Κάποτε είχαν ρωτήσει τον Παύλο σχετικά με τα rock νυχτερινά μαγαζιά της εποχής (κοινώς "ροκάδικα"), μεταξύ αυτών και το τότε Κύτταρο. Είχε πει λοιπόν τότε πως οι υπεύθυνοι των μαγαζιών αυτών (πολλές φορές ταυτόχρονα και ιδιοκτήτες τους) δεν είχαν ιδέα από rock. Δεν ήξεραν τι είναι rock, δεν άκουγαν rock και δεν είχαν καμια επαφή με αυτό που τότε τουλάχιστον αποκαλούσαν "rock τρόπο ζωής". Τα χρόνια πέρασαν, αλλά θαρρώ πως εξακολουθεί να συμβαίνει το ίδιο πράγμα. Ένας επχειρηματίας, προφανώς θα κρίνει σύμφωνα με το κόσμο που μαζεύει το μαγαζί του, τις καταναλώσεις και τον τζίρο της βραδιάς. Είτε ο τελευταίος προήλθε από τις επιλογές ενός dj, είτε από "την μπάντα που παίζει τα πάντα", είτε από ένα σχήμα με όμορφη, ποιοτική και, γιατί οχι, ξεχωριστή δουλειά.
Πιστεύω λοιπόν πως ίσως και τότε (την εποχή του Παύλου), αλλά και σήμερα το πρόβλημα να μην ήταν οι "μαγαζάτορες", αλλά ο κόσμος...το κοινό!! Γιατί όλοι μας θα πάμε και θα ξαναπάμε και θα ξαναπάμε να ακούσουμε τους ίδους και τους ίδιους (άγνωστοι - γνωστοί της ελληνικής "ροκ" σκηνής), ακόμα και αν πληρώσουμε 120 Ευρώ το μπουκάλι το ουϊσκι, αλλά θεωρούμε ακριβό το ποτό των 10 ευρώ, για να ακούσουμε μια μπάντα που έχει να μας πει κάτι...κάτι καινούριο βρε αδερφέ...οχι απαραίτητα εξαιρετικό, αλλά φρέσκο. Ενώ ταυτόχρονα, θα δώσουμε τα ίδια (ίσως και περισσότερα) χρήματα, για να δούμε και να ακούσουμε ξανά την ίδια χιλιοπαιγμένη playlist τραγουδιών (να το και το "ροκ σκυλάδικο"), από διαφορετικά κάθε φορά άτομα.
ΟΧΙ!! Δεν με ενδιαφέρουν φίλτατοι, οι εναλλακτικές σας προτάσεις για το solo τους Smoke On The Water, ούτε και το τσαλακωμένο πρόγραμμα 200 ωρών που μου ετοιμάσετε, με αναδρομές από τα 60's εως και το 2050 (

) !! Λίγη μουσικούλα θέλω να ακούσω, λίγη ψυχή να δω να κατατίθεται στη σκηνή κι ας είναι το πρόγραμμα διάρκειας μιας ώρας και το ποτό στα 20 Ευρώ. Δυό τραγούδάκια θέλω να ακούσω να ξεχαστώ.
Όταν στο ενα μαγαζί παίζει η "μπάντα που παίζει τα πάντα" κι είναι γεμάτο και το δίπλα μαγαζί που παίζει "η άσημη μπάντα" είναι άδειο, τότε αναρωτιέμαι πως θα ήταν ανώμαλοι όσοι κάποιοι κάποτε γέμιζαν τα μπαρ του Λονδίνου για να ακούσουν τους άσημους (τότε) Pink Floyd!!