Έχεις να κάνεις, με εργοστάσιο κατασκευής, ξύλα και γενικότερα hardware που προμηθεύεται η κάθε εταιρεία, εργατικά χέρια, συναρμολόγηση, επίπεδο τεχνικών κοκ, που δέν μπορείς να ξέρεις μέχρι να τη δοκιμάσεις στα χέρια σου και τα αυτιά σου. Έχω δεί Μεξικάνικη Strat με Texas Special απάνω να ντροπιάζει Αμερικάνικη τόσο σε ήχο όσο σε playability. Λοιπόν, άν αναλογιστείτε γιατί υπάρχει όνομα στίς Αμερικάνικες και τίς Γιαπωνέζικες κιθάρες, είναι επειδή διατηρούν εδώ και χρόνια υψηλά στάνταρ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δέν υπάρχουνε και μάυρα πρόβατα..
Τό ίδιο θα συμβεί με τίς Κορεάτικες (έπιασα Schecter Loomis τίς προάλες και έχασα τόν ύπνο μου με τήν Κορεάτισσα, ΤΕΛΕΙΑ ταστιλερα και fretwork που ντρόπιαζει Jackson C.S.) και ελπίζω και με τίς Ινδονήσιες (ακούω συνεχώς εξαιρετικά λόγια για το Xiphos 7, καμμιά φορά και υπέρμετρα καλα) και Κινέζες (άν δέν απατώμαι οι Τokai δέν είναι Κινέζες?)
Υπάρχουνε πάντα και κάποιες κακοφτιαγμένες παρτίδες, κοκ.. Όπου μπορείς να έχεις τη δυνατότητα να παίξεις ένα όργανο πρίν το αγοράσεις κάντο, ειδικά όταν επενδύεις σε κάτι ακριβό.