Παιδες σας ευχαριστω, και ιδιαιτερα εσενα συνονοματε! Οντως, την μουσικη αυτην την αγαπαμε και παρ'οτι παιζουμε τα κομματια αυτα για χρονια, δεν τα χορταινουμε ουτε οταν τα ακουμε, ουτε οταν τα παιζουμε.
Αυτο για την φωνη δυστυχως το ακουω συνεχεια, απο το demo. Η αληθεια ειναι οτι προσπαθουμε να ξεφυγουμε απο την παγιδα του overporduction και να δωσουμε μια τραχυτητα στον ηχο μας που να κανει την μουσικη ανθρωπινη. Μας δυσκολεψε ιδιαιτερα αυτο καθ'οτι ο Martin ειναι ανενδωτος progressivας, και ηθελε να μια παραγωγη εφαμιλλη του νεου δισκου των Nightwish. Ισως ομως το παρακαναμε προς την αλλη κατευθηνση λιγο... Τα περισοττερα epic/power συγκροτηματα εχουν τραγουδιστες οι οποιοι θυμιζουν λιγο ...Μαρια Καλλας! Οχι οτι αυτο ειναι μεμπτο, η οτι δεν συνεισφερει σε αυτο που θελουν να πετυχουν αυτα τα συγκροτηματα. Νομιζουμε ομως οτι η φωνη του Τομ κανει τα κομματια ποιο θερμα και απτα. Ο ηχος που στοχευουμε ειναι δυναμικος, αδελφικος, εμπνεει και μιλαει στην καρδια του ακροατη, τον κανει να νοιωθει οτι συμμετεχει στο παθος και την αγωνια των ηρωων για τους οποιους συνθετουμε. Θελουμε οταν καποιος ακουει τους Lost Legion να θελει να ανεβει στην σκηνη και να φωναξει το warchant... Να νοιωθει αναποσπαστο μερος του συγκροτηματος, της μουσικης, αλλα και ολων αυτων που μαζι του τραγουδουν τα κομματια μας. Οτι ανηκει στην μουσικη και στα τραγουδια.
Στο συγκεκριμενο, οταν οι Ροχιριμ θυμουνται τη γη των προγωνων τους θελουμε η εικονα να περνει ουσια και χρωμα στην καρδια του ακροατη. Να κλονιζεται απο το ατελες μισος και τη λυσσα για την ανθρωπινη σαρκα που φτυνεται απο τα σαγονια των Ορκ. Να τρεμει απο τον ανθρωπινο φοβο και την αδρεναλινη οταν στην δινη της μαχης και της απελπισιας, σαν τον Ροχιριμ του τραγουδιου, δεχεται τον θανατο σαν αδελφο και θυσιαζεται για τους συναγωνιστες του. Τι καλυτερο για να το πετυχει κανεις αυτο απο ενα τραγουδιστη του οποιου την φωνη την νοιωθεις οχι μονο στον ηχο αλλα και μεσα στην καρδια σου?
