Γεια και απο μενα παιδες... Πολυ ενδιαφερον το topic και για μενα μιας και ψηνομαι το τελευταιο διαστημα για ενα σκαφακι με διπλο cutaway...
Εμενα βεβαια δεν μου αρεσουν τα solid χρωματα (ειδικα σε αυτες τις κιθαρες) εκτος απο τα κλασσικα ασπρο ή μαυρο (με χρυσο hardware μμμμμμ...)
Τωρα, στο θεμα μας, δυστυχως δεν εχω παιξει ποτε με cort κιθαρες, απλα δεν εκατσε, οχι οτι εχω κανενα θεμα με τις συγκεκριμενες, μιας και οσες εχω δει ηταν πολυ καλα οργανα, ειδικα στο value for money...
Μιας και δεν εχω παιξει με αρκετες semi, μπορειτε να μου πειτε σε τι επιπεδα μπορει να παιξει μια τετοια κιθαρα unplugged; Ενταξει δεν μιλαω προφανως για τυπου tele, prs κτλ που εχουν μικρο σωμα, αλλα για πιο μεγαλες σε στυλ 335...
Για μαγνητες παντως, ειμαι οπαδος των bareknuckle (2 κιθαρες που εχω στα σκαρια και ξεκιναω να φτιαξω απο Οκτωβρη θα εχουν VHII διπλο και η μια που θα εχει και μονο, θα εχει εναν irish tour). Aπο αυτους λοιπον, εγω θα προτεινα ενα σετακι Stormy Monday που ειναι απο τα vintage μοντελα της εταιριας με Alnicο II & IV μαγνητες κτλ. Χειροποιητοι μαγνητες, μεσα στα χρηματα που θελεις να ξοδεψεις φιλε thomsot και νομιζω θα σε ενθουσιασουν με τον γλυκο και ζεστο τους ηχο και τις φανταστικες δυναμικες τους.
Απο κει και περα, αν θες να κινηθεις σε πιο "κλασσικα" μονοπατια, μπορεις καλλιστα να παρεις ενα σετακι Gibson μαγνητες ωστε να πλησιασεις ακομα περισσοτερο τον κλασσικο ηχο μιας 335 ετσι οπως την εχει η Gibson.΄Παντως εγω θα προτιμουσα τους bareknuckle. Δεν χανεις τπτ να κοιταξεις το site της εταιριας και να ψαχτεις λιγο με τα μοντελα που προσφερει... Οι μαγνητες τους εχουν εγγυηση εφ'ορου ζωης και ειναι πραγματκα χειροποιητοι. Νομιζω οτι θα μεινεις απολυτα ευχαριστημενος απο αυτους.
Τωρα για τα περι Gibson, fender και "ανωνυμων" κατασκευαστων, τεινω να συμφωνω με τον Απολλωνα, μιας και πλεον τουλαχιστον, νομιζω οτι τετοιες εταιριες πιο πολυ εκμεταλλευονται το ονομα τους και φουσκωνουν υπερβολικα τις τιμες των οργανων, σε αντιθεση με εταιριες (ή ανεξαρτητους κατασκευαστες) που συνηθως προσφερουν αντιστοιχη ποιοτητα (αν οχι καλυτερη), περισσοτερα καλουδια και σε πολυ καλυτερες τιμες.
Χαρακτηριστικα θα αναφερω οτι ημουν κατοχος μιας Les Paul Standard USA. Δεν λεω, πολυ καλο οργανο, πολυ καλη ποιοτητα κατασκευης, αλλα μεχρι εκει... Στον ηχο δεν μου ελεγε και τπτ ιδιατερο... Οι μαγνητες της μου φαινονταν με πολλα μπασσα και πριμα χωρις να κοβουν πολυ στα μεσαια, οι ηχοι που εβγαζε ηταν εξαιρετικα περιορισμενοι, ενω το playability πραγματικα με εκανε αναρωτιεμαι γιατι καποιος να παιζει με τετοαι κιθαρα (αν δεν εχει τεραστια χερια). εγω προσωπικα δεν μπορουσα το μονο cutaway, μιας και η προσβαση στα τελευταια ταστα γινοταν με ταχυδακτυλουργικο τροπο, ενω οπου το χερι ακουμπουσε στην κιθαρα, λογω απουσιας contours (πχ arm contour) εκανε το χερι να πιανεται, να μουδιαζει, να ποναει κτλ μιας και το σωμα "εκοβε" το χερι οταν το ακουμπουσα πανω στο σωμα την ωρα που επαιζα. Για να μην μιλησω για την απουσια τρεμολο, που για μενα ειναι αρκετα σημαντικη μιας και μου αρεσει να το χρησιμοποιω που και που.
