A)Μόνο τα επιστόμια να υπολογίσεις,βγαινουν 2-3 κιθαρες 
Πολλοι ειναι αυτοι που εχουν ενα ξύλινο,ενα γυαλινο και ενα μεταλλικό...
Δες ενδεικτικά:
http://www.thomann.de/gr/search_dir.html?sw=mouthpiece+sax&x=0&y=0
Aκριβώς αυτό που έλεγα. Δεν έχουν το περιθώριο να αλλάζουν συνέχεια επιστόμια και να δοκιμάζουν καινούργια ακριβώς λόγω του υψηλού κοστους. Αυτό που εννοούσα, είναι οτι λόγω τιμών, θα πάρουν μια και καλή κατι, και δεν θα μπούν στη διαδικασία "παίρνω αυτό, α βλακεία, ας πάρω το άλλο, μετα θα βγεί και το καινούργιο..." Και αν και δεν ξέρω απο σαξόφωνα, δεν νομίζω οτι τα επιστόμια ή τα λοιπά εξαρτήματα αναπτύσσονται τεχνολογικά με τους ρυθμούς που αναπτύσσονται τα εξαρτήματα ηλεκτρικής κιθάρας.
ΠΡΙΝ δηλαδή γίνει τόσο mainstream η κιθάρα και πριν περάσει στα χέρια ανθρώπων ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΜΟΥΣΙΚΟΥ.
Ξέρω ότι ακούγεται βαρύ, αλλά είναι απολύτως ακριβές, αν καθίσετε να το σκεφτείτε εντελώς ψυχρά (και ψύχραιμα).
Μainstream ήταν η λέξη που έψαχνα... Προσωπικά δεν θα το έθετα ως "ανθρώπου που δεν έχει τη νοοτροπία του μουσικού". Αυτή η νοοτροπία χτίζεται κατ' εμέ σε ένα καλό ποσοστό κατα τη διάρκεια της μουσικής εκπαίδευσης, και απο κεί και πέρα σίγουρα έχει ρόλο και η νοοτροπία του ατόμου.
Απο κεί και πέρα, ας δούμε τί έκανε τη κιθάρα τόσο δημοφιλές όργανο:
Εχει τάστα: Συγκερασμένο όργανο, όπου ένας νέος επίδοξος κιθαρίστας έχει λιγότερες πιθανότητες απο ένα αντίστοιχο βιολονίστα να προκαλέσει ομαδικές αυτοκτονίες. Στατιστικά και μόνο θα βγάλει πιο σωστό ήχο απο έναν αντίστοιχης εμπειρίας βιολονίστα.
Απευθύνεται (ως επι το πλείστον) σε νεανικο κοινό: Χωρίς να αποκλείω κάποιες ηλικίες, είναι τέτοια τα συνήθη ακούσματα στην εφηβεία κυρίως. Αυτό σε συνδιασμό με τον εφηβικό εγκέφαλο που θέλει να "ρουφήξει τη γνώση" αποτελούν ένα καλό συνδιασμό για να πάρει ένας μια ηλεκτρική κιθάρα. Σε άλλες ηλικίες ο παραπάνω συνδιασμός είναι κατα τη γνώμη μου σπανιότερος. (Ειδικα εδώ, σας παρακαλώ, μην πεταχτεί κανείς και αρχίσει "εγώ είμαι χ χρόνων όπου χ>25) και ακούω τα ίδια που άκουγα τότε και γουστάρω να μάθω κλπ. Είπαμε σπανιότερος, όχι ανύπαρκτος)
Δεν διδάσκεται ευρέως στα ωδεία (μέχρι προσφάτως δλδ και για τα Ελληνικά δεδομένα): Σε συνδιασμό με τα παραπάνω περι εφηβείας, το γεγονός οτι η ηλεκτρική κιθάρα δεν είναι ένα πεπαλαιωμένο όργανο με στάνταρ ύλη σε ωδεία, αλλα ένα όργανο που οι Grand Masters σολάρουν σε σκηνές με 40.000 κόσμο απο κάτω δίνει στην ηλεκτρική κιθάρα ένα άλλο ύφος.
