καλησπερα σας
δεν ξερω αν μπορειτε να συνδεσετε το ανεκδοτο με το ποιημα αλλα
χωρις ειρωνια μου το θυμησες κενμει
2 ναυτικοι ξεμπαρκαρουν και λεει ο ενας ρε συ επειτα απο ενα χρονο θα παρω οποια βρω μπροστα μου τοσσες φορες οσα δοντια εχει , αντε ρε του λεει ο αλλος και με τη διαφωνια πεφτει το σχετικο στοιχημα του ενος μηνιατικου, την ωρα που κατεβαινουν
τη σκαλα του πλοιου πεφτουν πανω σε μια γιαγια 99,5 ετων , αφου λοιπον της
μετραει τα δοντια ανακαλυπτει οτι της εχουνε μεινει μονο 2 , οποτε λεει 2 ειναι ας
κανω υπομονη μη χασω το μηνιατικο , ελα ομως που τελειωνοντας εχει πει το μυστικο στη γιαγια και την ωρα που σηκωνεται να ντυθει του φωναζει , "γιοκα μου
εχω και μια ριζα στο βαθος " χοχοχο εχμ
επι του θεματος τωρα
Φοβάμαι πως αναζητώ
κάποιον να μ' αγαπήσει
χωρίς να αφήνω έδαφος
αυτός για να πατήσει...
(ομολογω οτι εντυπωσιαστηκα με τη σκεψη να δινεται φιλι ακροβατωντας στο σκοινι πχ για να μην πατα στο εδαφος, φοβερο)
το τελευταιο τετραστιχο τα λεει ολα νομιζω , ιδαιτερα επειδη το διαβαζω με μικροσκοπικα γραμματα,
και γι αυτο το λογο μου φαινεται οτι του λειπει η φωνη , οπως του λειπει και το εδαφος που δεν δινεις , δωσε δωσε δωσε οτι μπορεις δωσε ο χρονος δε συγχωραει
επισης η δομη του μου αρεσε μικρο λιτο και δυνατο παρ ολα τα μικρα γραμματα
