Αν κοιτάξω τα μάτια σου, τι θέλουν να πουν,
βλέπω θέλουν να δουν, μοναχά τον εαυτό σου,
κι αν λες αφήνεις τα πάντα, για μένα πίσω να μείνουν
είναι με μόνη προϋπόθεση, να ολοκληρώσω το όνειρό σου.
Δεν σε αφήνω να ζεις, μέσα στα γιατί,
συνεχώς αναρωτιέσαι, γιατί δεν ξέρεις τι θέλεις
θα είχες δώσει στον εαυτό σου, μια απάντηση απλή,
έαν δεν ήθελες μέσα, στη σιωπή μου να υποφέρεις.
Τι είναι αυτό που ζητάω? Να πάψεις να με ρωτάς!
να αποφασίσεις εσύ, τελικά αν με θέλεις
να μην σε πείσω εγώ, για τον δικό μου εαυτό,
έαν με θέλεις πες μου, εσύ πραγματικά τι πιστεύεις.
Ελπίδες ψεύτικες μου λες, ποτέ σου δεν δίνεις,
μα τις πιο ψεύτικες τις δίνεις, στον εαυτό σου για μένα
οι υποψίες, η κούραση και το κλείσιμο του κύκλου
έαν είχες ελπίδα, σίγουρα θα μοιάζαν ξένα.
Κι αν μοιάζω όντως να αμφιβάλλω, να μην ξέρω τι θέλω
δεν διαφέρω τελικά και πολύ από σένα
γυρνάω μάταια σε κύκλους, εκεί που είχα ξεκινήσει
αλλά αποφάσισε γιατί ξανά ο κύκλος θα κλείσει.
Φεύγω τώρα, δεν έχω, κάτι άλλο να πω,
ισώς άκουγες εσύ, τα μάτια μου τι έχουν να πούνε,
αλλά όταν τα κοίταζες, άρχιζες τα γιατί
είχες τόσες αμφιβολίες, για να μη σε εμπιστευτούνε.
Είναι η δική μου σιωπή, που το λέπτο κάνει αιώνα
μα και η δική σου σιωπή, που βρίσκει στα γιατί κρυψώνα.
