1
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ...ΠΩΣ ΕΓΙΝΑ 30
« στις: 08/06/06, 09:28 »
'Ενα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας,έστω και πολύ καθυστερημένα(δεν είχα πρόσβαση στο ίντερνετ για περισσότερο από ένα μήνα).Ειλικρινά,με συγκινήσατε.
Εμφάνιση μηνυμάτων
Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
Σελίδες: [1]
2
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ματαιοδοξία
« στις: 27/03/06, 13:24 »
Θα συμφωνήσω κι εγώ.Πολύ καλό κι αληθινό.
3
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ...ΠΩΣ ΕΓΙΝΑ 30
« στις: 24/03/06, 11:12 »
Eυχαριστώ πολύ,για τα καλά σας λόγια. 
.Μαργαρίτα,όταν μια ποιήτρια της δικής σου αξίας γράφει ένα τόσο καλό σχόλιο,η τιμή είναι μεγάλη.Χαρά,δυστυχώς,λίγο πολύ όλοι μας έχουμε πάρει το στραβό δρόμο,νομίζω.Προσωπικά,θεωρώ ότι δεν έχω χάσει ακόμα τον έλεγχο,αλλά είναι ένας από τους μεγάλους μου φόβους ότι κάποια στιγμή μπορεί να τον χάσω.Χαρά,ευτυχώς που υπάρχουν και οι μπαλάντες,για να μας θυμίζουν πράγματα που κάποιοι προσπαθούν να μας κάνουν να τα ξεχάσουμε.Πατρίδα,χαίρομαι που σου άρεσε.Mymood,πολύ σοφό αυτό που γράφεις,και δυστυχώς καθημερινή πραγματικότητα.
.Μαργαρίτα,όταν μια ποιήτρια της δικής σου αξίας γράφει ένα τόσο καλό σχόλιο,η τιμή είναι μεγάλη.Χαρά,δυστυχώς,λίγο πολύ όλοι μας έχουμε πάρει το στραβό δρόμο,νομίζω.Προσωπικά,θεωρώ ότι δεν έχω χάσει ακόμα τον έλεγχο,αλλά είναι ένας από τους μεγάλους μου φόβους ότι κάποια στιγμή μπορεί να τον χάσω.Χαρά,ευτυχώς που υπάρχουν και οι μπαλάντες,για να μας θυμίζουν πράγματα που κάποιοι προσπαθούν να μας κάνουν να τα ξεχάσουμε.Πατρίδα,χαίρομαι που σου άρεσε.Mymood,πολύ σοφό αυτό που γράφεις,και δυστυχώς καθημερινή πραγματικότητα.4
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ...ΠΩΣ ΕΓΙΝΑ 30
« στις: 23/03/06, 09:46 »
Μέρες της άνοιξης σαν νύχτες του χειμώνα,
φωτιά ξημέρωσε,μα βρέχει στο Ντεπό.
Βρήκα της νιότης μου τον πορφυρό χιτώνα,
θα τον φορέσω μήπως και με θυμηθώ.
Πάνω στα ρούχα μου,τα χρόνια κολλημένα,
με την ενήλικη κατάντια μου γελώ,
γίναν' τα θέλω μου σκυλιά αγριεμένα,
μα τ' αγαπάω και στο στόμα τα φιλώ.
Θαλασσοδέρνομαι στη μέση της ερήμου,
κι απ' τα υπόγεια βουτάω στο κενό,
ίσως γιατί δεν έχω πάντοτε μαζί μου
μια τηλεόραση να δείχνει ουρανό.
Κάποια διαδήλωση περνάει από μπροστά μου,
ρίχνομαι μέσα,κι ας μην ξέρω τί ζητώ,
θα κυνηγήσω τα μεγάλα όνειρά μου,
ένα αυτοκίνητο και ένα κινητό.
Ούτε κατάλαβα πώς έγινα 30,
με μια δουλίτσα και δυο δάνεια να ζώ,
κι αν τραγουδάω που και που καμμιά μπαλάντα,
είναι γιατί μέσα στα μάτια σου επιζώ.
φωτιά ξημέρωσε,μα βρέχει στο Ντεπό.