Ποικιλία οργάνων σε συνδιασμό με καλές απομιμήσεις: "Κοίτα Κωστάκη, πήρα κιθάρα σαν αυτή του Slash!!! Πώπω είναι γ**άτη!!!!". Πλέον είναι πολύ εύκολο να έχεις μια κιθάρα με 300€-400€ που να μοιάζει με κάποιο super-duper-prestige μοντέλο. Και αυτό μετράει.
Signature οργανα: Συνεχίζοντας την ιερή αναζήτηση του mojo, απο παραπάνω θα κάνω την εξής ερώτηση: Εχετε ποτέ signature όμποε? Signature τσέλο? Όχι. Καλωσορίσατε στη μουσική οργανοβιομηχανία. Πλέον μπορούμε (με το κατάλληλο αντίτιμο) να έχουμε τη κιθάρα του Slashucci, της οποίας τα χαρακτηριστικά τα έχει εγκρίνει ο ίδιος. Οχι η μάνα του. Όχι ο τεχνικός του!!! Ο ίδιος ο Hammettvai.. "Ελα ρε μπαμπά, αφου παίζει ο Batriani με αυτή...."
Για τους έστω και ελαφρά πιο ψαγμένους (στους οποίους δεν άνηκα όταν έσκασα 800€ για 7χορδη. Τη πήρα γιατι δεν υπήρχε άλλη 7χορδη τότε. Ασχετο αν μου έκατσε απίστευτα σαν όργανο και νοοτροπία) υπάρχουν οι δυνατότητες tweaking που ανέφερα. "Πήρα που λες αυτούς τους μαγνήτες και ο ήχος έγινε απίστευτος..." Για άλλη μια φορά οι συνδιασμοί που μπορεί κάποιος να έχει για να αλλάξει (όχι βελτιώσει) τον ήχο του γίννται απίστευτοι, πράγμα που προσθέτει στο προαναφερθέν mojo. Προσωπικά, εστερνίζομαι αργά αλλα σταθερά την άποψη του συνφορουμίτη μας Arg0, οτι το πλέον σημαντικό ρόλο τον παίζει ο ενισχυτής.
Η σημασία των παραπάνω είναι οτι πλέον η αγορά της ηλεκτρικής κιθάρας έχει γίνει απίστευτα μεγάλη, και δίνει τη δυνατότητα σε όλες σχεδόν τις τσέπες να παίξουν με αυτά.
Με την ευκαιρία να πω ότι σε καμμία περίπτωση δεν θεωρώ κατακριτέα την "συλλογή" και γενικά την πόρωση με το gear. Κάθε άλλο. Ίσως θα έπρεπε να υπάρχει ένας διαφορετικός ορισμός, δεν ξέρω, "guitar/gear enthusiast"? Κάτι τέτοιο... που να μην αποκλείει να είναι κάποιος (ακόμα και κορυφαίος) μουσικός, αλλά να θέτει το "μεράκι" του ως ενασχόληση παράπλευρα της μουσικής, αυτής καθ'αυτής.
Σε έναν επαγγελματία, δεν πιστεύω οτι είναι τόσο παράπλευρο αυτό το μεράκι. Οταν κάποιος προσπαθεί να χτίσει το προσωπικό του ήχο, τότε αναγκαστικά θα πρέπει να κοιτάξει, και αν μπορεί να αποκτήσει, τις περισσότερες δυνατές επιλογές. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να μου λέει ο καθηγητής μου για το Κώστα Κοτσιώλη (μεγάλη μορφή της κλασικής κιθάρας) Οτι έχει μια συλλογή απο 30 κιθάρες. Και όταν λέω κιθάρες δεν εννοώ Νακας-φτηνο-κιθάρες. Εννοώ Θέλω-μια-κλασική-κιθάρα-πότε-θα-τη-φτιάξεις?-Πάρε-3000€-προκαταβολή κιθάρες. Εφόσον μπορεί, γιατί όχι. Τον μειώνει σα μουσικό? Οχι.
Τώρα αν κατάλαβα καλά η συζήτηση περιστρέφεται γύρω απο τους τυπου που πιστεύουν οτι με τον ακριβότερο εξοπλισμό είναι "καλύτεροι". Μια λέξη θα επαναλάβω: mojo...