Τελικα την πουλησα την κιθαρα, γιατι ναι μεν χαιρομουν να την βλεπω, αλλα δεν την επαιζα σχεδον ποτε...
Απο τοτε εψαχνα μια τυπου Les Paul κιθαρα, με τα βασικα χαρακτηριστικα δηλαδη: 24.75" scale, neck through ή set neck, μαονι και maple ξυλα με εββενο ή rosewood ταστιερα, ΑΛΛΑ με ορισμενες χτυπητες διαφορες απο την Les Paul: Διπλο cutaway σε στυλ fender (και οχι πχ σε στυλ ταυρακι), floyd rose τρεμολο, διπλους και μονο μαγνητη και γενικοτερα με πιο μοντερνο σχημα. Αν ειχε και 24 ταστα ακομα καλυτερα μιας και οι υπολοιπες κιθαρες που εχω ειναι με 22.
Οσο και αν εψαχνα δεν εβρισκα καμια κιθαρα που να με ικανοποιει σε αυτα τα χαρακτηριστικα ΚΑΙ στην εμφανιση που ηθελα. Αλλου εβρισκα καποια απο αυτα που ηθελα, αλλου αλλα, αλλα πουθενα ολα....
Τελικα, μετα απο πολυ ψαξιμο βρηκα την κιθαρα που εψαχνα τοσα χρονια: Ειναι αυτη ακριβως που ενεφερε ο tech21man Η Yamaha RGX1212S.
Eιναι μια πανεμορφη κιθαρα (για τα γουστα μου) με προσανατολισμο σαν σχημα μεταξυ soloist Jackson και ESP Horizon αλλα οχι με Archtop (καλο αυτο για μενα, μιας και περα απο το θεμα εμφανισης που οι archtop ειναι πολυ ωραιες, εχω δει οτι οι μη archtop εχουν συνηθως πιο παχυ ηχο - ισως λογω περισσοτερου ογκου ξυλου;). Η κιθαρα εχει 24.75" scale, 24 ταστα, εββενο ταστιερα, 1 διπλο και 2 μονους μαγνητες (οι μονοι φιλοξενουν ανετα διπλους σε μεγεθος μονου), neck through κατασκευη με μαονι σωμα και maple λαιμο με cream binding γυρω απο τον λαιμο και headstock, ενω απο ηλεκτρικα εχει 1 volume, 2 tones, 1 5-way switch & 3 mini switches.
Βεβαια μιας και το μοντελο κυκλοφορουσε μονο αρχες 90, δεν την εβρισκα πουθενα και εψαχνα καιρο στο ebay, μεχρι που πριν λιγες μερες την βρηκα σε αγγελια απο ενα παληκαρι Στην Κρητη. Την πηρα για 200€ μονο μιας και η κιθαρα ειχε αρκετα σημαδακια και μικροχτυπηματακια (στο χρωμα μονο), ενω του ειπα να κρατησει μαγνητες κτλ μιας και την κιθαρα την ηθελα για project ανακατασκευης.
Ετσι λοιπον, η κιθαρα ειναι ετοιμη να παει στον Οικονομακη απο Οκτωβρη και θα "παθει" τα εξης ωραια:
Μαγνητες: Γεφυρα Bareknuckle VHII zebra (με coil split), middle: Bareknuckle Irish tour, neck: Duncan little 59 (με coil split). Σκοπος της επιλογης μαγνητων ειναι ενας ηχος vintage hot που να μπορει να προσεγγισει και τις 2 σχολες (Gibson, Fender).
