Κάποτε είχα διαβάσει μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση...
Εχοντας συνδεμένο στην κιθάρα ένα (όσο το δυνατόν) ευαίσθητο κουρδιστήρι, φέρνεις τους μαγνήτες όσο πιο κοντα μπορείς στις χορδές.
Σίγουρα δεν είναι εκεί η θέση τους, το βλέπεις και από το κουρδιστήρι ότι η χορδή αδυνατεί να μείνει σταθερή στην νότα. Ταλαντεύεται, χωρίς να δείχνει σταθερό κούρδισμα...
Αυτό συμβαίνει επειδή είσαι μέσα στο μαγνητικό πεδίο του μαγνήτη, και μάλιστα πολύ κοντά στον ίδιο τον μαγνήτη.
Οσο αρχίσεις να κατεβάζεις τον μαγνήτη και απομακρύνεται η χορδή απ αυτόν (μεγαλώνει η απόσταση χορδής-μαγνήτη) θα προσέξεις ότι το κουρδιστήρι αρχίζει και ανταποκρίνεται πιο σταθερά στην νότα. Λογικό.
Στο σημείο που δεν θα έχεις πλέον απόκλιση και το κούρδισμα θα δείχνει σταθερά, είναι και το σημείο που έχεις φτάσει εκτός της περιοχής που ο μαγνήτης έλκει την χορδή και την επηρρεάζει...
Απο εκείνο το σημείο και πέρα πειραματίζεσαι....
Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός,

αλλά το θεωρώ πολύ απλό και λογικό....