Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία] Γεννήθηκε στην Αγία Mονή, μια συνοικία έξω από τα
Τρίκαλα -από την οποία καταγόταν η μητέρα του- στις 2
Απριλίου του
1948. Μεγάλωσε χωρίς τον πατέρα του, τον οποίο γνώρισε στα 29 του χρόνια. Μέχρι τα 16 του νόμιζε πως είχε σκοτωθεί στον
ανταρτοπόλεμο, όταν ήρθε ένα γράμμα το οποίο έλεγε πως ζει στην
Ρουμανία. Ο πατέρας του καταγόταν από ένα χωριό της
Καρδίτσας το Καππά.
[1] Από μικρός δούλευε τα καλοκαίρια για να βοηθήσει τα οικονομικά της οικογένειας του. Πρώτα σαν σερβιτόρος στην ταβέρνα του θείου του ύστερα στις κορδέλες κοπής ξύλων. Μετά την τρίτη γυμνασίου, το
1964, μετέβη στην Αθήνα να ζήσει με τον θείο του στην οδό Aχαρνών. Προτού τελειώσει το γυμνάσιο άρχισε να δουλεύει σαν τραγουδιστής.
Επαγγελματική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία] Στην ίδια ηλικία, έπειτα από παρότρυνση του
Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον οποίο γνώρισε σε μία συγκέντρωση της εταιρίας του θείου του, στην οποία τραγούδησε, επισκέφτηκε την Κολούμπια. Εκεί ο
Τάκης Λαμπρόπουλος του γνώρισε τον
Γιώργο Ζαμπέτα, δίπλα στον οποίο θα δουλέψει στα «Ξημερώματα». Τον Ζαμπέτα τον μνημονεύει ως μεγάλο του δάσκαλο και δεύτερο πατέρα. Όπως έχει δηλώσει, «
ο Ζαμπέτας είναι ο μόνος άνθρωπος στο τραγούδι ο οποίος με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι. Με όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες μου κάτι πήρα και κάτι έδωσα»
[εκκρεμεί παραπομπή]. Το
1966 ο Μητροπάνος συναντάται, τυχαία, για πρώτη φόρα με τον
Μίκη Θεοδωράκη και ερμηνεύει, στη θέση άλλου καλλιτέχνη που τότε ασθενούσε, μέρη από τη «
Ρωμιοσύνη» και το «
Άξιον Εστί» σε μια σειρά συναυλιών στην
Ελλάδα και την
Κύπρο.
Το
1967, ο Μητροπάνος ηχογραφεί τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι "Θεσσαλονίκη". Είχε προηγηθεί η ηχογράφηση του τραγουδιού "Χαμένη Πασχαλιά", το οποίο όμως λογοκρίθηκε από τη
Χούντα και δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Παρά ταύτα στη διάρκεια της χούντας που υπηρέτησε στο στρατό είχε γνωριστεί με την κόρη κάποιου εκ των προεξεχόντων στρατιωτικών λαμβάνοντας παρατεταμένες άδειες αλλά και παρουσίες στον ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σταθμό της τότε ΥΕΝΕΔ.
Στην πορεία που χάραξε στο δρόμο του λαϊκού έντεχνου, το
1972 υπήρξε ένας σημαντικός σταθμός: ο συνθέτης
Δήμος Μούτσης και ο ποιητής-στιχουργός
Μάνος Ελευθερίου κυκλοφορούν τον «Άγιο Φεβρουάριο», με ερμηνευτές τον Μητροπάνο και την
Πετρή Σαλπέα, σηματοδοτώντας ένα σταθμό στην ελληνική μουσική. Τον
Ιούλιο του
1999, ο Μητροπάνος και ο Μούτσης θα ξαναβρεθούν επί σκηνής στο
Ηρώδειο με την
Δήμητρα Γαλάνη και την σοπράνο
Τζούλια Σουγλάκου για δυο μουσικές βραδιές στα πλαίσια του
Φεστιβάλ Αθηνών. Οι συναυλίες αυτές ηχογραφούνται ζωντανά και κυκλοφορούν σε διπλό CD δύο μήνες αργότερα. Ακολουθούν «Ο Δρόμος για τα Κύθηρα» του
Γιώργου Κατσαρού και «Τα συναξάρια» του
Γιώργου Χατζηνάσιου, έργα υψηλής ποιότητας αλλά και μεγάλης απήχησης στην ελληνική κοινωνία.
