Περαστικοί είμαστε όλοι από δω, δεν μας ανήκει κάτι.. Νοικάρηδες του τόπου για μια στιγμή η ζωή μας φαντάζει σαν τη δούμε μπρος τους αιώνες που ο Κόσμος έχει ζήσει.. Στιγμές χαρισμένες έχουμε, στιγμές ενός χρόνου που περνά, σαν ποτάμι κυλα, και όλα αλλάζουν την άλλη στιγμή, αφού τίποτα το ίδιο δε μένει..
Στου χρόνου τη ροή ούτε να επέμβουμε μπορούμε, ούτε έξω απ’ το ποτάμι να σταθούμε..
Αυτό στο οποίο να επέμβουμε μπορούμε είναι το πώς..
Πώς τη στιγμή θα χειριστούμε.
Σαν θεατές, ή σαν συμμετέχοντες..
Αυτή η επιλογή, σε μας ανήκει..
Ύπαρξη, ή Ζωή με της καρδιάς τα Θέλω φωτισμένη…;
Καλό ξημέρωμα..