Έλεγα σε ένα φίλο μου, ο οποίος κατά την συναυλία είχε θαυμάσει ιδιαίτερα τον Santana, την εξής ιστορία:
Όταν ο Santana ήταν μικρός, είχε κάνει μία συνεργασία με τον John McLaughlin, έναν από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών (το 1973).
Αφού λοιπόν έβγαινε ο McLaughlin και έπαιζε στην σκηνή, μετά έπρεπε να παίξει και ο Santana -παιδί τότε- τα δικά του, ο οποίος μπροστά στο δέος του απόλυτου άρχοντα είχε αγωνία και έλεγε:
-Τώρα μετά από τον McLaughlin τι μπορώ να παίξω εγώ?
Και όμως, μετά από αρκετές συναυλίες, ο ίδιος ο Santana διηγείται ότι κατάλαβε, ότι ο κόσμος φαινόταν σαν να έλεγε κάτι του εξής τύπου:
-Οκ ακούσαμε τον McLaughlin, είναι καταπληκτικός, τώρα ας δούμε και κάτι διαφορετικό, εσύ τι έχεις να πείς, εκφράσου ελεύθερα..
-Και έτσι, -λέει ο Santana-, έμαθα να παίζω το δικό μου στυλ και να εκφράζομαι χωρίς αναστολές.
Αυτά από τον τρισμέγιστο καλλιτέχνη που απολαύσαμε την Τετάρτη. Έχουν αναστολές και οι Santana αυτού του κόσμου!!!
Μαθήματα μετριοφροσύνης αλλά και σωφροσύνης για όλους μας.!!..
Να είναι πάντα καλά για την όμορφη βραδιά που μας χάρισε.