Παραθέτω αυτούσια τα σχόλια από το μουσικό blog
"ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΙΒΩΤΟΣ", ενός πατέρα που δε γουστάρει το σύστημα, δε γουστάρει όμως και τη θεσμοποίηση του χαβαλέ:
"Μερικές σκέψεις με αφορμή τους βανδαλισμούς στο σχολείο υπό κατάληψη του Παγκρατίου: Αν ήμουν μαθητής σήμερα, σαφώς και θα διεκδικούσα καλύτερη παιδεία, θα ψήφιζα υπέρ των καταλήψεων, ως μοναδικό τρόπο αντίδρασης στην αδιαφορία της Πολιτείας αλλά και των εκπαιδευτικών και των γονιών. Βλέπετε η ευθύνη για το μαύρο μας το χάλι είναι συλλογική, άσχετα αν ποιούν τη νήσσα οι άμεσα εμπλεκόμενοι.
Αν ήμουν μέσα στην κατάληψη, θα φρόντιζα να την περιφρουρήσω, γιατί οποιαδήποτε καταστροφή, είναι βούτυρο στο ψωμί των αντιδραστικών. Θα φρόντιζα το σχολείο να το διατηρήσω στην κατάσταση που το βρήκα, ίσως να καθάριζα και λίγο ή να έβαφα, ή να φύτευα δυο δέντρα.
Γιατί θα είχα πρόταση: Όχι στον μηδενισμό και την ισοπέδωση των πάντων, ναι στο καλύτερο αύριο που το φτιάχνουν τα χέρια και τα όνειρα μας. Κι αν μπούκαραν εξωσχολικοί και δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα μαζί τους, θα ζητούσα βοήθεια, θα καλούσα στο φινάλε και τη μπατσαρία (η δουλειά της είναι να προστατεύει - και όχι να βαράει διαδηλωτές και αλλοδαπούς). Γι' αυτό και τσαντίστηκα με τους πιτσιρικάδες, γιατί έμειναν απαθείς εκεί που έπρεπε να δείξουν ότι έχουν αρχ**ια.
Και νάσου στα κανάλια οι "φιλήσυχοι" πολίτες, οι τρομολάγνοι και οι "πατριώτες" να κρατούν το ίσο. Και να τα κανάλια να χορεύουν στο χορό της τηλεθέασης και να καλούν όποιον τραμπούκο θα τα κάνει λαμπόγυαλο στο στούντιο για τα νούμερα.. τα "νούμερα"!
Δυστυχώς δεν είμαι μαθητής, είμαι πια πατέρας μαθητή Λυκείου σε κατάληψη. Και μέσα μου αντιπαλεύει η αγωνία για το καλύτερο μέλλον των παιδιών μου, με την οργή για τον σταρχ**ισμό των καθηγητών (παγερά αδιάφοροι αν θα ανοίξουν τα σχολεία, αφού ο μισθός θα πέσει κανονικά), αλλά και κάποιων συμμαθητών τους, που νομίζουν, τα άγουρα μαγκάκια, πως ένα κλειστό σχολείο είναι καλύτερο από ένα ανοιχτό. Σχεδόν 20 μέρες κλειστό το Λύκειο του μικρού και η συνέλευση αναβάλλεται μονίμως "για αύριο!"
Κι αν πάω στα κάγκελα απ' έξω να διαμαρτυρηθώ, να φωνάξω, αίφνης θα γίνω κι εγώ ένας τραμπούκος, αντιδραστικός πατέρας.. έτσι όπως τους έβλεπα κι εγώ, μαθητής τότε πίσω στις αρχές του 80. Η Παιδεία σήμερα και ο τρόπος που τη γνωρίζουν τα παιδιά είναι αποκρουστικός και απελπιστικά βαρετός, αλλά αυτό είμαι βέβαιος πια, ότι γίνεται ΣΚΟΠΙΜΑ! Μας θέλουν αγράμματους και άβουλους!
Άρα ποιά είναι η αντίσταση σας ρε μάγκες, ποιά η πρόταση, ποιά η ελπίδα;
Μήπως να πάτε κόντρα στην βλακεία και την στημένη ευδαιμονία;; Για να σας δω!!"
