Νομίζω όμως eternauta, ότι οφείλω να πω, όπως έχω υποσχεθεί, τον τρόπο με τον οποίο θα χειριζόμουν εγώ το θέμα, εάν αυτά τα παιδιά ήταν "συντρόφια" μου. Προτείτερα θα κάνω μια εισαγωγή.
Στην θεσμοθετημένη κοινοβουλευτική Δημοκρατία και στην Δικαιοσύνη που εκφράζεται σ' αυτήν ως απόρρεια των νόμων(συντεταγμένων και άγραφων) και διατάξεων, δεν λαμβάνονται αποφάσεις ανάλογα με το τι νομίζουμε αλλά με το τι αποδεικνύεται. Δεν αρκούν δηλ οι "αποχρώσες ενδείξεις" για να καταδικάσουμε έναν άνθρωπο. Στην άμεση Δημοκρατία αντιθέτως αρκούν.
Το πρόβλημα δηλ είναι άκρως πολιτικό. Γι αυτόν τον λόγο Johnie Darko, eternauta και Kiratzoharris θα αντιδρούσα μ' αυτόν τον τρόπο: Θα πήγαινα και θα δήλωνα ευθαρσώς: "Ήμουν κι εγώ εκεί". Θα δήλωνα ότι είμαι μέλος του συγκεκριμένου στεκιού και ότι δεν με πιάσαν στο ντου διότι θα πήγαινα αργότερα. Θα δήλωνα επίσης ότι έχω κι εγώ σπίτι μου άδεια μπουκάλια μπύρας και βενζίνη και κηροζίνη και πετρέλαιο και θα απαιτούσα να με συλλάβουν κι εμένα. Κι αν δεν με συλλάμβαναν θα καθόμουν απ' έξω για όλη μου την ζωή!
Αυτός νομίζω ότι είναι ένας τρόπος θαραλέος, ιδανικός για "αγωνιστές του κοινού καλού", συλλογικός, και χρησιμοποιεί ελάχιστα την Δικαιοσύνη.
Μα ποια λογική μπορεί να σε οδήγησε σε μια τόσο παιδαριώδη τοποθέτηση!!!
Ορισμένοι δεν αντιλαμβάνεστε ότι το καθεστώς προσπαθεί να εξοντώσει όσους το αντιπαρέρχονται. Η φυλακή, πλην του "σωφρονιστικού" (ήμαρτον) χαρακτήρα της, είναι το δεύτερο ισχυρότερο μέσο του κράτους απέναντι στους πολέμιούς του, το πρώτο είναι η δολοφονία. Το να λες σε έναν αντεξουσιαστή να πάει και να καρφώσει τον εαυτό του, είναι σαν να λες στο Γλέζο ότι έπρεπε να ομολογήσει στους Ναζί ότι αυτός κατέβασε τη σβάστιγκα από την Ακρόπολη! Είναι τουλάχιστον βλακώδες!!!
Όπως πολύ σωστά έχει τεθεί, όταν πολεμάς για να καταλύσεις το καθεστώς μέσα στο οποίο ζείς, ανταρτοπόλεμος κοινώς, ΠΡΟΦΑΝΕΣΤΑΤΑ θα χρησιμοποιήσεις ότι μέσα σου δίνει το ίδιο εναντίον του. Σε πόσες περιπτώσεις ανταρτοπολέμου ανά την ιστορία, έστω ΜΙΑ βρες μου, αυτό δε συνέβει? Δηλαδή, είναι που είναι σε μειονεκτική θέση ο αντάρτης, να μη χρησιμοποιήσει κι ότι μπορεί για την προστασία του, να παραδοθεί κιόλας στο καθεστώς που προσπαθεί να ανατρέψει! Πού ακριβώς έγκειται η ορθότητα του συλλογισμού σε αυτή την πρόταση?
Οι ενεργοί αναρχοαυτόνομοι και οι αντεξουσιαστές δεν είναι διαδηλωτές ή διαμαρτυρόμενο τμήμα της εν ισχύ κοινωνίας με αποκλίνουσα συμπεριφορά. Δεν ενδιαφέρονται να ενσωματωθούν σε αυτή, ενδιαφέρονται να την καταστρέψουν συθέμελα και να δημιουργήσουν μια νέα εκ του μηδενός. Πολεμούν τον τρόπο ζωής που μας παρέχεται και θα τον χτυπούν όπως μπορούν, από μια μολότωφ σε ματατζή και το σπάσιμο μια τράπεζας (ανάθεμα κι αν υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να ενοχλείται με το σπάσιμο τραπεζών -εκτός κι αν έχει την ψευδαίσθηση ότι έτσι "χάνει τα χρήματά του ο κόσμος (!!!)-), μέχρι καταλήψεις χώρων και ψυχαγωγικά/μορφωτικά στέκια.
Δε μιλάω εξ ονόματός τους, καθότι εγώ δεν έχω τα @@ να απαντάω με βία σε όλους όσους μου ασκούν βία καθημερινά, θεσμούς, καταστολή, οικονομικό μοντέλο "ανάπτυξης" (το ότι η διαρκής αύξηση του ΑΕΠ χωρίς αναδιανομή του λέγεται οικονομική μεγέθυνση κι όχι "ανάπτυξη", είναι κάτι που ποτέ δε θα μπούν στον κίνδυνο να εξηγήσουν με τα ΜΜΕ τους στο μέσο πολίτη μιας χώρας, γιατί, όσο κοιμισμένος και να είναι ο δεύτερος, δε μπορεί, κάτι θα νιώσει). Μακάρι να τα είχα.
Όσοι μιλάνε για ευνομούμενη πολιτεία, δυστυχώς, έχουν την ψευδαίσθηση ότι είναι ελεύθεροι και, ειδικά, ότι αυτό το οφείλουν σε αυτή. Όλοι οι υπόλοιποι, απλά δεν έχουμε αφήσει την οργή να κυριεύσει τις πράξεις μας. Κάποια στιγμή αυτό θα γίνει αναπόφευκτα και είναι ζήτημα χρόνου/χρόνων/δεκαετιών/οσοδήποτε τελοσπάντων να ξεσπάσει κοινωνικός πόλεμος. Πραγματικός πόλεμος. Όταν ο κόσμος καταλάβει πώς θέλουν οι από πάνω του να ζεί, πώς τους είναι χρήσιμος και γιατί τον συντηρούν με αυτόν τον τρόπο. Γιατί η επανάσταση δε μπορεί αν γίνει ούτε αναίμακτα, ούτε με τα μέσα του κράτους, τα οποία την καθιστούν έκνομη.
Τότε θα δούμε ποιοι και πόσοι θα θέλουν την ανατροπή και ποιοι θα έχουν ενσωματωθεί πλήρως στο ρόλο του δουλοπάροικου.
