Η λογική κωδικοποίησης MIDI δεν διαφέρει απο την λογική της παρτιτούρας. Δεν νομίζω να έχεις συναντήσει πολλούς κλασικούς μουσικούς οι οποίοι να αντιτίθενται στην λογική της παρτιτούρας με το σκεπτικό οτι αφαιρεί το προσωπικό στύλ του συνθέτη ή του εκτελεστή, γιατι δεν μπορεί να αναπαραστήσει π.χ. χτύπημα του δοξαριού στο σκάφος του βιολιού. Οταν μια μηχανή εκτελέσει 2 φορές την ίδια διεργασία με ίδια είσοδο θα έχουμε ίδια έξοδο, αιτιοκρατικά, λογικό. Για τις περιπτώσεις που θες να παράγεις θόρυβο και όχι μουσική, δεν σου λέει κανένας να μην πάρεις το κλασικό αναλογικό σήμα και να το στείλεις παράλληλα όπου θες (το interface της Roland το υποστηρίζει αυτό). Με λίγα λόγια, πλέον η παρτιτούρα γίνεται MIDI και ο παίκτης/όργανο γίνεται synthesizer. Αλλά όλα αυτά τα ξέρεις καλύτερα απο μένα.
Ε εδώ είναι που εγώ διαφωνώ.
Επειδή πιθανότατα κάνουμε την ίδια δουλειά, εγώ τα βλέπω ως εξής τα πράγματα (σε γενικό πλαίσιο):
Το προιόν κάνει αυτό που πρέπει στο 100%;
Αν 100% = True.
Αν != 100% τότε = False.
Πχ η ψηφιακή φωτογραφική μηχανή αποδίδει όπως η αναλογική;
Πλησιάζει υπερβολικά αρκετά αλλά ακόμα έχει ατέλειες (αλλά και ευκολίες).
Άρα για μένα αυτό είναι False.
Ναι, την χρησιμοποιώ, αλλά χρησιμοποιώ επίσης και αναλογική.
Αντίστοιχα, ναι, κατά καιρούς έχω κοιτάξει κι εγώ να χτυπήσω ένα GK3 ή κάτι τέτοιο, αλλά δεν έχω πάρει.
Όμως δεν το "πιστεύω" για πραγματική χρήση. Το θέλω "για το χαβαλέ".
ποιά η διαφορά τελικά ενός ψηφιακά επεξεργασμένου σήματος απο ένα ψηφιακά παραγμένο/συντεθημένο σήμα?
Εδώ υπάρχει μία διαφορά. Το ψηφιακά επεξεργασμένο σήμα είναι αναλογικό που έγινε με κάποιον ADC ψηφιακό. Αναλόγως της μετατροπής, και της ποιότητας των αυτιών μας, μπορούμε να πλησιάσουμε στο ίδιο αποτέλεσμα.
Το μεν δεύτερο, ξεκινάς by default ότι είναι ήδη ψηφιακό. Μπορεί να είναι είτε καλύτερο, είτε χειρότερο.
Όμως ακόμα και αυτό, θέλουμε να το αλλάξουμε στην πορεία. Δηλαδή έχεις γραμμένα 100 νότες και τις αλλάζεις λίγο ακόμα. Δεν είναι η πραγματική νότα ηχογραφημένη με όλες τις πιθανές εκδοχές παιξίματος.
Στην δε περίπτωση που το δημιουργούμε εκείνη την ώρα τον ήχο, είναι δηλαδή αποκλειστικά δημιουργημένο από το μηδέν, τότε σίγουρα θα απέχει (τουλάχιστον προς το παρόν) περισσότερο από το πραγματικό.
Θυμάμαι τον φίλο μου που είχε πάρει το 1987 ένα Roland Juno και οι ήχοι του δεν ήταν sampled. Ήταν τρομερό για την εποχή. Σήμερα είναι: α) Τρισάθλιοι οι ήχοι του ή β) Υπεργ**άτοι λόγω vintagίλας. Σίγουρα όμως δεν είναι πραγματικοί.
