Ας δώσω ένα παράδειγμα...
Έρχομαι στο σπίτι κάποιου από εσάς, διαλέξτε εσείς δε με πειράζει.Χωρίς φυσικά να με καλέσει αυτός ο κάποιος, απλά μ' άρεσε το σπίτι απ' έξω και χτύπησα κουδούνι.Μου ανοίγει λοιπόν, του ρίχνω μια φάπα στην πλάτη, του λέω "πού είσαι εσύ αγοράκι μου;" και αράζω καναπέ, βάζω τα πόδια στο τραπεζάκι (με παπούτσια), κοιτάζω τη γυναίκα του ενώ ξύνω το αυτί μου και της λέω "σκέτο ελληνικό και βαρύ αγάπη, άντε μέσα".
Αν δε φάω μερικές γρήγορες, στην καλύτερη θα ακούσω καντήλια, σωστά; Και το καλύτερο παιδί να είμαι, με τις καλύτερες προθέσεις. Για να με αφήσει ξανά ο φίλος να μπω στο σπίτι του, ΕΓΩ θα πρέπει να αποδείξω τελικά ότι είμαι λίγο ιδιόρρυθμος ή δεν έκανα καλή πρώτη εντύπωση για χ λόγους. Και ότι δεν είμαι λίγο #$&^(*% όπως φάνηκα στην αρχή.
Όχι και πολύ μακριά από πάρα πολλές περιπτώσεις που συναντάμε καθημερινά στο internet...