Λοιπον εγω αυτο το οποιο καταλαβαινω απο το πρωτο ποστ ειναι οτι και στις 2 περιπτωσεις πρεπει να παραδεχτουμε την υπαρξη ενος θεου ειτε ειναι ειτε δεν ειναι παντοδυναμος. Μια παραδοχη η οποια προφανως δεν εξυπηρετει ολες τις αποψεις και τασεις.
Ας κανουμε ομως την αυθαιρετη και αβασιμη υποθεση οτι ο Θεος υπαρχει.
Ερχομαστε στο ερωτημα εαν ειναι ή οχι παντοδυναμος.
Καλως η κακως εχουμε συνδεσει ως κοινωνια την εννοια του Θεου με την εννοια παντοδυναμος εξ αιτιας της χριστιανικης κυριαρχιας. Ετσι λιγο πολυ αναποφευκτα θα δημιουργηθουν 2 τασεις ως προς την απαντηση οι οποιες θα ειναι κυριαρχες και ισως δημιουργηθουν και καποιες λιγο ποιο "ψαγμενες" απο την απλη σκεψη. Εξηγουμαι:
Η πρωτη ταση ειναι οι "αντιδραστικη" η οποια επι της ουσιας δεν ξεφευγει απο το κατεστημενο και την αποψη του κατεστημενου, απλα νιωθει μια αναγκα για κατι ριζοσπαστικο και λιγο πολυ χωρις σκεψη τοποθετειται στην πρωτη απαντηση μην εχοντας ουσιαστικα επιχειρηματα. Το κανεις ομως γιατι νιωθει μια αναγκη να ριζοσπαστικοποιηθει απο την κοινωνια και αρπαζεται στην πρωτη ευκαιρια που θα βρει.
Η δευτερη ταση θα ειναι οι "συντηρητικη" αν επιτρεπεται να χρησιμοποιησω τον ορο χωρις να παρεξηγηθω. Αυτη η ταση θα ακολουθει το κατεστημενο κατα γραμμα μη αρνουμενη οτιδηποτε ισχυει ως τωρα και θα υποστηριξει με παθος την παντοδυναμια του Θεου και την πιστη που εχει η συγκεκριμενη κοινωνικη ομαδα σε αυτον, θα μιλησει για δικαιωμα στην πιστη, οτι ο Θεος δεν χρειαζεται αποδειξει κ.ο.κ., πραγματα τα οποια σε γενικες γραμμες αποτελουν κατεστημενο/αστικη νοοτροπια.
Φυσικα ομως το ζητημα ειναι αρκετα πιο βαθυ απο μια τετοια επιφανειακη προσεγγιση στα πραγματα. Δεν κατηγορω καμια απο τις 2 παραπανω τασεις γιατι η καθε μια εχεις αναγκεις και εντασεται στην εκαστοτε και γιατι δεν ειναι ο καθενας διατεθιμενος να διατριβισει λιγο παραπανω σε ενα θεολογικο ζητημα που σε τελικη αναλυση δεν προκειται να του βγαλει το ψωμι της επομενης μερας.
(απο δω και περα ακολουθουν και προσωπικες θεσεις)
Εμεις υποθετω θελουμε να κανουμε μια πιο προσεγμενη προσεγγιση στο ζητημα. Ας ξαναπαρουμε λοιπον την αυθαιρετη υποθεση οτι ο θεος υπαρχει.
Γιατι θα πρεπει ντε και καλα ναειναι και παντοδυναμος? Η παντοδυναμια εγκειται αποκλειστικα στην συνηθεια μας να τον θεωρουμε παντοδυναμο. Ακομα και εαν ο Θεος ηταν ο δημιουργος του συμπαντος κοσμου τι του δινει την απολυτη παντοδυναμια? Και γιατι θα ηταν κακο να ηταν παντοδυναμος?
Το προβλημα ειναι οτι εαν η αντιπαραθεση γινει με εναν πιστο (οποιασδηποτε πιστης) αυτος ακομα και οταν του τελειωσουν τα συγκεκριμενα επιχειρηματα (αν εχει) θα συνεχισει να υποστηριζει την θεση του λεγοντας οτι δεν χρειαζεται αποδειξεις για να πιστεψει και οτι το γεγονος οτι ο Θεος ειανι παντοδυναμος ειναι θεσφατο για αυτον.
Εδω ομως καλα καλα δεν εχουμε ξεκαθαρισει την υπαρξη του θεου. Τιθεται παντελως αυθαιρετα στην αρχικη δημοσιευση η εννοια θεος.
Φιλτατε macmisia στην προκειμενη θετεις κατι και εσυ ως αυτονοητο και αυταποδεικτο.
.Αλλά ξαναλέω ,ότι ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να αρνηθεί αυτή τη γνώση...
Δηλαδη υποστηριζεις οτι η γνωση αυτη (του θεου) υπαρχει, ειναι εκει και μπορει ο καθενας να την παρει η ο καθενας να την αρνηθει και, προφανως, να μεινει στην αμαθεια και την αγνοια. Αυτο το δεδομενο για σενα μπορει να μην ισχυει για μενα ή για κποιον αλλον, πως μπορεις να με πεισεις για την υπαρξη αυτης της γνωσης και την υπαρξη του Θεου? Θα πεις ειμαι ελευθερος να πιστεψω, αλλα θα πρεπει να μου δωθει και καποιος λογος για να πιστεψω ετσι? Και υπαρχει και η περιπτωση εγω να εχω υπαρξει πιστος που ομως ανακαλυψε οτι αυτη η γνωση τελικα δεν υπαρχει, επομενως εχω περασει και απο τα 2 σταδια. Πως θα με επειθες σε εκεινη την περιπτωση για την ορθοτητα της θεσης σου? Δεν προκειται για προσωπικη επιθεση η κατι τετοιο, απλα δεδομενου οτι το ερωτημα (θελει να) ειανι λιγο πολυ συγκεκριμενο και απανταμε σε αυτο και μονο και δεν εχει ν ακανει με την πιστη του καθενος, δεν θα επρεπε καπως να με πεισεις οτι η δικη σου απαντηση στο προβλημα ειναι σωστοτερη? Αυτο ισχυει φυσικα για τον καθενα.
Πλατιασα λιγο ειναι η αληθεια και ισως χαωθηκα. Παντως για να συνοψισω λιγο, ο προβληματισμος μου εγγειται στο γεγονος οτι το ερωτημα θεωρει δεδομενη την υπαρξει του Θεου. Εαν θεωρηθει δεδομενη η υπαρξη του Θεου και εφοσον δεν τον γνωριζει κανενας μας προσωπικα κανενας δνε μπορει να απαντησει και αν ειναι επι της ουσιας η οχι παντοδυναμος ακομα και σε πλαισια εξω απο την ανθρωπινη λογικη. Εαν ομως θεωρησουμε οτι δεν υπαρχει θεος... Το ερωτημα ειναι προβληματικο και δεν στεκει.
