Να σας πω και το δικό μου καημό:
Είμαι 16 χρονών και ασχολούμαι με τη μουσική από τα 7 μου. Από τα 7 κάνω πιάνο σε ωδείο και θα συνεχίσω μέχρι το πτυχίο, αλλά τα 3 τελευταία χρόνια ασχολούμαι κυριολεκτικά με οτιδήποτε πέσει στα χέρια μου, και ειδικότερα με κιθάρα. Στα 13 μου χρειάστηκε να κάνω μια επέμβαση χολής και σαν 'δώρο' για την καλή διαγωγή που έδειξα στο νοσοκομείο παρά την τότε μικρή ηλικία μου, μου έκαναν δώρο ένα αρμόνιο YAMAHA PSR-A1000 oriental, αφού τότε είχα κόλλημα με το να πάρω αρμόνιο και, λόγω του ότι έπαιζα στην ορχήστρα του σχολείου μου και χρειαζόμουν ένα αρμόνιο της προκοπής για να μπορώ να μελετάω (πιάνο είχα από πιο παλιά σπίτι μου).
Πριν 2,5 χρόνια μου δάνεισε ο θείος μου μια παλιά Aria Pro II ηλεκτρική (με σχέδιο σαν stratocaster), χάρη σε αυτή κατάφερα να μάθω την ανατομία της κιθάρας, αφού την επισκεύασα ολομόναχος και έκανα τα πρώτα μου βήματα στον τομέα της κιθάρας (ό,τι έμαθα μόνος μου με κάποιες ελάχιστες υποδείξεις από γνώστες του αντικειμένου).
Την ίδια εποχή σκεφτόμουν ότι είχα ηλεκτρική και δεν είχα έναν ενισχυτή, απλά για να δω πώς ακούγεται. Ήξερα όμως ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πάει χαμένος γιατί έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή θα αγόραζα δική μου ηλεκτρική. Έτσι μάζεψα μόνος μου χρήματα και αγόρασα τον Line6 Spider III 15. Ήμουν αρκετά ευχαριστημένος γιατί κατάφερα να μάθω κάποια βασικά πράγματα από ηλεκτρική κιθάρα χωρίς να χρειαστώ βοήθεια από κανέναν.
Πριν 2 χρόνια περίπου αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα να πάρω τη δική μου κιθάρα. Στην αρχή σκόπευα για ηλεκτρική. Έχοντας γενέθλια τον Οκτώβριο, από το προηγούμενο καλοκαίρι έψαχνα ποιο μοντέλο να αγοράσω. Το συζητούσα με τους γονείς μου για καιρό κι έτσι κατάλαβαν πόσο την ήθελα. Βέβαια με έπεισαν πως έπρεπε να ξεκινήσω με κάποια ακουστική για να μάθω κάποια πράγματα και μετά να πάω στην ηλεκτρική, όπου έτσι κι αλλιώς μπορούσα να χρησιμοποιήσω την άλλη που είχα δανειστεί. Έτσι, σαν δώρο γενεθλίων μου αγόρασαν, και μετά από επιμονή σε ηλεκτρακουστική λόγω μαγνήτη, μια YAMAHA APX-500, από την οποία είμαι πολύ ευχαριστημένος.
Αργότερα όμως πάλι άρχισε να τριγυρίζει γύρω μου η ιδέα της ηλακτρικής. Έτσι, μετά από πολύ ψάξιμο και σφοδρή οικονομία, κατέληξα το επόμενο καλοκαίρι με μια Squier Standard black mirror stratocaster, από την οποία όμως το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν το pickguard, το οποίο είχα σκοπό να αλλάξω, αλλά δεν το έχω κάνει ακόμα.
Πολύ αργότερα, ένα χρόνο μετά περίπου, αφού είχα μάθει αρκετά πράγματα και ήμουν πιο ψαγμένος, άρχισε να μου κακοφαίνεται ο ήχος του ενισχυτή. Στην αρχή έλεγα μήπως αγοράσω κάποιο πεταλάκι, γρήγορα όμως κατέληξα σε πεταλιέρα για περισσότερες επιλογές. Έτσι, ξαναμάζεψα χρήματα και αγόρασα το Line6 Pod XT Live, από το οποίο είμαι ακόμα ικανοποιημένος.
