Σαν των γερόντων την γαλήνια ηρεμία
που δραπετεύει απ' τα βάθη χρονικών
χίλια σημάδια απ' την αιώνια τρικυμία
κλεμμένα λάθη απ' τα πάθη των καιρών
σαν των γερόντων τη χαμένη μελωδία
που έχει πάψει από χρόνια να 'χει ορμή
έχει ξεβάψει πια το χρώμα απ' την πορεία
έχει αλλάξει πια της αύρας η στιγμή
σαν τα κρυμμένα μυστικά με χρόνια αξία
σ' αυτή την άμορφη, αδιάφορη εποχή
ένα χαμόγελο, μια αλήθεια, μια θυσία
χυμένο δάκρυ πεταμένο στη βροχή
τέρμα τα θαύματα που φτιάξαμε μονάχοι
τέρμα το αυθόρμητο της έκπληξης το φως
μα εμείς οι λίγοι θα κρατάμε όπως και να 'χει
θα μας γλυτώνει το ταξίδι, ο πηγαιμός.
κάποιοι ''βιαστικοί'' στίχοι που έγραψα σήμερα