Για γεφυρα, εχω ηδη αγορασει ενα Floyd Rose της Graphtech με ενσωματωμενο συστημα Piezo για να εχω και ηχους ακουστικης με το πατημα ενος διακοπτη. Στα ηλεκτρικα της θα γινει ενας ωραιος χαμος μιας και με τοσους διακοπτες μπορω να παιξω οπως θελω. Ετσι, ο 5θεσιος διακοπτης θα παιζει στις κλασσικες θεσεις (με εξαιρεση την μεσαια θεση οπου θα εχω να παιζουν οι 2 διπλοι), ο 1 mini switch θα ειναι 3θεσιος και θα επιλεγει μεταξυ μαγνητων, piezo ή και τα 2 μαζι, ο αλλος διακοπτης θα ρυθμιζει τα 2 modes του piezo (εχει ενα normal και ενα πιο dark mode), ενω ο τριτος διακοπτης θα ειναι ειτε boost (ετσι για να μην σταματει το sustain), ειτε καποιο kill switch για να κανουμε και τις ομορφιες μας αλα strat
Στην αρχη σκεφτομουν για sustainer βασικα, αλλα τελικα προτιμω να εχω αυθεντικο ηχο στον neck μαγνητη (ο 59 ειναι απο τους αγαπημενους μου neck μαγνητες, πολυ καθαρος και snappy) και ετσι αποφασισα να μην παω σε αυτη την λυση.
Στην κιθαρα, σκεφτομαι να αφαιρεσω λιγο ξυλο και να προσθεσω καπακι quilt maple (καθαρα για λογους εμφανισης), αλλα λογω κοστους, μπορει να παω και σε γυμνο ξυλο με λουστρο ή κανα εξαλλο poser-οχρωμα μιας και η κιθαρα ειναι τελεια για τετοια!
Η εκτιμηση μου παντως απο την κιθαρα σε θεματα εμφανισης, ποιοτητας και κυριως παιξιματος, προς το παρον ειναι οχι μονο θετικη, αλλα ενθουσιωδης: Η κιθαρα ειναι απιστευτα γρηγορη στον λαιμο χωρις να κουραζει οπως καποια Ibanez μοντελα, η ταστιερα ειναι βουτυρο, το action χαμηλο και γενικοτερα το playability ειναι περα απο καθε κριτικη. Οι διακοπτες και τα συναφη ειναι παρα πολυ καλα τοποθετημενα και μελετημενα ετσι ωστε να μην μπουρδουκλωνεσαι και πατας οτι να ναι κατα λαθος. Τα innovations των Γιαπωνεζων συμπεριλαμβανουν ακομα και ειδικο cutaway στο πισω μερος της κιθαρας που φιλοξενει και το jack της κιθαρας, ενω το σχημα του σωματος αν και ειναι γενικα strat-οειδες, εχει την δικια του σχεδιαση που ειναι απλα υπεροχη.
Συμπερασματικα (και συγνωμη για το μεγαλο post, αλλα οπως καταλαβαινεται ειμαι ενθουσιασμενος), προκειται για μια απιστευτη κιθαρα, η οποια με μερικες προσθηκες θα γινει απλα η νουμερο 1 μου. Κι ομως, τετοιες κιθαρες ειναι σχετκα αγνωστες... Αυτο με κανει να πιστευω οτι οταν ψαχνουμε για καλα οργανα, δεν πρεπει να κοιταμε μονο τις φιρμες, μιας και ετσι χανουμε απιστευτες ευκαιριες και καταπληκτικα οργανα και καταληγουμε τελικα με λυσεις που ειναι χιλιοειδομενες, χιλιοπαιγμενες και υπερεκτιμημενες.
Οταν με το καλο παντως τελειωσω την ανακατασκευη, θα πεσει κανονικο review και φωτογραφιες!
