, δε βάλλονται σε τόσο μεγάλο βαθμό οι καλλιτέχνες από τις ελλιπείς εισπράξεις των εκτελεστικών δικαιωμάτων των έργων τους.
Όσον αφορά το ότι πλήττεται έμμεσα κι η δημοτικότητα των καλλιτεχνών, θα διαφωνήσω καθότι εάν περίμεναν οι τελευταίοι να αυξηθεί η αναγνωρισιμότητα του έργου τους απ' τις πωλήσεις, τότε το Θ.Παπακωνσταντίνου ας πούμε θα τον γνώριζε μόνο το ...studio ηχογράφησης και ο στενός του κύκλος. Οι συναυλίες και οι δημόσιες γενικά εμφανίσεις αποτελούν το ασφαλέστερο μέσο γι' αυτή τη διαδικασία - όπως άλλωστε και η κύρια οδός εσόδων που έχουν.
Στο εξωτερικό εξάλλου (και στην Ελλάδα για τους "εισαγόμενους" δίσκους) για ότι αφορά την προώθηση σε μαγαζιά, clubs κτλ., λειτουργεί το σύστημα των Promotional Releases("white labels" σε εποχές βινυλίου), τα οποία αφορούν αποκλειστικά εκτελεστικά δικαιώματα για τον καλλιτέχνη κι αποκλείουν τα πνευματικά δικαιώματα από πώληση(όπου βρίσκονται κατά μερίδα και τα μεγαλύτερα ποσοστά απολαβής), εξ ου και ο χαρακτηρισμός "Promotional Release - Not For Sale"
Το ζήτημα με τα πνευματικά δικαιώματα και τις οικονομικές απολαβές εκ αυτών είναι πολύ περίπλοκο, δεδομένου ότι είναι κατακερματισμένα σε πολλές υποκατηγορίες (συγγενικά, εκτελεστικά, από διασκευή, από πώληση κτλ.) και ότι αν αυτό θεωρητικά είναι υπερ του καλλιτέχνη, στην πράξη προκύπτει "ζημιωμένος" σε πολλές περιπτώσεις. Και σ' αυτό δε συμβάλλει το μαγαζάκι στον Εύρο που αντί να πληρώνει το 5xY ποσό πληρώνει Υ, αλλά το γεγονός πως αυτές οι νομιμοποιημένες συμφωνίες με την εκάστοτε ΑΕΠΙ είναι υπέρ της εταιρίας (που υποτίθεται, με τη σειρά της, ότι είναι υπέρ του καλλιτέχνη κ.ο.κ)
Βέβαια, καθότι ιδιωτική εταιρεία, η ΑΕΠΙ έχει χρέος να διαφυλάξει τον εαυτό της πρώτα και μετά αυτούς που έχει αναλάβει να προστατεύει. Και λέγοντας "ιδιωτική εταιρεία" που χειρίζεται (έστω και με κρατική σύμβαση) τα πνευματικά δικαιώματα ενός πολιτιστικού προϊόντος όπως τα καλλιτεχνικά έργα, πιστεύω πως τα υπόλοιπα "επεισόδια" που λαμβάνουν χώρα (αυτ)εξηγούνται ως ένα βαθμό...
[πάλι έγραψα κατεβατό
πώς τα κατάφερα πάλι...
]