Βρήκα της νιότης μου τον πορφυρό χιτώνα,
θα τον φορέσω μήπως και με θυμηθώ.
Πάνω στα ρούχα μου,τα χρόνια κολλημένα,
με την ενήλικη κατάντια μου γελώ,
γίναν' τα θέλω μου σκυλιά αγριεμένα,
μα τ' αγαπάω και στο στόμα τα φιλώ.
Θαλασσοδέρνομαι στη μέση της ερήμου,
κι απ' τα υπόγεια βουτάω στο κενό,
ίσως γιατί δεν έχω πάντοτε μαζί μου
μια τηλεόραση να δείχνει ουρανό.
Κάποια διαδήλωση περνάει από μπροστά μου,
ρίχνομαι μέσα,κι ας μην ξέρω τί ζητώ,
θα κυνηγήσω τα μεγάλα όνειρά μου,
ένα αυτοκίνητο και ένα κινητό.
Ούτε κατάλαβα πώς έγινα 30,
με μια δουλίτσα και δυο δάνεια να ζώ,
κι αν τραγουδάω που και που καμμιά μπαλάντα,
είναι γιατί μέσα στα μάτια σου επιζώ.
5
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η ΟΧΘΗ
« στις: 14/12/05, 08:42 »
Παιδιά,ειλικρινά δεν ξέρω τί να πω.Τα σχόλιά σας,με τιμούν ιδιαίτερα.Σας ευχαριστώ,για άλλη μια φορά...
7
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΟΧΘΗ
« στις: 13/12/05, 08:45 »
'Οποιος δεν έκλαψε ποτέ απ' τη χαρά του,
ούτε στον πόνο είπε γιορτή τα δάκρυά του,
δεν ξέρει,μάτια μου,στ'αλήθεια ν'αγαπάει,
δεν την αρπάζει τη ζωή,την ακουμπάει...
'Οποιος δεν έμεινε δυο βράδια μοναχός του,
σαν το κρασί να τον μεθάει ο καημός του,
δεν έχει ψάξει στο σκοτάδι ένα χέρι,
θα πληγωθεί πολύ στο πρώτο το μαχαίρι...
'Οποιος κουβέντα με το χτες δεν έχει ανοίξει,
ούτε το σήμερα τολμάει να αγγίξει,
στο πέρασμά του,ούτε ίχνος δεν θα μείνει,
το κάθε βήμα του η νύχτα θα το σβήνει...
Γι αυτό στο λέω,και καλά να το θυμάσαι,
είναι ποτάμι η ζωή,μην τη φοβάσαι,
άσε την όχθη και κολύμπα στα νερά της,
να βρεις κρυμμένα στο βυθό τα μυστικά της...
ούτε στον πόνο είπε γιορτή τα δάκρυά του,
δεν ξέρει,μάτια μου,στ'αλήθεια ν'αγαπάει,
δεν την αρπάζει τη ζωή,την ακουμπάει...
'Οποιος δεν έμεινε δυο βράδια μοναχός του,
σαν το κρασί να τον μεθάει ο καημός του,
δεν έχει ψάξει στο σκοτάδι ένα χέρι,
θα πληγωθεί πολύ στο πρώτο το μαχαίρι...
'Οποιος κουβέντα με το χτες δεν έχει ανοίξει,
ούτε το σήμερα τολμάει να αγγίξει,
στο πέρασμά του,ούτε ίχνος δεν θα μείνει,
το κάθε βήμα του η νύχτα θα το σβήνει...
Γι αυτό στο λέω,και καλά να το θυμάσαι,
είναι ποτάμι η ζωή,μην τη φοβάσαι,
άσε την όχθη και κολύμπα στα νερά της,
να βρεις κρυμμένα στο βυθό τα μυστικά της...
8
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΣΟΥ
« στις: 21/11/05, 14:11 »
Παιδιά,ευχαριστώ πολύ.Να είστε καλά.
9
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΣΟΥ
« στις: 18/11/05, 12:11 »
Nα είστε καλά.Πατριωτάκι,με συγκινείς 
,αν και υπερβάλεις.
,αν και υπερβάλεις.
