Το 357 μ.Χ. θέτει εκτός νόμου επί ποινή θανάτου όλες τις μαντικές μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης και της Αστρολογίας ενώ σφραγίζει στην Ρώμη τον Ναό του Θεού Απόλλωνος, φυλακίζει τους ιερείς και αφαιρεί τον βωμό της Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου, ο οποίος βωμός αποτελούσε από την εποχή του Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) τμήμα της ανωτάτης τριάδος (Δίας-Ηρακλής-Νίκηη) του Πανθέου των Ρωμαίων.
Το 359 μ.Χ. στην Σκυθόπολη της Παλαιστίνης (σήμερα Μπετ Σιαν του Ισραήλ) στήνεται το «Πρώτο Άουσβιτς της Ιστορίας» όπου όντος 20 ετών θανατώνονται κατά τον Λατίνο ιστορικό Μαρκελίνο Αμμιάνο, περισσότεροι από 15 εκατομμύρια Έλληνες, οι οποίοι αρνιούνταν να βαφτισθούν χριστιανοί.
* 364 μ.Χ.
Εκδίδεται έδικτο από τον αυτοκράτορα Φλάβιο Ιοβιανό με το οποίο απαγορεύεται επί ποινή θανάτου η ελληνική λατρεία. Στα χρησιμοποιούμενα βασανιστήρια κατά των Ελλήνων προστίθεται ο κατακομματιασμός των πλευρών με σιδερένια άγκιστρα. Με θάνατο τιμωρούνται και οι σπλαχνοσκοπήσεις.
* 380 μ.Χ.
Ο αυτοκράτορας Φλάβιος Θεοδόσιος απαγορεύει όλες τις θρησκείες πλην της εβραϊκης αίρεσης. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται στο εξής «σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί». Ο επίσκοπος Μεδιολάνου Αμβρόσιος εξουσιοδοτείται να καταστρέψει όλους τους Ναούς των Ελλήνων και να κτίσει πάνω στα θεμέλιά τους χριστιανικές εκκλησίες.
* 381 μ.Χ.
Με έδικτο του αυτοκράτορα Θεοδοσίου κηρύσσεται κύμα λεηλασιών, βεβηλώσεων, πυρπολήσεων και κάθε είδος καταστροφών κατά των Ελλήνων και σαρώνεται από άκρου σε άκρον η ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία σε ό,τι ακόμη υπήρχαν από ελληνικούς Ναούς, μνημεία και βιβλιοθήκες. Στην Κωνσταντινούπολη μετατρέπεται ο Ναός της Θεάς Αφροδίτης σε πορνοστάσιο και οι Ναοί του Ήλιου και της Αρτέμιδος σε αποθήκες. Στις χριστιανικές εκκλησίες καθιερώνεται το εβραϊκό «αλληλούια» (hallelu–jah), δηλαδή το «δόξα στον Ιεχωβά»
* 385-388 μ.Χ.
Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος διορίζει ύπαρχο Ανατολής τον φανατικό χριστιανό Μάτερνο Κυνήγιο ο οποίος με τον επίσκοπο Μάρκελλο καταστρέφουν αμέτρητα ελληνικά ιερά της Μικράς Ασίας. Ανάμεσά τους και ο Ναός της Εδέσσης, τα Καβείρια Ίμβρου, ο Ναός του Απαμείου Διος, το Διδυμαίο ιερό, όλα τα ιερά της Παλμύρας κ.α. Στο πρώτο Άουσβιτς της Ιστορίας στην Σκυθόπολη της Παλαιστίνης μαρτυρούν μυριάδες αθώοι Έλληνες.
* 389 μ.Χ.
Κηρύσσεται εκτός νομού κάθε μη χριστιανική μέθοδος χρονολογήσεων. Πλήθη μοναχών της ερήμου εισβάλλουν στις πόλεις της Μέσης Ανατολής και καταστρέφουν με μανία ελληνικά αγάλματα, βωμούς και ιερά, λιντσάρουν Έλληνες και πυρπολούν βιβλιοθήκες. Ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεί τον φανατισμένο χριστιανικό όχλο για να κάνει μεγάλους διωγμούς κατά των Ελλήνων. Μετατρέπει σε εκκλησία τον Ναό του Θεού Διονυσίου, πυρπολεί το Λαθραίο και καταστρέφει τον Ναό του Διός.
* 390 μ.Χ.
Σφαγή 15.000 Ελλήνων στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης κατά διαταγήν του αυτοκράτορα Θεοδοσίου, ενός εβραίου ευγενούς εξ Ιβήρων.
* 391 μ.Χ.
