Μαργαρίτα, εσύ είσαι τρελή, σαν τον τρελό.
Νιώθω υπέροχα, όταν ξέρω πως υπάρχουν τριγύρω μου, ευαίσθητοι άνθρωποι και άλλο τόσο χαλιέμαι με εκείνους που στην πρώτη ευκαιρία προκαλούν πόνο, ιδιαίτερα με την αντίληψη ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Έτσι πρέπει, το κακό να λησμονιέται, ιδιαίτερα από τους ευαίσθητους άνθρωπους, γιατί τους τρελαίνει το μυαλό.
Η ευαισθησία, είναι μια μεγάλη δύναμη...αλλά και μια εξίσου μεγάλη αδυναμία.
Πολύ όμορφο το ποίημά σου.
