Το ποίημα αυτό, έχει ιδιαίτερο βάρος, γιατί ο Ilianthos, ήδη μια φορά το έχει κάνει. Δεν ξέρω αν θέλει τώρα, να την ξανακοπανήσει από εκεί που είναι. Αν και τώρα πια, έχουν μείνει μόνο τα βουνά, η έρημος Σαχάρα, ο Αμαζόνιος και οι δύο Πόλοι! Κάθε φορά βέβαια που την κοπανάμε, ψάχνουμε να βρούμε κάτι καλύτερο για να εγκατασταθούμε και δεν ξέρω αν τα μέρη που προανέφερα, προσφέρουν κάτι τέτοιο. Θέλει πάντως πολύ δύναμη, για να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο. Ακόμη περισσότερο να αντέξει να εγκληματιστεί στο καινούριο περιβάλλον που θα πάει, μέχρι να ευδοκιμίσει η προσπάθεια του, αν ευδοκιμίσει. Ταξίδι στο άγνωστο, με Βάρκα την Ελπίδα.
Εγώ το σκέφτηκα 1-2 φορές, παρόλο που δεν έχω φτάσει σε απόγνωση. Βρέθηκαν καταστάσεις που με κρατήσαν εδώ, λίγο αυτές, λίγο ο εαυτός μου. Όσοι κάνουνε πάντως τέτοιες κινήσεις, τους εύχομαι καλή επιτυχία. Είναι πιο δύσκολο τώρα πια. Τώρα πια ο κόσμος είναι σχεδόν ένα. Ότι συμβαίνει εδώ, συμβαίνει και δίπλα. Σε ένα ποίημα του Καββαδία, είχα διαβάσει, ότι παλιότερα, στα μέρη που ταξίδευε, μέχρι και το φιλί, ήταν διαφορετικό.
Πολύ ωραίο Γιώργο!