Με έδικτο του αυτοκράτορα Θεοδοσίου απαγορεύεται κάθε επίσκεψη στους Ναούς των Ελλήνων αλλά και το απλό ακόμη κοίταγμα των αγαλμάτων. Νέος μεγάλος διωγμός σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Στην Αλεξάνδρεια οι ελάχιστοι Έλληνες εξεγείρονται με επικεφαλής τον φιλόσοφο Ολύμπιο και κλείνονται στο ιερό του Σεράπιδος. Οι οπαδοί της εβραϊκής θρησκευτικής αίρεσης το καταλαμβάνουν με δόλο, το ισοπεδώνουν και πυρπολούν την Βιβλιοθήκη του που φιλοξενούσε τμήμα της θρυλικής συλλογής της Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας.
* 392-398 μ. Χ.
Νέος μεγάλος διωγμός κατά των Ελλήνων σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Σβήνουν τα Μυστήρια της Σαμοθράκης μετά από την κατασφαγή των ιερέων, καταστροφή του Μαντείου του Άμμωνος Διός στην Άφυτο Χαλκιδικής.
Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ορίζει το 393 μ.Χ. ότι η Ιουδαϊκή θρησκεία είναι ανεκτή και δεν επιτρέπεται η καταστροφή των ιουδαϊκών συναγωγών από τους οπαδούς της εβραϊκής αίρεσης, δηλαδή από τους χριστιανούς, και καταργεί τους Ολυμπιακούς αγώνες. Επί της βασιλείας του διαδόχου του αυτοκράτορα Θεοδοσίου, του Αρκαδίου, συνεχίζεται αμείωτα το καταστροφικό κατά των Ελλήνων έργον των προκατόχων του.
Επί του αυτοκράτορα Αρκαδίου λαμβάνει χώρα η μεγάλη επιδρομή του Αλαρίχου κατά της Ελλάδος. Το κάθαρμα αυτό εισβάλλει αρχικά από την Μακεδονία στην Θεσσαλία καταστρέφοντας οτιδήποτε εύρισκε στον δρόμο του με σαφή προτίμηση στα αρχαία Ελληνικά οικοδομήματα. Ο ιστορικός Ευνάπιος αναφέρει χαρακτηριστικά: «τοιαύτας αυτώ τας πύλας απέδειξε της Ελλάδος η των φαιά ιμάτια εχόντων ακωλύτως προσπαρεισελθούσα ασέβεια».
Τα «φαιά ιμάτια» είναι τα ράσα των παπάδων και μοναχών που αργότερα άλλαξαν σε «μαύρα». Ο ευνούχος πρωθυπουργός του αυτοκράτορα Αρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τις ορδές των υπό τον Αλάριχο χριστιανών Γότθων προς τον χώρο της Ελλάδος. Τα καθάρματα αυτά κατασφάζουν αμέτρητους Έλληνες και καταστρέφουν πόλεις και ιερά στο Δίον, την Θεσσαλία, τους Δελφούς, την Βοιωτία, την Αττική, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, τη Φενεό, το Άργος, τη Νεμέα, τη Λυκόσαυρα, την Σπάρτη, τη Μεσσήνη, την Φιγαλεία, την Ολυμπία. Στην Ελευσίνα πυρπολείται το εκεί πανάρχαιο ιερό και θανατώνονται στην πυρά ο Θεσπιεύς Ιεροφάντης Ιλάριος και όλοι οι ιερείς των Μυστηρίων τα όποια είχαν αναβιώσει από τους Μιθραϊστές λίγο μετά τον θάνατο του Νεστορίου.
* 415 π.Χ.
Λίγο προ της εβραϊκής εορτής «Πεσάχ» ή της εβραϊκής θρησκευτικής αίρεσης «Πάσχα», δηλαδή της ανάμνησης της εξόδου των Ιουδαίων από την Αίγυπτο, κατά προτροπή του επισκόπου Αλεξανδρείας Κυρίλλου, η Ελληνίδα φιλόσοφος Υπατία δολοφονείται με άγριο τρόπο από τον χριστιανικό όχλο της Αλεξανδρείας. Ο σωρός της Υπατίας σύρεται στην πατριαρχική εκκλησία του «Αγίου Μιχαήλ», όπου οι χριστιανοί την κόβουν κομμάτια και περιφέροντάς τα στους δρόμους της πόλεως τα καίνε τελικά μαζί με τα συγγράμματα της φιλοσόφου σε μια τεράστια πυρά στη θέση Κίναρον.
* 457-557 μ.Χ.
