Όταν ακούμε τέτοια περιστατικά,όλοι εξοργιζόμαστε και είναι φυσικό.Αν μάλιστα επρόκειτο και για δικό μας αγαπημένο πρόσωπο,τότε πιθανότατα να παίρναμε και τον νόμο στα χέρια μας ,γράφοντας στα παλιά μας παπούτσια τις συνέπειες.Είτε πρόκειτε "δια ασήμαντον" αφορμή ,είτε υπήρχε κάποιος λόγος,ο φόνος είναι φόνος.Όμως η δεύτερη σκέψη ,η πιο ψύχραιμη εμένα μου λέει ,ότι σε καμμιά περίπτωση δεν πρέπει να εφαρμαστεί στην Ελλάδα θανατική ποινή.Υπάρχει σχετικό θέμα που έχω εκθέσει τις απόψεις μου και δεν θα επεκταθώ εδώ.Απλά θα θυμίσω ότι η κοινωνία δεν μπορεί κατά τη γνώμη μου να εξομοιώνεται με τον δράστη.Η κοινωνία δεν πρέπει να συνηθίσει στον θάνατο ως τιμωρία ,αλλά μόνο ως μια αποτρόπαια πράξη,για την οποία άλλωστε και η ίδια έχει μερίδιο ευθύνης.Άλλωστε για μένα ο δράστης θα πρέπει να έχει την ευκαιρία για όλη του την υπόλοιπη ζωή να συνειδητοποιήσει τι έκανε, μέσα σε ένα κελί φυλακής.Αλλά φυσικά όταν λέμε ισόβια ,να είναι και ισόβια.