Τελικά παιδιά τσίμπισα έναν Rolland cube.
Για τα λεφτά του είναι φανταστικός και ο ήχος του είναι πάρα πολύ καλός.
Σκεφτηκα γιατι να ξοδεψω τοσα λεφτα ενω ακόμα δεν έχω καταλάβει καλά καλά τι γινεται.
Έχει πολύ ωραια εφέ. Πολυ καθαρό και προσεγμένο ήχο με ελάχιστο εως καθόλου θορυβο. Το ηχειο του ταιριάζει τελεια με την καμπινα του combo και δεν ειναι απλά ένα οποιοδηποτε το οποιο απλά του έβαλαν. Ηχειο και καμπινα συμφωνουν και ακους αυτην την συμφωνια. Πολύ απλός στην χρηση του χωρις πολλά πολλά μπλιμπλίκια. Και μπορώ να πω οτι μου άρεσε ποιο πολύ και απο ακριβότερους ενυσχιτές.
Και ενα πράγμα που με εξέπληξε θετικά είναι το εξης . Ας πουμε οτι παιζεις με αρκετη παραμορφωση και με μονό μαγνητη που όπως και να το κάνουμε έχει αρκετο θορυβο. Όταν σταματίσεις παιζεις μετα απο 1,5 δευτερόλεπτο περιπου ακους τον θορυβο να μειώνετε απο μονος του αισθητά σε ένταση. Σαν να κλεινη κάποιος το volume. και μόλις αρχίσεις να παιζεις ξανανοιγει αμέσως. Σαν noize gate ενα πράμα!
1-2 πράγματα που δεν μου άρεσαν.
Η απόκριση του στο attack ειναι πολύ εξομαλιμένη. Και ακόμα στην ειδική ρυθμιση που έχει, και πάλι. Θα πρεπει να παιξεις παρα μα παρα πολυ απαλα για να ακουσεις καποια διαφορά σε συγκριση με δυνατο παιξιμο. Αλλά τότε όμως η χορδες σχεδον δεν ακουγονται.
Παρόμοια αν προσπαθήσεις να καθαρίσεις το σήμα από το volume της κιθάρας για να παίξεις κάποιο άρπασμα η κάποια συγχορδία. Καθαρίζει πολύ ομαλά και ομοιόμορφα με αποτέλεσμα να πρέπει να μειώσεις την ένταση στο μισό περίπου για να υπάρξει αισθητή διαφορά από την πλήρη παραμόρφωση που έχει με το volume ανοιχτό τέρμα.
Τι να κάνουμε αυτά έχουν τα τσιπάκια που μιμούνται λάμπες.
Μέσα σ όλα τ άλλα δοκίμασα κ έναν Fender τρανζιστοράτο ο όποιος πραγματικά με συνεπήρε στο καθαρό του όσο κανένας άλλος. Έμεινα σέκος που λέμε. Ήταν ότι καλύτερο άκουσα σε καθαρό. Είχα κουβαλήσει και την μάνα μου μαζί και θυμάμαι να κοιταζόμαστε με γουρλωμένα μάτια για μια στιγμή και να κάνουμε μορφασμούς.
Βέβαια δεν βρόμιζε αρκετά. Λογικό. Αλλά με τιμή στα 550 ευρώ δεν υπήρχε χρηματικό περιθώριο και για κάποια πεταλιέρα για να μπορώ να τον βρωμίσω οπότε τον άφησα.
Δοκίμασα έναν μαρσαλ που δεν με εντυπωσίασε μπορώ να πω.
Κ έναν bugera που ίσως ήταν και ο ποιο θαμπός στα καθαρά του.
Συγχωρέστε με που δεν συγκράτησα μοντέλα.
Δεν σημαίνει ότι μια μάρκα είναι έτσι η αλλιώς.
Θεώρησα για τώρα καλύτερη και οικονομικότερη επιλογή τον rolland που είναι ποιο ευέλικτος για να ξεσκουριάσω λίγο και μετά βλέπουμε.
Επίσης να προσθέσω ότι οι έλληνες μαγαζάτορες είναι σκέτη παραπληροφόρηση και παραπλάνηση. Πρέπει να είσαι και λίγο διαβασμένος και να έχεις μια βάση για αυτό που ψάχνεις. Αλλιώς άμα τους αφήσεις αυτούς είναι ικανοί να σου πουλήσουν μηχάνημα που δεν κάνει για την δουλεία που το θες.
Να πω χαρακτηριστικά το εξής.
Ξεκινάω και ρίχνω πρόλογο ότι εμένα μ αρέσει ο Αμερικάνικος τόνος και ότι τον Βρετανικό τον βρίσκω λίγο θαμπό. Λόξα μου
Με βυσματώνει στον Μάρσαλ.......
Τελοσπάντων τον δοκιμάζω για κανά δεκάλεπτο. Δοκιμάζω κ άλλους 3.
Έρχεται ο άλλος. Του εξηγώ πάλι τι θέλω.
Και μου λέει έεεε ο fender δεν θα σ αρέσει.....!
χααχαχχααχαχχα!
Και τι παθαίνουν όλοι κ ευθύς αμέσως το βγάζουν το συμπέρασμα ότι η κιθάρα που έχω είναι καλή μόνο για γκάζια. Βλέπουν τα ματάκια τους 2 διπλούς που έχει στην γέφυρα και στον λαιμό και το βγάζουν το συμπέρασμά. Που να ξέρουν οι καημένοι ότι με τον πενταθέσιο επιλογέα μπορώ και σπάω το πηνίο από διπλό σε μονό και φτιάχνω όσο μπλουζάδικο τόνο θέλω.
Αλλά έτσι είναι εδώ στην Ελλάδα τα πράγματα. Πρέπει να πάρεις ντε και καλά μια stratγιατί μ αυτήν έπαιζε ο Jimmyκαι για ενισχυτή έναν marshal. 