Νέοι διωγμοί κατά των Ελλήνων επί βασιλείας του Λέοντος Α' και του Ζήνωνος όπου πνίγονται στο αίμα οι τελευταίες εξεγέρσεις των Ελλήνων στην Μικρά Ασία. Μετά τον Ιουστίνο (518-527 μ.Χ.), ο οποίος καταργεί το 521 μ.Χ. τους Ολυμπιακούς αγώνες Αντιοχείας, την αυτοκρατορική σκυτάλη παραλαμβάνει το 527 μ.Χ. ο Ιουστινιανός (527-565 μ.Χ.) ένας από τους μεγαλύτερους διώκτες του Ελληνισμού. Ανανέωσε όλους τους νόμους κατά των Ελλήνων με την προσεπιβολή της ποινής του θανάτου, αφαίρεση των κτημάτων των Ελλήνων και των Ελληνικών ναών υπέρ της εβραϊκής αίρεσης, δηλαδή της χριστιανικής θρησκείας και του δημοσίου ταμείου.
Το 529 μ.Χ. κατάργησε τη φιλοσοφική σχολή Αθηνών. Γράφει ο Μαλάλας στη «Χρονογραφία» του για αυτό: «Θεσπίσας ο Ιουστινιανός πρόσταξιν έπεμψεν εν Αθήναις κελεύσας μηδένα τολμάν διδάσκειν φιλοσοφία και αστρονομία».
Ακόμη αφαίρεσε και τους μισθούς των δασκάλων όπως και το δικαίωμα να διδάσκουν: «Απαγορεύομε να ασκούν διδασκαλία αυτοί που πάσχουν από την ιερόσυλη τρέλα των Ελλήνων» (Ιουστινιάνειος κώδικας Ι, 10, 11).
Ο όρος Έλληνας παίρνει τώρα καθαρά πλέον τον χαρακτηρισμό που επί αιώνες προσπαθούσαν να κρύψουν οι οπαδοί της εβραϊκής αίρεσης, δηλαδή οι χριστιανοί: «Επειδή τινές εύρηνται εκ των ανοσίων και μυσαρών Ελλήνων κατεχόμενοι πλάνη…» (Ιουστινιάνειος Κώδικας Α', 11).
Και συνεχίζει ο Μαλάλας (Προς Ιουστιανιανόν λόγος. 15): «Διωγμός γαρ γέγονε Ελλήνων μέγας και πολλοί εδημεύθησαν, εν οις ετελεύτησαν Μακεδόνιος, Ασκληπιόδωρος, Φωκάς ο Κρατερού και Θωμάς ο Κοιαίστωρ. Και ως εκ τούτου πολύς φόβος γέγονε, θέσπισε δε ο αυτός βασιλεύς, ώστε μη πολιτεύεσθαι τους Ελληνίζοντας».
Ούτε πολιτικά δικαιώματα, λοιπόν, και αργότερα απαγόρευση και να στρατεύονται. Έτσι ούτε συμμέτοχη στα κοινά ούτε μεταβίβαση της περιουσίας τους.
Το 546 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν γραμματικοί, ρήτορες, νομικοί και γιατροί με την κατηγορία ότι ήσαν «Έλληνες».
Το 562 μ.Χ. επακολουθεί νέος διωγμός και όπως λέει ο Μαλάλας: «Έλληνες πιάστηκαν και διαπομπεύτηκαν μέσα στην Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα με το κάψιμο Ελληνικών βιβλίων στον «Κυνήγιον» μαζί με εικόνες των Θεών». Μετά από διορία τριών μηνών για εγκατάλειψη των πατρογονικών λατρειών το 562 Μ.Χ. ο Ιουστινιανός διατάσσει μαζικές συλλήψεις, διαπομπεύσεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις και εκτελέσεις Ελλήνων στην Αθήνα, στην Αντιόχεια, την Παλμύρα και την Κωνσταντινούπολη.
* 578-900 μ.Χ.
Η «Εν Τρούλλω» ή «Πενθέκτη» Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως καταδικάζει το 692 μ.Χ. τον εορτασμόν των Καλένδων, των Βρουμαλιών, των Ανθεστηρίων καθώς και τις Διονυσιακές πομπές και τις μεταμφιέσεις. Έτσι η ως άνω σύνοδος απαγόρευσε την προσφορά «γάλακτος και μέλιτος» στις θυσίες κατά τον εορτασμό των «Βοτών» προς τιμήν του Πανός, κατά την εορτή των «Βρουμαλιών» προς τιμήν του Διονύσου, όπως και αυτήν των «Καλάνδων», απ’ όπου και προήλθαν τα σημερινά κάλαντα: «Τας ούτω καλουμένας Καλάνδας και τα λεγόμενα Βότα και τα καλούμενα Βρουμάλια καθάπαξ εκ της των πιστών πολιτείας περιαιρεθήναι βολόμεθα (62ος κανών)».
Οι Έλληνες της Λακωνίας το 804 μ.Χ. αντιστέκονται με επιτυχία στην απόπειρα του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου να τους εκχριστιανίσει.
