Καλημέρες!
Αν το ερώτημα έχει να κάνει με το κούρδισμα (χόρδισμα κατα την πιο... επιστημονική ορολογία) τότε η απάντηση έχει ήδη δωθεί. Είναι πιο βολικό έτσι μιας και επιτρέπει τις "κάθετες" αναπτύξεις αλλά και τον ευκολότερο σχηματισμό πιο πλούσιων συγχορδιών. Είναι ίσως ο βασικός λόγος που το τρίχορδο μπουζούκι μετετράπη σε τετράχορδο για να αποκτήσουν οι 4 χορδές του αναλογία με την κιθάρα (D.A.F.C στο μπουζούκι αντί για E.B.G.D στην κιθάρα... δηλαδή ακριβώς ένα τόνο κάτω απο αυτήν).. Παρ'όλα αυτά αλλαγές στα κουρδίσματα στην κιθάρα (αναφέρομαι κυρίως στην κλασική) γίνονται. Πχ. το κούρδισμα της 6ης χορδής σε "D" (δεν είναι "ανακάλυψη των νεο-μεταλλάδων) ή το κούρδισμα της 3ης χορδής σε "F#" για να αποκτήσει αναλογία με το αναγεννησιακό λαούτο. Είναι πιο εξαιρετικές περιπτώσεις βέβαια αλλά υπάρχουν. Πάντως, το στάνταρ κούρδισμα υπάρχει γιατί είναι πιο βολικό...
Αν το ερώτημα έχει να κάνει με τη θέση κάθε νότας πάνω στην κιθάρα, αυτό έχει να κάνει με τη φύση της χορδής. Όσο μειώνεις το μήκος της (πιέζοντάς την με κάποιο δάχτυλο), τόσο αυξάνεται η συχνότητα της ταλάντωσής της, άρα οξύνεται (ψηλώνει) και ο ήχος της. Η ύπαρξη των τάστων οφείλεται στην ανάγκη να γίνεται η αλλαγή του ύψους του ήχου της χορδής κατα το συγκερασμένο σύστημα (δηλαδή διαίρεση σε ημιτόνια). Πιο απλά, κάθε τάστο, αλλάζει το ύψος του ήχου κατα ένα ημιτόνιο. Φαντάσου δηλαδή την ταστιέρα σα μια "σανίδα" γεμάτη ημιτόνια!! Αν λοιπόν εσύ γνωρίζεις (απο τη θεωρία της μουσικής) πως όλες οι νότες απέχουν μεταξύ τους 1 τόνο (δηλ. 2 ημιτόνια, άρα 2 τάστα) εκτός απο τις E-F και Β-C που απέχουν 1 ημιτόνιο (1 τάστο) και πως στο ενδιάμεσο τάστο (σε νότες που απέχουν 2 τάστα μεταξύ τους, πχ. C-D) θα συναντάς είτε τη χαμηλότερη εκ των δύο με δίεση (πχ. C#) ή την ψηλότερη με ύφεση (πχ. Db), τότε η ταστιέρα, παύει αυτόματα να αποτελεί "μυστήριο" για εσένα
Σημείωση: Αυτό που λες για το 12ο τάστο ισχύει γιατί ακριβώς εκεί η χορδή "κόβεται" στη μέση, άρα διπλασιάζεται η συχνότητα της ταλάντωσής της, άρα παίρνεις ακριβώς την ίδια νότα μια οκτάβα ψηλότερα. Αυτό θα διαπιστώσεις και στο 24ο τάστο (αν παίζεις ηλεκτρική κιθάρα η οποία να διαθέτει 24 τάστα). Και εκεί, οπου η χορδή "κόβεται πάλι στο "μισό του μισού", πάλι θα παίρνεις την ίδια νότα, αλλά άλλη μια οκτάβα ψηλότερα! Νόμοι της φυσικής...
Τέλος, έχε υπ όψιν σου πως η κιθάρα έχει μια ευκολία σε σχέση με το πιάνο. Οτιδήποτε ΔΕΝ περιλαμβάνει ανοικτές χορδές (είτε κλίμακα, είτε συγχορδία) μπορεί να μεταφερθεί οπουδήποτε στην ταστιέρα με ακριβώς τον ίδιο δαχτυλισμό και αλλάζει απλά το όνομα της κλόμακας/συγχορδίας επειδή αλλάζει και η τονική της (1η νότα). Συνεπώς αν εσύ ξέρεις να παίζεις την A minor pentatonic ξεκινόντας της απο το 5ο τάστο της 6ης χορδής, αν μεταφέρεις τον ίδιο δαχτυλισμό στο 3ο τάστο της 6ης χορδής, θα έχεις την G minor pentatonic, στο 7ο τάστο τη B minor pentatonic (η τονική νότα βρίσκεται στην 6η χορδή, και αυτή δίνει το όνομα στην κλίμακα)κοκ.. Το ίδιο ισχύει και για τις φόρμες των συγχορδιών. Αν ξέρεις να παίζεις πχ τη συγχορδία "Dm" με μπαρέ στο 5ο τάστο, τότε με ακριβώς το ίδιο "πιάσιμο" και μπαρέ στο 3ο τάστο θα έχεις τη συγχορδία "Cm", στο 7ο τάστο τη "Em" (η τονική νότα, η καλύτερα "βάση" ή "ρίζα" της συγχορδίας- θα τη συναντάς συχνά ως "root note"- βρίσκεται στη 5η χορδή εξ' ού και το όνομα των συγχορδιών )κοκ.
Αν βέβαια δε γνωρίζεις όλα αυτά που προανέφερα (δαχτυλοθεσίες/φόρμες συγχορδιών) τότε δεν έχεις ακόμα λόγο να "σκας" για αυτά.. Περιορίσου στις κλίμακες/συγχορδίες της 1ης θέσης της ταστιέρας (μπακαλίστικα... στα 4 πρώτα τάστα) με χρήση ανοιχτών χορδών και σιγά σιγά θα επεκταθείς και στα υπόλοιπα. Απλά, καλό είναι να τα έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου για όταν θα χρειαστούν.
Καλή σου επιτυχία και ελπίζω να σε βοήθησα λιγάκι...
Αν μπερδεύτηκες, ρωτάς (ή το δάσκαλό σου ή εμάς) και ξε-μπερδεύεσαι!
Υ.Γ. ΑΝ μπερδεύεσαι με την Αγγλική ονοματολογία στις νότες, έχε υπ' όψιν σου πως οι Αγγλοαμερικάνοι, διαβάζουν τις νότες έχοντας στο μυαλό τους ως 1η νότα τη "Λα". Άρα, διαβάζουν τις "Λα-Σι-Ντο-Ρε-Μι-Φα-Σολ" ως "A-B-C-D-E-F-G" (δηλαδή το Αγγλικό αλφάβητο). Αρκετά εύκολο έτσι;