Έτσι αυτή τη στιγμή έχω τα εξής:
Πιάνο
Αρμόνιο YAMAHA PSR-A1000 oriental
Κιθάρα ηλεκτροακουστική YAMAHA APX-500
Κιθάρα ηλεκτρική Squier Standard black mirror stratocaster
Ενισχυτή Line6 Spider III 15
Πεταλιέρα Line6 Pod XT Live
Αυτές τις μέρες είναι πιθανό να αγοράσω ένα Fander FM212R ενισχυτή μεταχειρισμένο λόγω καλής προσφοράς, και επειδή από παλιότερα μου είχε γυαλίσει ο Fender FM212DSP, ο οποίος είναι κάπως παρόμοιος. Έχω ήδη παραγγείλει το pickguard που ήθελα για την κιθάρα και θα είμαι πλέον απόλυτα ικανοποιημένος από τον εξοπλισμό μου.
Επειδή όμως είμαι βασικά πληκτράς και, έχοντας επιρροές από Deep Purple, Pink Floyd και Dire Straits κυρίως, μαζεύω χρήματα για να αγοράσω το αρμόνιο Roland GW-8 και να το ενώσω με το άλλο αρμόνιο σαν δίσκαλο.
Αλλά, όπως είχα πει στην αρχή, μπορώ να ασχοληθώ με ό,τι ακουμπήσω στα χέρια μου, την έπαθα μια φορά που έπαιξα σε ένα μπάσο! Έχω λάβει αρκετά θετικά σχόλια για το παίξιμό μου αν και αυτοδίδακτος και ξέρω ότι δεν θα με δυσκολέψει το μπάσο. Και γι' αυτό σκεφτόμουν να μαζέψω χρήματα έτσι ώστε το καλοκαίρι να αγοράσω ένα μπάσο και έναν ενισχυτή για να κάνω τα πρώτα μου βήματα. Ούτως ή άλλως, το συγκρότημα το οποίο έχω φτιάξει τα έχει όλα εκτός από μπάσο, άρα θα με βόλευε να παίζω μπάσο στο συγκρότημά μου προσωρινά μέχρι να βρεθεί άλλος.
Το πρόβλημα είναι με τους γονείς μου. Με πρήζουν λέγοντάς μου ότι έχω πάρα πολλά και ότι δεν αρκούμαι με τίποτα. Και ρωτάω: Φταίω εγώ που το τραβάει ο οργανισμός μου και θέλω να ασχοληθώ με πολλά πράγματα;;; Το θέμα του μπάσου δεν τους το έχω πει ακόμα, αλλά είμαι σίγουρος για το πόσο μεγάλο θα είναι το όχι που θα μου πουν. Δεν είναι σπάσιμο λοιπόν να θες να ασχοληθείς με κάτι και να μην μπορείς; Μου λένε: "Μάθε πρώτα καλά αυτά που έχεις και μετά ξεκίνα με κάτι άλλο". Μα συγγνώμη, πρέπει να περιμένω άλλα 3 χρόνια να πάρω πτυχίο στο πιάνο μέχρι να ασχοληθώ με τα υπόλοιπα; Έλεος δηλαδή!
Ελπίζω να μην σας κούρασα με την έκθεση ιδεών που έγραψα (αν και νομίζω ότι κουραστήκατε!), αλλά θέλω να καταλάβετε τη θέση μου. Ξέρω ότι ό,τι και να πάρω δεν πρόκειται να πάει χαμένο, οπότε δεν πρόκειται να παρατήσω κάτι. Επίσης, ξέρετε πόσο ωραίο είναι το συναίσθημα να αγοράζεις κάτι που θες μετά από καιρό σφοδρής οικονομίας! Και, πιστέψτε με, το έχω νιώσει και είναι τέλειο!
Ακούω λοιπόν τις γνώμες σας. Τι πρέπει να κάνω πια; Μήπως όμως κάνω εγώ τίποτα λάθος; Διαφωτίστε με!!!
