Εδώ μέσα, καθώς και σε άλλους ιστότοπους υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι και δουλευταράδες, που ασχολούνται με την τέχνη της μουσικής, με αγάπη, πίστη και αφοσίωση. Κάποιοι απ αυτούς είναι σε προχωρημένο επίπεδο, κάποιοι εκκολαπτόμενοι, ενώ κάποιοι βρίσκονται κάπου στη μέση. Όλοι όμως αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση, ενώ με δουλειές που παρουσιάζουν, έρχονται να μας θυμίσουν πως με τη σωστή και σκληρή δουλειά, μπορείς, βήμα βήμα, να πετύχεις όπου κι αν στοχεύσεις…
Ως εδώ καλά…
…έλα όμως που κάπου εκεί κάνει και την εμφάνιση του σχεδόν πάντα ο «παγκόσμιος επαρχιώτης». Αυτός ο πάντα γεμάτος φθόνο, ,φορές ατάλαντος, φορές ταλαντούχος αλλά σχετικά τεμπέλης, φορές φτωχός σε γνώσεις χωρίς καν να το γνωρίζει, cool τυπάς, ο «τα έχω σκεφτεί όλα», ο «ξέρω όσα χρειάζεται», που στο «χωριό» του είναι πρώτος με όσα ξέρει, αλλά στην «πόλη» ζει στη σκιά άλλων, γεγονός αβάσταχτο για τον εγωισμό του, και με ασπίδα λοιπόν την ανωνυμία, διαλέγει τον εύκολο δρόμο, δλδ να μειώσει με κάθε δυνατό τρόπο τους άλλους και τη δουλειά τους (παράλληλα με ευχές του στυλ «καλέ μου θεούλη κάνε να κουλαθεί αυτός ο πού**ης»), να προσπαθεί να ρίξει το επιπεδο των άλλων, παρά να ανεβάσει το δικό του, να παραδειγματιστεί, να σκύψει το κεφάλι και να πει «έχω πολύ δουλειά ακόμα»…
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να μειώσεις κάποιον για τη δουλειά του. Έτσι κι αλλιώς, πάντα μπορείς να βρεις κάτι αρνητικό σε οτιδήποτε. Και όταν δεν μπορείς να βρεις, μπορείς να χαρακτηρίσεις τον ίδιο. «Την είδε σταρ», «έχει γνωστούς», «έκανε πίπες», «αντιγράφει», κλπ… χωρίς να μπαίνεις στον κόπο να το τεκμηριώσεις. Το πόσο ηλίθιος μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος, δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη. Έχει εξακριβωθεί όμως πόσο ευαίσθητος μπορεί να γίνει κάποιος που «τρώει» ένα τέτοιο σχόλιο. Οι διαγραφές λογαριασμών, δίνουν και παίρνουν στα μουσικά φόρουμ…
Τελικά, όλη αυτή η κακία, η ζηλοφθονία, η ειρωνεία και λιγοψυχία, πως θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από τον άμεσα θιγόμενο χωρίς να παρεξηγηθεί, πως από τους συντονιστές της εκάστοτε ηλεκτρονικής κοινότητας χωρίς να χαρακτηριστούν φασίστες, και πως από όλους εμάς τους συμφορουμίτες αυτών των ταλέντων?
Μηπως φορές γινόμαστε εμεις οι ίδιοι επαρχιώτες χωρίς να το καταλαβαίνουμε?
(προσοχή, δεν λέω όχι στα αρνητικά σχόλια, ( αν δεν έγινε σαφές, το τονίζω τώρα) ούτε μιλάω για τις περιπτώσεις που κάποιος πραγματικά δουλεύει τον κόσμο με τη «δουλειά» του…γιατί όπως και να το κάνουμε υπάρχουν και οι περιπτώσεις, αντιγραφών, πλάγιων μέσων προβολής, και άλλες περιπτώσεις που χρειάζονται το πάντα τεκμηριωμένο κράξιμο τους…αυτό είναι άλλο θέμα… Μιλάω μόνο για τον παγκόσμιο επαρχιώτη)
