Έντι Βάσιλ εια σοϊ

[Malezyanni]

Θυμάσαι; Θυμάμαι να λες και να ματώνεις
θυμάσαι που πέφταν οι βόμβες πάνω σε παιδάκια γυναίκες γέρους ελέφαντες αγόρια
σου
                                κρατούσα το χέρι μια κρύα βραδιά.
Θυμάσαι που βίαζαν τη μητέρα σου            και           την κόρη που παραβλέπαν την               περίοδο
σου
 χτένιζα τα απαλά μαλλιά με τα δάχτυλα
'Η τότε που μπήκαν στο σπίτι σου και κλέψαν όλα τα χρυσαφικά και την παρθενιά                             σου;
και γω χαμογελούσα

Χαμογελούσαααα και έσπαγα τα τέμπλα και τις εικόνες και πάγωνα  και πάγωνα
κι εσύ ήθελες    πίσω   τα δανεικά σου  και σου έγδερνα τη φάτσα και τις τσέπες τις λειωμένες με κερί

Με θυμάσαι τώρα; Που τουμπανιάζω τα μαυράκια για να περνάς εσύ καλά ή τουλάχιστον να τα βολεύεις;

Όμως εγώ αγάπη μου     είμαι τρυφερός και γλυκός....έτσι δεν
είναι;
είμαι;

Γι αυτό ζήτησες να με παντρευτείς


κι έτσι μου λείπει η                         απουσία σου
           


                        Όταν παράτησα τα πάντα για το γάμο      σου
όταν ξέχασα τα προβλήματα των άλλων
                                                                               άρχισε το μεγάλο μου 
Πρόβλημα

Με θυμάσαι πώς ήμουν;

[rakenditos]

γεια σου Malezyanni....

ειναι παραξενο το ποιημα σου... η αληθεια ειναι πως δεν περασα καλα διαβαζοντας το...ειναι αποτομο , βιαιο και προκλητικο... δηλαδη πετυχαινει αυτο για το οποιο γραφτηκε....!!ειχα απο την αρχη μεγαλη περιεργεια να δω πως θα το παρουν οι αλλοι αλλα μιας και ειμαι και λιγο ανυπομονος θα κανω εγω την αρχη!!

το κομματι

"θυμάσαι που πέφταν οι βόμβες πάνω σε παιδάκια γυναίκες γέρους ελέφαντες* αγόρια
σου
                                κρατούσα το χέρι μια κρύα βραδιά.
Θυμάσαι που βίαζαν τη μητέρα σου            και           την κόρη που παραβλέπαν την               περίοδο
σου
 χτένιζα τα απαλά μαλλιά με τα δάχτυλα
'Η τότε που μπήκαν στο σπίτι σου και κλέψαν όλα τα χρυσαφικά και την παρθενιά                             σου;
και γω χαμογελούσα"


μου επεσε πολυ βαρυ.

Αυτο ειναι καθαρα υποκειμενικο...θα προτιμουσα να κλιμακωνες την βια μεσα στο κειμενο λιγο πιο ομαλα (αν και ηδη ο πρωτος στιχος -τον οποιο τον θεωρω παρα πολυ καλο- ειναι βιαιος )..θελω να πω οτι η "βια" ξεκιναει απο πολυ ψηλα και μετα φθινει  ενω θα μπορουσε να γινει το αναποδο..

και περα απο αυτο (και λεω απλως την αποψη μου) γενικα μεσα στα ποιηματα-εργα κτλ δεν μου αρεσει το εξης...καταλαβαινω οτι θες να δημιουργησεις ενα σοκ..να ταραξεις τον αναγνωστη...ψαχνεις λοιπον σκληρες εικονες...η εικονα των παιδιων που βομβαρδιζονται ειναι μια "ευκολη λυση"...ξερεις εκ των προτερων οτι ολοι θα ταραχθουνε διαβαζοντας το...το ιδιο και του βιασμου...πιστευω οτι ειναι πιο σημαντικο να το κανεις αυτο λιγο πιο υπογεια...να του δημιουργεις το ιδιο αισθημα χωρις ομως να του δωσεις στο πιατο την εικονα...και ισως να εισαι λιγο πιο τολμηρος σε αυτο το θεμα
χρησιμοποιώντας λιγοτερο "σιγουρες" εικονες...

αυτη ειναι η μονη ενσταση που εχω στο ποιημα ΑΛΛΑ πρεπει να πω οτι δεν ξερω αν θα δημιουργουσε η αναγνωση του το ιδιο στρες οσο μου δημιουργει τωρα με αυτη την τοση ομωτητα του...

Με αλλα λογια δεν ειμαι καθολου σιγουρος αν το σχολιο που σου κανω στεκει...ο λογος για τον οποιο το κανω ειναι γιατι ενω ολο το υπολοιπο ποιημα μου αρεσε παρα πολυ στο παραπανω σημειο κολλαγα λιγο και αυτη ειναι η μονη εξηγηση που μπορεσα να μου δωσω...ισως ομως απλως να ειμαι λαθος...

Γενικα ο τροπος με τον οποιο το εχεις γραψει παντως ειναι παραπολυ καλος...ειναι εντονος χωρις να ειναι υπερβολικος , ρεαλιστικος.... μπραβο σου , με εβαλες στο τρυπακι να ξαναβρω τα παλιοτερα κειμενα σου...

ασχετα με το τι λες και πως το λες ειναι υποβλητικο κειμενο και κατα συνεπεια θεωρω οτι ειναι παρα πολυ καλο..

και παλι μπραβο παντως...αυτο που ηθελες το πετυχες!!

[Lo.Lee.Ta]

Χαίρομαι για την Ειρωνία του Έργου! Περισσότερο ειρωνικό όμως είναι, ότι αυτός ο Κύριος είναι διακριτικά ελαχίστως σκεπτόμενος, παρ' όλη την επιλεκτική του αμνησία. Επρόκειται για κάποιο παραμυθάκι ? Στον δικό μου πλανήτη, τους γνωρίζω, ως παντελώς απερίσκεπτους, με δυνατή μνήμη και σιγουριά επιλογών.
Καλά που τον χρησιμοποίησε ο Malezyanni, ως μαριονέτα, ίσως να ξυπνήσει κάτι μέσα του. Ξέρεις όμως Malezyanni να αποφεύγεις τις κακοτοπίες, αλλιώς θα έκανες κάποια παρεμβολή και στο ρόλο της γυναίκας του.