Είναι ωραίο σε αυτή την ηλικία που είσαι να γνωρίζεις τον κόσμο της κιθάρας και να παθιάζεσαι μαζί του. Ώρες ατελείωτες! Άκουσα αποσπασματικά το κλιπάκι, ωραία τα τζαμαρίσματα και απολύτως αναγκαία σε καθημερινή βάση για την διαμόρφωση του δικού σου ήχου/ στυλ προσέγγισης πάνω στο όργανο. Από την άλλη, σε τέτοιες εποχές με το Internet που οι ταμπλατούρες, τα εκπαιδευτικά videos είναι χιλιάδες και διαθέσιμα ίσως λέω είναι καλύτερο αρχικά σε αυτά τα πρώτα στάδια να αφιερώνεις περισσότερο χρόνο στην μελέτη τεχνικών, κλιμάκων και στην νότα προς νότα εκμάθηση κομματιών [με σεβασμό σε χρόνους, στο χρώμα του ήχου]. Θέλει πειθαρχία, αλλά θα σε ωφελήσει μακροπρόθεσμα - αυτά που σου λέω είναι πράγματα που στην ηλικία σου όταν ήμουν δεν τα έκανα στον βαθμό που έπρεπε .
Ένας δάσκαλος κιθάρας ίσως σε καθοδηγήσει σωστά σε αυτά τα πρώτα βήματά σου - είναι προφανές ότι σε ενδιαφέρει η lead κιθάρα. Ακόμα και αν αποφασίσεις να τραβήξεις τον δρόμο του αυτοδίδακτου, όμως, φρόντισε να διαβάσεις όσες περισσότερες μπορείς μεθόδους διδασκαλίας από μόνος σου. Λιώσε τις ασκήσεις και τα παραδείγματα σε μεθόδους του Troy Stetina, Peter Fischer [εξαιρετικά βιβλία από αυτόν], Guthrie Govan [πολύ πιο μετά], ψάξε στο net για μεθόδους της Riff Interactive ή κάτι ανάλογο και μάθε να σε αρέσουν τα δύσκολα - αυτά που δεν μπορείς να πιάσεις με την πρώτη, αλλά σε παιδεύουν. Λίγα πράγματα κάθε μέρα, θα μαζευτούν πολλά στο τέλος κι όταν μετά από κάποια χρόνια "γυρίσεις" πίσω και κοιτάξεις τα solo που θέλεις να παίξεις σήμερα, θα δεις ότι ακόμα και αν "δεν τα χεις", θα μπορείς να τα αποδώσεις με το δικό σου χρώμα. Πάνω από όλα ταξίδευε με την κιθάρα [μέσα από αυτήν], αλλά αυτό μου φαίνεται πως ήδη το κάνεις.
Υ.Γ Όπως προαναφέρθηκε άκου πολλές ώρες μουσική και "νιώσε" την ιστορία που λέει κάθε solo.