10
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο ΔΡΟΜΟΣ ΣΟΥ
« στις: 18/11/05, 11:03 »
Ο πόνος σβήνει στο κρασί
και το κορμί στο χάδι,
κι όσα τη μέρα κρύβονται,
λάμπουνε στο σκοτάδι.
Μα το δικό σου το φιλί,
όσο και να το πίνω,
μένει η αλήθεια σου κρυφή,
τη δίψα μου δεν σβήνω.
Η αγάπη είναι μυστικό
κι αιώνιο μονοπάτι,
το χάραξαν μικρές στιγμές,
από βροχή κι αλάτι.
Μα ο δρόμος σου που περπατώ,
δεν ξέρω που με βγάζει,
αν είσαι λύπης ερχομός
ή γέλιο που χαράζει.
και το κορμί στο χάδι,
κι όσα τη μέρα κρύβονται,
λάμπουνε στο σκοτάδι.
Μα το δικό σου το φιλί,
όσο και να το πίνω,
μένει η αλήθεια σου κρυφή,
τη δίψα μου δεν σβήνω.
Η αγάπη είναι μυστικό
κι αιώνιο μονοπάτι,
το χάραξαν μικρές στιγμές,
από βροχή κι αλάτι.
Μα ο δρόμος σου που περπατώ,
δεν ξέρω που με βγάζει,
αν είσαι λύπης ερχομός
ή γέλιο που χαράζει.
11
Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Πιο ερωτικό τραγούδι
« στις: 16/11/05, 14:53 »
Συμφωνώ με τα περισσότερα,και ιδιαίτερα με τον Αύγουστο,την Αγάπη και το Σ'ακολουθώ,και προσθέτω:
1)Δεν τραγουδώ,παρά γιατί μ' αγάπησες:Ε.Αρβανιτάκη,μελωποιημένο ποίημα της Πολυδούρη από τον Παπαδημητρίου.Ο πιο ερωτικός λόγος που έχω ακούσει,νομίζω.
2)Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία:Ο πιο απλός ερωτικός στίχος που γράφτηκε ποτέ,αλλά που τα λέει όλα(σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ...).
3)Ανάθεμά σε:Π.Θαλασσινός.Η πίκρα και η λαχτάρα του έρωτα σε όλο της το μεγαλείο.
4)Μικρή πατρίδα:(Γ.Ανδρέου)Θεοχαρίδης,Θηβαίος-Νταλάρας."Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ,η νύχτα εσύ,το όνειρο της μέρας.Μικρή πατρίδα,σώμα μου κι αρχή,η γη μου εσύ,ανάσα μου κι αέρας." Δίκαια,πιστεύω,θεωρείται από τα καλύτερα τραγούδια των τελευταίων ετών.
5)Όλες του κόσμου οι Κυριακές:(Χ.Νικολόπουλος-νομίζω-&Λ.Παπαδόπουλος).Χ.Αλεξίου.Εξαιρετικό.
6)Αγάπη που'γινες δίκοπο μαχαίρι:Μ.Μερκούρη.Χωρίς σχόλια...
7)Μη μου θυμώνεις,μάτια μου(Σ.Κουγιουμτζής):Γ.Νταλάρας.Απλά,πανέμορφο.
8.Δυο νύχτες:Δ.Μητροπάνος.Κορυφαίο στο είδος του,αξεπέραστη ερμηνεία.
9)Τυφλές ελπίδες:Μ.Κανά.Πώς δίνεται ο άνθρωπος στον έρωτα...
10)Θεός αν είναι:(Μπρέγκοβιτς-Νικολακοπούλου)Χ.Αλεξίου,Α.Πρωτοψάλτη.
''Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου,
λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο,
κι αν μεγαλώσαν τα φτερά μου,
εγώ απ' το πλάι σου δε λείπω.
Θεός αν είναι..."
"Θεός αν είναι,στις φλόγες να καείς,
κι απ' το δάκρυ μου φωτιά να πιείς.
Δεν μπορείς,μια ζωή καρδιά να συγχωρείς,
Θεός αν είναι,κι αν μ' αγαπάει κανείς."