2) επαγωγικά, η πολεμική κατά του ψηφιακού ήχου μπορεί να εφαρμοστεί και κατά του ηλεκτρικού ήχου, δεν μπορείς να πείς α.. οκ μέχρι το 70 ή αρχες 80 είναι όλα αποδεκτά, απο κει και πέρα θες να μείνεις παραδοσιακός, γιατί τεχνολογικά είχες ήδη εισάγει τον μηχανικό/ηλεκτρικό παράγοντα απο την 10ετία του 20.
Εγώ είμαι φουλ digital εδώ και χρόνια. Έχω πετάξει σχεδόν το οτιδήποτε αναλογικό από το σπίτι πολλές δεκαετίες. Το θεωρώ πιο λειτουργικό και εύχρηστο, όχι όμως καλύτερο.
Παίζω κιθάρα πχ 90% με τον ήχο που παίρνω από το Digitech GSP1101 και τα ακουστικά.
Βγάζω φωτογραφίες με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή.
Ακόμα και τις αναλογικές φωτογραφίες τις έχω ψηφιοποιήσει.
Όλα μου τα τραγούδια πλέον είναι σε ψηφιακή μορφή.
Όμως για χάριν ευκολίας και μόνο.
Μάλιστα, συζητάμε κατά καιρούς για το ότι το ξύλο επηρρεάζει τον τελικό ήχο, και τον θέλουμε αυτόν τον επηρρεασμό και θέλουμε και καλύτερο ξύλο και το ένα και το άλλο, και μετά θέλουμε να τα πετάξουμε όλα αυτά στα σκουπίδια και να έχουμε ένα "φλατ" (κατ' εμέ) ήχο. Εκεί είναι η ένστασή μου.
* Απλό παράδειγμα: Πριν χρόνια (1990, εκεί πρέπει να ήταν) είχαμε βγάλει κάποιες (αναλογικές) φωτογραφίες με κάτι φίλους. Τις ψηφιοποιήσαμε με ένα 256 gray scale handheld scanner. Οι φωτογραφίες περιέργως ήταν πολύ καλές. Δεν έχω όμως πλέον τα αρνητικά. Αν τα είχα σήμερα, θα έπαιρνα απίστευη ποιότητα που τώρα είναι σαν thumbnails...
εδώ μερικές ενδιαφέρουσες απόψεις : http://guitarnuts2.proboards.com/thread/7922/heard-sumgais-knew-midi
ο Sumgai είναι μαθουσάλας παλαίμαχος του MIDI, χρόνια με έπρηζε με την Roland, και τελικά άρχισα να ψήνομαι...
Τα διάβασα αυτά που λέει, και δεν διαφωνώ πουθενά. Παρόλα αυτά, συνεχίζω να πιστεύω ότι απλά έχει βελτιωθεί η κατάσταση, αλλά στο 100% δεν είναι
μου θυμίζουν τα παλιά IBM mainframes (S-380/390/++) τα οποία ήταν μεγάλα και επιβλητικά για να ψαρώνουν οι ιθαγενείς τραπεζουπάλληλοι αλλά αν τα άνοιγες δεν ήταν τίποτε παραπάνω απο ένα σχεδόν άδειο rack.
Κι εδώ διαφωνώ. Έχω ανοίξει System/38 αλλά και 2-3 VAX και μόνο άδεια δεν ήταν μέσα...
Επανερχόμενος λοιπόν, για όλα αυτά εγώ δεν πιστεύω ότι το MIDI στα αναλογικά όργανα είναι το μέλλον (γενικά, γιατί κάπου είχε πάρει το μάτι μου MIDI και για πνευστά).
Όχι ότι είναι άχρηστο. Αλλά δεν είναι το μέλλον. Τουλάχιστον όχι ακόμα...