Με την ψηφιακή φωτογραφια ισως χανεται η ομορφια της φωτογραφίας. Απειρα κλικ στην ιδια ποζα, στην ιδια τοποθεσια, την ιδια μερα.
Αντιθέτως. Πλέον είσαι σίγουρος ότι έχεις όντως φωτογραφία από το σημείο/στιγμή που θέλεις και το γνωρίζεις άμεσα, χωρίς ρίσκα.
Επίσης ο κόσμος, ο απλός κόσμος, έχει τη δυνατότητα να εξερευνήσει τη φωτογραφία* ακριβώς γιατί είναι τσάμπα. Παλαιότερα κόστιζε, και δεν το ρίσκαρε.
Βέβαια έχει γεμίσει ο πλανήτης με "XXXX photography", αλλά who cares? Ανέκαθεν ο κόσμος ήταν ψωνισμένος...
* Ο κόσμος ΔΕΝ έγινε φωτογράφος. Ούτε θα γίνει. Άντε στην καλύτερη να γίνει χειριστής φωτογραφικής μηχανής. Αλλά τουλάχιστον, εξερευνά μια τέχνη.
Αλλά για μένα το πιο τραγικό είναι η αποθήκευση. Παλιά κρατούσες κάποιες φώτο σε χαρτί οι οποίες είχαν και διάρκεια και ήταν στην δική σου ιδιοκτησία.
Τωρα είναι αρχεία κάπου στο storage κάποιου cloud provider. Ενα μπαμ, και τις έχασες όλες.
Αντιθέτως. Εμένα μια πυρκαγιά μου κόστισε όλες τις φωτογραφίες που είχα τραβήξει μέχρι τα 25 μου περίπου.Όλες οι ψηφιακές μου φωτογραφίες (18 περίπου έτη) υπάρχουν και θα υπάρχουν εις άπειρον.
Και το βασικότερο, ΧΩΡΙΣ την παραμικρή απώλεια στην ποιότητα. Το πρωτότυπο ποτέ δε θα χαλάσει.
Με τα παλιά φιλμ έπρεπε να κάνουμε σοβαρή οικονομία στις φωτογραφίες που βγάζαμε, γιατί κάθε φιλμ είχε ένα συγκεκριμένο αριθμό φωτογραφιών και κόστιζε χρήματα τόσο η αγορά όσο και η εμφάνισή του. Και υπήρχε πάντα η πιθανότητα κάτι να πάει στραβά, από μια πόζα που δεν βγήκε όπως ήθελες μέχρι το φιλμ να καεί και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Θυμάμαι ένα ταξίδι που κάναμε με κάτι φίλους στις αρχές της δεκαετίας του '90 και ένας από αυτούς για κάποιο λόγο δεν μπόρεσε να εμφανίσει καμία από τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει με τη μηχανή του.
Δεν ήταν ακριβώς έτσι. Ή ήταν έτσι στον τυπικό end-user.Οι περισσότεροι που ασχολούμασταν με την φωτογραφία από παλιότερα, ήμασταν περισσότερο σπάταλοι στις πόζες. Είτε γιατί χρησιμοποιούσαμε ασπρόμαυρο φίλμ και τα εμφανίζαμε/εκτυπώναμε μόνοι μας (μικρότερο κόστος), είτε γιατί αγοράζαμε φιλμ σε ρολό, είτε γιατί απλά αυτό ήταν το χόμπυ μας κι εκεί ξοδεύαμε τα χρήματα μας.
Όπως έγραψα και πριν, το θετικό είναι ότι πλέον πολύ περισσότερος κόσμος ήρθε σε επαφή με μια τέχνη. Δεν λέω ότι έγιναν όλοι φωτογράφοι, αλλά είναι κάτι.
ήμερα αντίθετα υπάρχει η εύκολη και ανέξοδη δυνατότητα να βγάλει κανείς όσες φωτογραφίες ή video θέλει με το κινητό του, χωρίς καν να χρειάζεται ούτως ειπείν φωτογραφική μηχανή ή βιντεοκάμερα. Πλέον η "στιγμή" δεν χάνεται, γιατί είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα μπορέσουμε να την απαθανατίσουμε. Χάνεται όμως η μία, πιο σημαντική ίσως, φωτογραφία μέσα σε ένα πλήθος χιλιάδων φωτογραφιών που θα μπορούσαν κάλλιστα να μην υπάρχουν.
Δεν υπήρχε μία και σημαντική στιγμή αν μιλήσουμε από την πλευρά της τέχνης.Ο τελικός χρήστης, αποκλείεται να έβγαζε την υπέρτατη φωτογραφία.
Απλά έβγαζε μία.Τώρα έχει πολλές, και μπορεί από όλες αυτές να διαλέξει την καλύτερη και να την μοιραστεί με τους φίλους του.
Τέλος, να συμπληρώσω τα εξής πλεονεκτήματα, από ιδία πείρα:
α) Μπορώ να μοιραστώ με τους φίλους μου μια φωτογραφία ΑΜΕΣΑ, σε κορυφαία ποιότητα κι όχι σε 9Χ13 ή άντε 10Χ15.β) Οι φωτογραφίες μου είναι ταξινομημένες. Μπορώ να βρω μια φωτογραφία στις 100,000 με τρομερά μεγάλη ευκολία.γ) Έχω τη δυνατότητα του geotagging. Ξέρω (και εγώ και ο παραλήπτης της φωτογραφίας πχ) που ακριβώς τραβήχθηκε η φωτογραφία με ακρίβεια πολύ λίγων μέτρων.δ) Ξέρω τις ρυθμίσεις που έκανα και έβγαλα τη συγκεκριμένη φωτογραφία. Χωρίς κόπο και σημειώσεις.ε) Οι φωτογραφικές μηχανές/κινητά/κλπ έχουν τρομερό IQ. Πλέον ξέρεις ότι θα βγει η φωτογραφία που τραβάς, όσο λάθος και να κάνεις. Και θα μπορέσεις να σώσεις ένα τεράστιο ποσοστό στο photoshop αν κάτι πάει στραβά.
Μπορώ να συμπληρώνω τη λίστα επ' άπειρον
Αυτά, από κάποιον που τραβάει φωτογραφίες ακόμα με φιλμ και ξενυχτάει προσπαθώντας να επαναφέρει στη ζωή παλιές μηχανές....
