Η έμπνευση δεν είναι μια μυστηριακή κατάσταση στην οποία μετέχεις μετά από συγκεκριμένες τελετές και επικλήσεις. Είναι φυσική διαδικασία, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να την γευτεί.
Εν τω μεταξύ δεν είναι απαραίτητο να οδηγεί σε εύγευστα και εύπεπτα προϊόντα, μπορεί να ξύνει πληγές.
Πχ οι στίχοι
Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή
δεν διακρίνονται για την "ομορφιά" τους, και όμως αποτέλεσαν τον θούριο και το σύνθημα ενός λαού.
Ο μύθος του Άντερσεν για την "Αόρατη στολή του Αυτοκράτορα" στοχεύει ακριβώς στο ένστικτο και στην πρωτόπλαστη "παιδική" γνώμη, και τις προτείνει ως την πιο αυθεντική και πραγματιστική κριτική.
Από εκεί και πέρα όσοι μύθοι μπορούν να προταθούν πάνω στο συγκεκριμένο και σε κάθε πρόβλημα, είναι ευπρόσδεκτοι - αυτό άλλωστε σημαίνει πολυφωνία - αλλά καλό είναι να υποστούν κι αυτοί την πρωτόπλαστη κριτική.