Φίλε sehalia, δεν αμφισβητώ αυτό που λες. Είναι γνωστό ειδικά σε έναν φυσιοθεραπευτή ότι πολλές κακές συνήθειες από πλευράς λειτουργίας ή και στάσης του σώματος μπορούν πολύ εύκολα με την πάροδο του χρόνου να εξελιχθούν σε παθήσεις (τενοντίτιδες, RSI κλπ). Το ζήτημα όμως είναι ότι η "προληπτική θεραπεία" την οποία πρεσβεύεις είναι δώρο άδωρο αν δεν δώσεις στον μέλλοντα ασθενή συμβουλές για να αλλάξει τις κακές του συνήθειες. Γιατί πολύ απλά τότε δεν προλαμβάνει τίποτα, οπότε δεν είναι "προληπτική". Από τη στιγμή που ο Ορέστης δεν έχει εξετάσει και αλλάξει τον τρόπο που παίζει καθώς και τις διάφορες παραμέτρους (διάρκεια παιξίματος, διαλείμματα, διατατικές ασκήσεις) ούτε οι 10 ούτε οι 100 θεραπείες θα βοηθήσουν. Αν συνεχίζει να παίζει με τον ίδιο τρόπο, αργά η γρήγορα θα την πάθει τη ζημιά. Αυτό εννοούσα όταν έλεγα ότι οι θεραπείες δεν έχουν κανένα ρόλο αν αυτό που αντιμετωπίζει ο Ορέστης είναι απλά υπερκόπωση. Αν έχει τενοντίτιδα ή κάτι παρόμοιο, το καταλαβαίνω, αλλά στην περίπτωσή του δεν ήταν αυτή η διάγνωση.
sof1a, κατ' αρχήν δεν έχω κανένα πρόβλημα με εναλλακτικές θεραπείες, εξάλλου εγώ ο ίδιος χρησιμοποιώ βελονισμό (και ηλεκτροβελονισμό), ρεφλεξολογία κλπ. στη δουλειά μου. Αλλά και ως προς αυτό, η ένστασή μου έγκειται σε αυτά που έγραψα πιο πάνω. Από τη στιγμή που ουσιαστικά δεν υπάρχει πάθηση, πρέπει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στην πρόληψη και όχι στην (όποια) θεραπεία.
