Έαν στον συγκεκριμένο παίκτη, δεν εκφραζόταν ο ίδιος, αλλά εκφραζόντουσαν τα ναρκωτικά, σημαίνει ότι τα ναρκωτικά φτιάχναν μία πολύ ωραία μουσική. Η οποία είχε ένα πολύ μεγάλο κοινό. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που τα ναρκωτικά έχουν ένα πολύ μεγάλο κοινό, έστω και έμεσα. Τα ναρκωτικά, μέσω του μπασίστα, δημιουργούσαν μουσική, που αγαπούσανε τα πλήθη.
Γιατί η μουσική δεν σε κάνει εξαρτημένο ?? Ο μπασίστας ας πούμε θα μπορούσε να ζήσει χωρίς το μπάσο του και την μουσική του ?? Έαν πάλι μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτά υπάρχουν άνθρωποι που έχουν απεξαρτηθεί και ζούνε χωρίς τα ναρκωτικά. Μην λέμε λοιπόν στους ανθρώπους, που είναι χρήστες και ζούνε με αυτά ότι δεν μπορούνε να τα σταματήσουν. Τώρα έαν κάποιος, δεν θέλει να ζήσει χωρίς ναρκωτικά, ή θέλει να πιστεύει πως δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτά, είναι δικαίωμά του. Ποιος μου λέει εμένα λοιπόν, ότι όσοι είναι κολλημένοι με την μουσική και πιστεύουν ότι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτήν, ή δεν θέλουν να ζουν χωρίς αυτήν, δεν είναι "άρρωστοι" όπως είναι ένας ναρκωμανής. Πρέπει λοιπόν να δημιουργηθούνε και κέντρα για μουσικομανείς. Διότι από κάποια στιγμή και μετά τρελένεσαι με την μουσική και δεν είναι επιλογή σου! Η ίδια η μουσική σε χρησιμοποιεί για να δημιουργήσεις μουσική.
Ξεκινάς από ένα ακκόρντο....παίζεις μια μελωδία....παίζεις ένα σόλο...και σιγά σιγά έρχεται και η μανία!
Έπεσε στην φάκα όπως όλοι που παίρνουν ?? Δηλαδή ποια είναι αυτή η φάκα ?? Γιατί έπεσε και γιατί πέφτουν όλοι αυτοί που παίρνουν ?
Οπότε από κάποια φάση και πριν, που ήταν επιλογή του, είναι μια χαρά τα ναρκωτικά. Το θέμα είναι να παίρνεις μέσα στα όρια, να μην το παρακάνεις.
Είναι κακό ο άνθρωπος, να βγαίνει εκτός ορίων, γιατί μετά δεν είναι επιλογή του οι πράξεις του. Βέβαια πολλοί άνθρωποι οι οποίοι πρόσφεραν όχι μόνοι στην μουσική, ξέφυγαν εκτός ορίων και εκεί μας πρόσφεραν κάτι καινούριο και πολύ καλύτερο από τα όρια
που μέχρι τότε γνωρίζαμε. Δεν ήτανε βέβαια επιλογή τους αυτό, αλλά επιλογή της μανίας τους. Γι αυτό και εμείς σήμερα δεν ακούμε
απλά τη μουσική τους, αλλά τους θεωρούμε μέγιστους και τρανούς μουσικούς.
Πως γίνεται να λέμε, φοβερή μουσικάρα, μύθος εποχής, πλακωνότανε στα ναρκωτικα, μακάρι να μπορούσα να γίνω σαν και αυτόν! αλλά χωρίς όμως να πάρω ναρκωτικά! ή μήπως καλύτερα να πάρω, για να γίνω σαν και αυτόν ? αυτός πως έπαιρνε και όλοι τον θεωρούν είδωλο ? λίγο έζησε αλλά έζησε γ**άτα! Θρύλος της Ροκ!
Σα να έπρεπε, όπως στην άρση βαρών, έχει κριτές για τα αναβολικά, έτσι και στην μουσική βιομηχανία να έχει κριτές για τα ναρκωτικά.
Πήρες αγαπητέ μου αναβολικά και σήκωσες 100 κιλά ? αποκλείεσαι! Πήρες αγαπητέ μου ναρκωτικά και έγραψες ένα ωραίο κομμάτι ? αποκλείεσαι! Και οι δύο στο σπίτι σας, μέχρι να μάθετε να μην κάνετε ζαβολιές!
Βλέπεις όμως....η μουσική είναι τόσο εθιστική, που δεν σε νοιάζει αν ο άλλος έκανε ζαβολιά όταν την έγραφε! ενώ ο αρσιβαρίστας, αν κάνει ζαβολιά......θα τον καταδικάσεις, που πήγε να κλέψει τον αγώνα.
Βέβαια και με τα αναβολικά...αν τα παίρνεις σωστά και μέσα στα όρια..μπορεί να μην σε πιάσουν και να κερδίσεις τον αγώνα με την αξία σου...
Ορίστε λοιπόν, στο είπα εγώ, ότι ο Gray μπορεί να έπαιρνε ναρκωτικά για να δημιουργήσει μουσική. Μπορεί όμως και να τον σκότωσε κάποιος και άφησε και την σύριγγα δίπλα του. Μπορεί να έπαιρνε και ναρκωτικά επειδή, έβλεπε ότι δεν μπορεί να δημιουργήσει τόσο καλή μουσική όσο ήθελε, οπότε επέλεξε τον αργό θάνατο και το ψεύτικο όνειρο.
Εντάξει άμα γούσταρε δεν παίζει κανένα πρόβλημα. Απλά του αρέσανε. Δηλαδή είναι κακός άνθρωπος αυτός που του αρέσουνε τα ναρκωτικά ή χαζός ?? Γιατί μερικά παλικάρια παραπάνω, χαλαστήκανε που μάθανε έστω, ότι του αρέσανε τα ναρκωτικά ??
Το ότι έπεσε στη λούμπα, το καταλαβαίνω, είναι το αποτέλεσμα, αλλά γιατί να πέσει στη λούμπα ? ποιος ο λόγος ?
Σίγουρα οι δάσκαλοι δεν είναι καραγκιόζηδες, αλλά άλλο τόσο δεν είναι καραγκιόζηδες, τόσα φτασμένα ονόματα, που παίρνανε πολλούς τόνους ναρκωτικά και έχουνε γράψει ιστορία στην μουσική.
Συμφωνώ ότι δεν αξίζει να κάει ένας άνθρωπος, για να περνάς εσύ καλά...αλλά μήπως αξίζει να καεί ένας άνθρωπος για να περνάει ο ίδιος καλά ?? Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο τρόπος για να περάσεις και εσύ καλά, είναι να καείς! αλλά που ξέρεις...μπορεί και να είναι!
