Μια βασική ερώτηση είναι...Είναι ο άνθρωπος μονογ**ικό ον;Εγώ πιστεύω πως ...δεν είναι.Οι άντρες λίγο περισσότερο από τις γυναίκες και αυτό γιατί είναι κάπως πιο "εύφλεκτοι",θεωρώ ότι είναι σχεδόν αδύνατον το να μην σκεφτούν ή να μην φαντασιωθούν μιά άλλη γυναίκα ,ακόμα και μέσα στη καλύτερη σχέση.Βέβαια εδώ δεν συζητάμε για τη σκέψη,αλλά για τις πράξεις ,αλλά τέλος πάντων, δίνω πάρα πολλές πιθανότητες να υπάρξουν μερικά "κέρατα" μέσα σε μιά μακροχρόνια σχέση.Το θέμα για μένα είναι ,ότι η μονογ**ία είναι κάτι που μας το επιβάλλει η ίδια η κοινωνία και είναι κάπως κόντρα στη φύση μας.Παλιότερα οι δομές μάλιστα της κοινωνίας ήταν τέτοιες που διευκόλυναν περισσότερο τη μονογ**ία.Ο άντρας στη δουλειά ,η γυναίκα στο σπίτι,οι φιλικές σχέσεις ήταν ξεκάθαρα ανάμεσα στα ιδια φύλα και ένα σωρό άλλες λεπτομέρειες που διευκόλυναν το να αποφύγεις τον πειρασμό...Σήμερα η "τράπουλα" είναι εντελώς ανακατεμένη.Από το 70 και μετά μάλιστα ,με την σεξουαλική επανάσταση και τη διεκδίκηση από μέρους των γυναικών "ίσων δικαιωμάτων" σε όλους τους τομείς,τα πράγματα έγιναν εξαιρετικά δύσκολα για κάθε μορφής σταθερών σχέσεων.
Οπότε,σαν συμπέρασμα θα έλεγα ότι, επειδή είναι πολύ πιθανή η "κακιά η ώρα",το καλύτερο είναι να μην το μάθει ο άλλος γιατί δεν έχει κανένα νόημα να τον πληγώσουμε.Αν όμως το μάθει ,θα πρέπει να σκεφτεί κατά πόσο είναι σημαντική η σχέση του και εάν αξίζει μια "δεύτερη" ευκαιρία.Η πιο πιθανή απάντηση στη ψηφοφορία και πιο ρεαλιστική για μένα είναι το "θα τσακωνόμουνα",αλλά τελικά δεν είναι και η πιο λογική η δίκαιη.
