Όλοι οι άνθρωποι γεννιόμαστε με έναν εγκέφαλο, ως γνωστόν. Ο εγκέφαλος μας, με τα δισεκατομμύρια των νευρικών συνάψεων δεν είναι κάτι στατικό, άλλωστε κάθε στιγμή σχηματίζουμε καινούργιες νευρικές συνάψεις. Όταν λέμε ότι κάτι είναι έμφυτο υπονοούμε χωρίς να το ξέρουμε κάποια ανατομική ανωμαλία (ή καλύτερα διαφοροποιήσεις) η οποία αντί να λειτουργεί μειονεκτικά σου δίνει ένα μικρό boost σε ένα τμήμα των δραστηριοτήτων σου.
Η νοημοσύνη των αισθήσεων αναπτύσσεται γρηγορότερα από αυτήν που σχετίζεται με την αντίληψη του χώρου, τη μαθηματική αντίληψη, την ικανότητα λόγου. Αν μπορούμε να μιλήσουμε για κάτι έμφυτο, αναφερόμαστε σε DNA (γονίδια). Το DNA μας είναι κάτι στατικό όμως, με εξαίρεση τις περιπτώσεις καρκίνου και κάποιες περιπτώσεις λοιμώξεων από ιούς (τα οποία όμως σε αντίθεση με τις απειροελάχιστες ανατομικές διαφοροποιήσεις είναι βλάβες και δεν υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσουν θετικά), άρα δεν αλλάζει. Επομένως, αφού η μουσική είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, όσο και να εξασκηθούμε στην αντίληψη της μουσικής δε μπορούμε να μεταβιβάσουμε ούτε ένα απειροελάχιστο τμήμα αυτής της αντίληψης σε κάποιον απόγονο. Αυτό που μπορούμε να μεταβιβάσουμε είναι η υψηλή διακριτική ικανότητα της ακοής. Διακριτική ικανότητα ονομάζουμε την ελάχιστη απόσταση που πρέπει να έχουν σε απόλυτη τιμή οι συχνότητες δύο ήχων που ακούγονται ταυτόχρονα ώστε να γίνουν αντιληπτοί ως 2 διαφορετικοί ήχοι.
Άρα πρέπει να επιστρέψουμε στην έννοια του μουσικού αυτιού. Αν με την έννοια του μουσικού αυτιού ονομάζουμε την εξοικοίωση με το μέτρο ενός κομματιού, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για κάτι έμφυτο. Αν με την έννοια του μουσικού αυτιού ονομάζουμε την ικανότητα ενός ατόμου να αυτοσχεδιάζει με μελωδίες και κλίμακες, πάλι δε μιλάμε για κάτι έμφυτο. Όλα αυτά έχουν σχέση με την ποσότητα και την ποιότητα των ερεθισμάτων που δεχόμαστε απο μικρή ηλικία. Όταν λέμε πως ο Μότσαρτ ήταν παιδί θαύμα δε σημαίνει ότι έπιασε σε ηλικία 6 ετών πρώτη φορά το πιάνο κι έγραψε το Rondo a la Turca. Ένας κρητικός έχει πολύ καλύτερη αντίληψη της λύρας από ένα Σουηδό λόγω διαφοράς στα ερεθίσματα. Αντίστοιχα ο πατέρας μου δε θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει την αξία των Led Zeppelin ή των Metallica, μόνο φασαρία θα του ακούγεται.
Όμως αν με την έννοια του μουσικού αυτιού εννοούμε εννοούμε την ικανότητα να καταλαβαίνει ένα φάλτσο, μιλάμε εν μέρει για έμφυτο ταλέντο, καθώς εμπλέκεται το στοιχείο της διακριτικής ικανότητας, το οποίο υπάρχει τόσο στον άνθρωπο όσο και στα ζώα. Για να εξακολουθεί να ισχύει αυτό το boost πρέπει να υπάρχουν συνεχώς ερεθίσματα που να βοηθούν. Όμως το σκυλί μου επίσης δε μπορεί ποτέ να καταλάβει τι είναι φάλτσο, ακόμα και αν έχει τα ερεθίσματα, γιατί είναι πέρα από τις διανοητικές του δυνατότητες, οπότε μπαίνει μέσα και το στοιχείο της γενικότερης αντίληψης.
Αυτά βέβαια γνωρίζω εγώ θεωρητικά ...Στην πράξη όμως υπάρχουν άπειρα σκυλιά που παράγουν "μουσικά" γαβίσματα με τη συνοδεία ενός πιάνου ή ενός ακορντεόν. Όπως επίσης υπάρχουν αυτιστικά παιδιά στα η μουσική αντίληψη είναι ανώτερη της συνολικής τους αντίληψης. Ίσως δεν υπάρχει σαφής απάντηση, απλά μάλλον συμφωνούμε όλοι ότι ο μέσος άνθρωπος στηρίζεται κυρίως στα ερεθίσματα και την εκπαίδευση και ότι το αυθεντικό ταλέντο είναι κάτι σχετικά σπάνιο και όχι κάτι απαραίτητο για ένα μουσικό
