Πληροφορίες:
Οι παραπάνω στίχοι προέκυψαν από το ημερολόγιο – βιβλίο, τριάντα μιας (31) σελίδων που μια περίληψη διαβάζετε.
Το ημερολόγιο είναι το αλεξικέραυνο, ο κεντρικός δέκτης καταγραφής των ψυχικών καταιγίδων, ο σταθμός καταγραφής σημάτων, από δέκα επτά (17) διαφορετικές πηγές, δηλαδή από πάσχοντα άτομα διαφορετικών ηλικιών και φύλων.
Μικρή βοήθεια.
(ή μήπως η μεγάλη πέτρα στις παρθένες ρίζες?)
Βιάστηκε σε πολύ μικρή ηλικία, τριάντα πέντε χρόνων σήμερα, αξεπέραστη εμπειρία, στα εφιαλτικά όνειρα του παλεύει μ’ εκείνο το εξωγήινο τέρας.
Επιζητά το τέλος, το μεγάλο ταξίδι κι’ όταν πιστεύει πως φτάνει ευχαριστεί το Θεό.
Κοχλάζουν κενό.
(Ημερολόγιο)
Σελίδα 1η
Ανθισμένες κερασιές.
Άχρωμα και άοσμα λουλούδια.
Ίσως το μπλάβο τ’ αρχέγονο χώμα να φταίει,
ή μήπως η μεγάλη πέτρα στις παρθένες ρίζες?
Χαράματα.
Οι αστραπές έφεραν βροχή.
Καταιγίδα στον καταποντισμένο ουρανό.
Παλλόμενοι αστρικοί σηματοδότες.
Χάος.
Ο ξεροπόταμος φούσκωσε,
στο πέρασμα του παρασύρει τα πάντα.
Τα κίτρινα φύλλα των δέντρων ταξιδεύουν στο άγνωστο.
Σελίδα 10η
Ξημέρωμα στου φεγγαριού το δορυφόρο.
Ζοφώδεις ερημιά.
Τύμβοι συλημένων ονείρων.
Ήλιος. Φωτιά το χαμόγελο του.
Καψαλισμένα δέντρα, απομεινάρια της κάψας του.
Απολιθωμένα ζαχαρωτά, άγνωστη γεύση.
Καυτός άνεμος, το χαρακωμένο έδαφος υπομένει.
Ο ορίζοντας πλησιάζει, το υγρό στοιχείο έρχεται.
Οφθαλμαπάτη.
Σελίδα 17η
Η σκοτεινή ύλη πλημμυρίζει το κενό,
τα συμπαντικά τέρατα αλυχτούν, έρχονται.
Η Ανδρομέδα η κανιβαλική πλησιάζει.
Ο δορυφόρος του φεγγαριού σείεται, τρεμοσβήνει.
Το τρένο της ερήμου πλησιάζει στο σταθμό.
Κάπου θα υπάρχει μια όαση ελπίδας.
Ίσως στο διαμαντένιο στεφάνι του ήλιου.
Σελίδα 25η
Η ζεστή άμμο στις ερήμους τ’ ουρανού,
απ’ το λιοπύρι του μεσημεριού,
διαπερνά τις σκιές των βράχων.
Μυθεύματα οι πλανητικές οάσεις.
Η θάλασσα του απείρου γεμάτη υπολανθάνουσες υπάρξεις.
Όντα γεννιούνται και χάνονται στο κενό που κοχλάζει.
Σελίδα 31η
Το άρμα των ανέμων πλησιάζει.
Υπάρχει μια θέση άδεια δίπλα στο παράθυρο.
Η Ανδρομέδα είναι πολύ κοντά, πεινασμένη φαίνεται.
Ο δορυφόρος του φεγγαριού χάνεται.
Επί τέλους νυχτώνει.
Ταξίδι στο άγνωστο.
Σ’ ευχαριστώ Άναρχε μου.
