Λοιπόοοοοον!!!! Ο Dimebucker έφτασε (εδώ και καιρό αλλά έλειπα σε διακοπές

!!!), εγκαταστάθηκε και παίχτηκε.
Οι εντυπώσεις: Νομίζω ότι δύσκολα θα αλλάξω το υπάρχον set σε αυτή την κιθάρα (αν και η αναζήτηση του χαμένου θρυλικού τόνου είναι μία καθαρά προσωπική αναζήτηση).
Έχει απίστευτο, κοφτό attack/bite, φοβερό κράτημα νότας σε διάρκεια και προσφέρει ποοοοολύ όγκο (ιδίως σε συγχορδίες)!
Το αρνητικό του είναι στα καθαρά όπου μου φαίνεται πολύ "κούφιος" (ας μου επιτραπεί ο όρος, δεν ξέρω πώς αλλιώς να τον περιγράψω) ήχος, και σε πολύ χαμηλές εντάσεις. Βέβαια, μη γελιόμαστε. Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να τον αγοράζει για τα καθαρά του! Απ'την άλλη, όταν ο διακόπτης είναι στη μέση (έχω 5-way switch), και γίνεται πάντρεμα τον δύο, το αποτέλεσμα με συναρπάζει... Μπορώ να πω ίσως και καλύτερα απ'ότι ο Jazz μόνος του (βέβαια ανάλογα και με το τι θέλει να βγάλει ο καθένας)!
Οποιαδήποτε άλλη απορία, θα χαρώ να απαντήσω!