Ας πω κ εγώ την άποψή μου:
Κατ αρχήν δεν θεωρώ κακές ή παρα φύσην ή ανώμαλες κ.λπ. τις σχέσεις τον ομοφυλοφύλων. Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη που δεν αποσκοπεί στην δημιουργία ενός νέου ανθρώπου, θεωρείται παραφύσην. Άρα με την ίδια λογική και η σεξουαλική πράξη με τν χρήση προφυλακτικού ή αντισυλληπτικών χαπιών, θεωρείται παράφύσην. Δεν είναι όμως. Για μένα φυσιολογικό και αποδεκτό εκ μέρους μου είναι οτιδήποτέ γίνεται με τη συγκατάθεση και των δύο (ενίοτε κ παραπάνω
) που συμμετέχουν στην πράξη.
Κατά συνέπεια δεν με ενοχλεί ούτε με αφορά αν θα έχουν σχέση δύο άνθρωποι του ίδιου φύλου. Ούτε κ ο γάμος τους με ενοχλεί. Αντιθέτως με ενοχλεί ο πουριτανισμός που χαρακτηρίζει ακόμη κ σήμερα, εν έτει 2008 ένα σεβαστό ποσοστό των ανθρώπων, που δνε μπορούν να δεχτούν ως φυσιολογικό κάτι τέτοιο και δυστυχώς αυτό επηρεάζει ολόκληρη την κοινωνία των ανθρώπων.
Αναφορικά με το θέμα της υιοθεσίας τώρα. Αυτό είναι όντως ένα πρόβλημα. Όχι από την άποψη ότι ένα παιδί κινδυνεύει να ακολουθήσει το παράδειγμα των ομοφυλόφυλων γονιών του. Τα περισσότερα παιδιά που είναι ομοφυλόφυλοι, μεγαλώσανε σε "φυσιολογικές" οικογένειες. Άλλωστε, το αν κάποιος θα είναι ομοφυλόφιλος ή ετεροφυλόφυλος, καθορίζεται από την πρώτη μέρα της γέννησής του.
Το πρόβλημα για μένα έγκειται στο ότι ένα παιδί έχει ανάγκη να νιώσει και τη πατρική κ τη μητρική στοργή. Όχι μόνο την πατρική ή μόνο την μητρική. Είναι απαραίτητα κ τ δύο για μένα. Για να μπορέσει ο άνθρωπος να είναι ολοκληρωμένος...
Από την άλλη για μένα ο γάμος είναι αναγκαίο κακό. Οπότε προτιμώ να τον αποφύγω. Οποιοσδήποτε όμως νιώθει την ανάγκη να δεσμευτεί με αυτόν τον τρόπο, είτε θέλει να το κάνει με άνθρωπο του ίδιου φύλου είτε με του αντίθετου, είναι δικαίωμά του...
