Αγαπημενη μου "θειτσα",
Οσο και αν μου αρεσαν ολες οι προηγουμενες συνθεσεις σου, αυτη ειμαι αναγκασμενος να την ξεχωρισω...Παντα πιστευα πως τα ποιηματα, οσο ομορφα λογια και να εχουν, οσο και να σε ταξιδευουν σε ομορφους φανταστικους κοσμους, ποτε δε θα σου αποκαλυψουν αυτο που πραγματικα κρυβουν μεσα τους αν δεν εχεις και εσυ μια εμπειρια..αν δεν τα εχεις "ζησει" κατα καποιον τροπο..
Μικρος στην ηλικια οπως ξερεις, αυτο δεν με εχει εμποδισει να ερωτευθω πολυ και γω μια..."σειρηνα"!!
Η ιδια νομιζε και αυτη πως ειχε.."αλλαξει" αλλα τελικα κανεις δεν μπορεσε να την πεισει πιο ειναι το σωστο.!!
Μιας λοιπον και αυτο το ποιηματακι σου με αγγιξε αρκετα, σου οφειλω ενα μεγαλο γεματο ευχαριστω..για τη συγκινηση
