Ωραία η ιστορία σου φίλε μου,
πάντα σε μία απόχη, είναι κλεισμένη η ζωή.
Απλά, κάθε φορά, την κρατάει και άλλος, είτε ένας άνθρωπος, είτε μια κατάσταση.
Η εξωτερική ομορφιά, είναι ότι πιο εύκολο, για να μας φτιάξει, γι αυτό και όλοι την θέλουμε δικιά μας.
Δεν έχει το τρόπο της μόνο να εντυπωσιάζει, αλλά και να ξεγελά με το κάλυμά της.
Μπορούμε να "ταξιδέψουμε" χιλιόμετρα μακρυά, για να την απολαύσουμε.
Όπως η εξωτερική ομορφιά, είναι δέσμια μιας απόχης, έτσι και εμείς, είμαστε δέσμιοι της ομορφιάς.
Μας ωθεί σε αλλόκοτες σκέψεις, διογκώνει το συναίσθημα και το γεμίζει ελπίδα και φως.
Λέω η εξωτερική ομορφιά, γιατί στην αρχή του ποιήματος, χρησιμοποιείς το αντιθετικό ΜΑ.
Άλλωστε μία πεταλούδα, ακόμη και ακίνητη-νεκρή, θα ήταν στόχος, μόνο και μονο για το κάλλυμά της.
Η εξωτερική ομορφιά είναι η πιο εύκολη και η πιο εντυπωσιακή ομορφιά, λόγο της ευκολίας της.
Εσύ βέβαια σε αυτό το ποίημα, δεν γράφεις μόνο για εξωτερική, αλλά κυρίως γι αυτή.
Άλλωστε η ομορφιά, είναι σχεδόν πάντα εξωτερική. Γιατί ?
Γιατί, κανείς δεν μπορεί να δει την ολότητα, πάντα βλέπει ότι φαίνεται.
Πάντα βλέπουμε ότι φαίνεται, γιατί όλα αλλάζουν.
Είναι σαν τα αστέρια, που βλέπουμε το φως τους να ταξιδεύει, αλλά τελικά είναι ήδη νεκρά.
Ωραίος Yper-Drummer-Poihth.
