Ναυαγός
Βγαίνει χρησμός απ το μαντείο με τους καλυτέρους οιωνούς,
μια μέρα έρχεσαι στον κόσμο και εσύ ένας απ τους πολλούς.
Μια θάλασσα είναι η ζωή σου και εσύ σχεδία μοναχή.
Χρόνια προσμένεις την Ιθάκη μα αυτή δεν λέει να φανεί.
Χρόνια δεμένος στο κατάρτι μες το κορμί σου ναυαγός ,
έκπτωτος άγγελος της μοίρας ορφανός.
(ρ)
Και κάπου κάποτε ένα χέρι ελπίζεις μπρος σου να απλωθεί,
το πολικό σου το αστέρι, στον δρόμο σου να σε οδηγεί,
στα πιο παράξενα τα μέρη μαζί σου να αιμορραγεί,
και οπού και να είσαι η Ιθάκη θα είναι εκεί.
Έχεις χορέψει του πολέμου αφρικάνικους χορούς.
Έχεις δακρύσει για χαμένους αδερφούς.
Μια βραδιά στην Νιγηρία ξέφυγες απ` τους ληστές,
Έχεις γνωρίσει ταπεινούς και υλιστές.
Ταξίδεψες μες σε ποταμιά, θάλασσες και ωκεανούς,
και στο Μαρόκο έχεις καπνίσει αλλιώτικους καπνούς.
Κι όμως ακόμα στο κατάρτι νιώθεις,δεμένος ναυαγός,
έκπτωτος άγγελος της μοίρας ορφανός.
