Οι Πυξ Λαξ, όπως και άλλοι καλλιτέχνες της Ελλάδας, κάποτε κάνανε επιτυχίες και με το καιρό βγάζανε μπόλικες μπλόφες. Σπάνια μέσα σε αυτές ξεφύτρωνε και κάνα κομμάτι που ναι μεν ήταν καλό, αλλά έμοιαζε με τα προηγούμενα, όπως και οι μπλόφες θέλαν να μοιάζουν με τα προηγούμενα, οπότε έβλεπες ότι αναπαράγουν τα ίδια και τα ίδια. Αυτό το κάνουν σχεδόν όλοι οι γνωστοί από τα μέσα μουσικοί στην Ελλάδα και όχι μόνο στην Ελλάδα. Έξωτερικό ας πούμε συμβαίνει ΣΧΕΔΟΝ το ίδιο! Δηλαδή, παίρνεις ένα δίσκο, που την επόμενη φορά ο καινούριος τους είναι λίγο αλλαγμένος, αλλά εκτός τούτου μοιάζει και με έναν άλλο δίσκο που είχες πάρει αλλά από ένα άλλο συγκρότημα και παπάτζες. Πάντα μιλάω για τα φοβερά και τρομερά συγκροτήματα και μουσικούς που αναφέρετε. Δηλαδή οι μόνοι σχεδόν που βγάζουν κάτι καινούριο, είναι κάτι μουσικοί που είναι στο κόσμο τους και όταν ακούσεις την μουσική τους, νομίζεις, ότι μάλλον ο τύπος έρχεται από κάποιον άλλο πλανήτη και μάλιστα είναι αρκετά δυσκολοχώνευτη.
o FREEMIND, αν και δεν έχει σε όλα δίκιο και όλα τα επιχειρήματά του δεν είναι σούπερ, στην ουσία του, έχει δίκιο για το θέμα της παρακμής.
Πρέπει λοιπόν να αναρωτηθεί κάνεις για μένα, γιατί ιδιαίτερα στους Έλληνες, αρέσει να ακούνε τους ίδιους και τους ίδιους, καθώς και τα ίδια και τα ίδια. Γιατί επίσης στις δισκογραφικές αρέσει να ακούνε τους ίδιους και τους ίδιους, καθώς τα ίδια και τα ίδια.
Να αναρωτηθεί βεβαίως, γιατί από αυτό το φαινόμενο βγαίνει χοντρό κέρδος!?!?
Γιατί βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια συγκροτήματα και τους ίδιους και τους ίδιους ανθρώπους για χρόνια! Ξένους και Έλληνες! Όταν δεν έχουν να παρουσιάσουν κάτι πραγματικά καινούριο!
Μήπως τελικά, είναι πολύ δύσκολο και πολύ σπάνιο, κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι, να παράγουν καινούριες ιδέες και να ξεπεράσουν κατά κάποιο τρόπο τον μουσικό εαυτό τους ? Μήπως το θέμα, είναι καθαρά θέμα πολυφωνίας!?!?
Μήπως όμως επίσης σπάνιο, ακόμη και με πολυφωνία, είναι να δημιουργηθεί καινούρια μουσική ?
Μήπως έτσι όπως διαμορφώνεται ο κόσμος, η πολυφωνία, γίνεται όλο και λιγότερη με αποτέλεσμα τα περισσότερα να μοιάζουν μεταξύ τους ?
Διότι εγώ γνωρίζω και μουσικάρες άγνωστες και γνωστές.. που τους προσκυνώ, διότι φαίνεται πως ο άνθρωπος, έχει φτιάξει ένα σούπερ κομμάτι, του έχει φύγει η μαγκιά και η φαντασία και τα μάτια στο διάβασμα και εργατικότητα στο παίξιμο και καλές ηχογραφήσεις και εγώ δεν ξέρω τι άλλο! Μιλάμε, λες ο μάγκας, έβγαλε το τέλειο αποτέλεσμα! Μπορώ να πω ότι δεν είναι τέλειος ? όχι βέβαια!
Το μόνο κακό σε όλο αυτό, είναι ότι ενώ τα αποδέχομαι όλα αυτά και γνωρίζω ότι ο άνθρωπος είναι έτη φωτός μπροστά από τους Πυξ Λαξ και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το μόνο κακό είναι λοιπόν, ότι δεν μου σηκώνεται όταν τον ακούω. Λες να έχω πρόβλημα Γιατρέ ?
Μήπως τελικά η επιτυχία της μουσικής, δεν είναι στο κατά πόσο είναι εμπορική, στο τι κέρδος βγάζει, στο πόσο επαγγελματίας είναι ο μουσικός που παίζει ακόμη και το πόσο σολίστας και το πόσο επιστήμονας είναι, ούτε στο πόσο διασκεδάζει ο κόσμος με αυτή. Όταν λέω διασκεδάζει εννοώ, ναι μεν κάνει τα κουνήματά του, γιατί μουσική είναι και σε παρασύρει, όμως δεν γίνεται αυτό που λέω παραπάνω, ότι σου σηκώνεται!
'Η μήπως τελικά, χρειάζονται όλα τα παραπάνω, γιατί αν μας ήτανε συνέχεια σηκωμένη, θα υπήρχανε προβλήματα ??
Ή μήπως τελικά, το μυαλό μου, επειδή 30αρίζω, είναι συνέχεια στο αν μου σηκώνεται ?
Τέλος ο έρωτας, έχει να κάνει με πολλούς τομείς της ζωής μας και είναι δύσκολο να πείσεις τον άλλο, να του αρέσει σων και καλά μια γκόμενα, που δεν του κάνει κούκου ακόμη και αν είναι ο μανεκέναρος και καλό παιδί! Όπως και να τον πείσεις να μην του κάνει κούκου, για μία γκόμενα που του κάνει κούκου ακόμη και αν είναι μπάζο ή στριμένη!
Πως να το κάνουμε δηλαδή, τον καθένα τον ερεθίζει και κάτι διαφορετικό.
Σε άλλους αρέσει να αλλάζουνε πολλές, σε άλλους λίγες, άλλοι να έχουνε μια σταθερή, άλλοι να έχουνε πολλές ταυτοχρόνως και για να μην σας τα πρήζω καταλαβαίνετε πως πάει το ποίημα.
Εγώ προς το παρόν δεν έχω καμία σταθερή μουσική γκόμενα, αλλά πού και που ασχολούμαι με κάποια πρώην μου...Τους λέω δε και στο αυτί ψιθυριστά, ότι είναι διαχρονικές...Αν και μου αρέσει να παίζω και με καινούριες!
