Δεν είμαι φαν του είδους και μέχρι να φτάσω με άλματα στο 12:59 κόντεψε να λαλήσει ο εγκέφαλος μου.
Εκεί όμως συνάντησα το "Λυπάμαι για όσα άφησα να φύγουν έτσι". το οποίο είναι πολύ καλό και μουσικά και ρυθμικά και στίχοι, ξεφεύγει φοβερά από τη μονοτονία και το έντονο μπουρ μπουρ που στραμπουλάνε το μυαλό. Και το "Γειτονιά μου δεν...θυμίζεις γειτονιά" καλό! Νομίζω ότι είναι και τα πιο προσγειωμένα στη πραγματικότητα.