Η σειρά,φυσικά,δεν είναι αξιολογική αλλά τυχαία.Εννοείται ότι υπάρχουν άπειρα άλλα τραγούδια,που αυτή τη στιγμή δεν μου έρχονται στο μυαλό.Και ξένα δεν έβαλα,επειδή δεν ακούω ιδιαίτερα,και σίγουρα θα αδικήσω πολλά.
1)Δεν τραγουδώ,παρά γιατί μ' αγάπησες:Ε.Αρβανιτάκη,μελωποιημένο ποίημα της Πολυδούρη από τον Παπαδημητρίου.Ο πιο ερωτικός λόγος που έχω ακούσει,νομίζω.
2)Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία:Ο πιο απλός ερωτικός στίχος που γράφτηκε ποτέ,αλλά που τα λέει όλα(σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ...).
3)Ανάθεμά σε:Π.Θαλασσινός.Η πίκρα και η λαχτάρα του έρωτα σε όλο της το μεγαλείο.
4)Μικρή πατρίδα:(Γ.Ανδρέου)Θεοχαρίδης,Θηβαίος-Νταλάρας."Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ,η νύχτα εσύ,το όνειρο της μέρας.Μικρή πατρίδα,σώμα μου κι αρχή,η γη μου εσύ,ανάσα μου κι αέρας." Δίκαια,πιστεύω,θεωρείται από τα καλύτερα τραγούδια των τελευταίων ετών.
5)Όλες του κόσμου οι Κυριακές:(Χ.Νικολόπουλος-νομίζω-&Λ.Παπαδόπουλος).Χ.Αλεξίου.Εξαιρετικό.
6)Αγάπη που'γινες δίκοπο μαχαίρι:Μ.Μερκούρη.Χωρίς σχόλια...
7)Μη μου θυμώνεις,μάτια μου(Σ.Κουγιουμτζής):Γ.Νταλάρας.Απλά,πανέμορφο.
8.Δυο νύχτες:Δ.Μητροπάνος.Κορυφαίο στο είδος του,αξεπέραστη ερμηνεία.
9)Τυφλές ελπίδες:Μ.Κανά.Πώς δίνεται ο άνθρωπος στον έρωτα...
10)Θεός αν είναι:(Μπρέγκοβιτς-Νικολακοπούλου)Χ.Αλεξίου,Α.Πρωτοψάλτη.
''Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου,
λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο,
κι αν μεγαλώσαν τα φτερά μου,
εγώ απ' το πλάι σου δε λείπω.
Θεός αν είναι..."
"Θεός αν είναι,στις φλόγες να καείς,
κι απ' το δάκρυ μου φωτιά να πιείς.
Δεν μπορείς,μια ζωή καρδιά να συγχωρείς,
Θεός αν είναι,κι αν μ' αγαπάει κανείς."
Η σειρά,φυσικά,δεν είναι αξιολογική αλλά τυχαία.Εννοείται ότι υπάρχουν άπειρα άλλα τραγούδια,που αυτή τη στιγμή δεν μου έρχονται στο μυαλό.Και ξένα δεν έβαλα,επειδή δεν ακούω ιδιαίτερα,και σίγουρα θα αδικήσω πολλά.
12
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΕΡΚΙΝΗ
« στις: 14/11/05, 16:59 »
-Λίμνη,που στέκεις ήσυχη
και δεν πολυσαλεύεις,
να μη ζηλεύεις πώς μπορείς
τ' ανήμερα ποτάμια,
που τρέχουν δίχως γυρισμό
σε θάλασσες μεγάλες;
-Μπορώ,μικρό μου νούφαρο,
γιατί να νιώσω λίγη;
Εκείνα πήραν τις χαρές,
που οι άνθρωποι τις νιώσαν'
για μια στιγμούλα μοναχά
προτού χαθούν για πάντα.
Εγώ κρατώ τα δάκρυα
που τρέξαν απ' τα μάτια,
την ώρα που ο χείμαρρος
περνούσε απ' τη ζωή τους.
-Όμως το δάκρυ είν' αλμυρό,
κι εσύ γλυκό νεράκι.
-Με γλύκαναν οι άγγελοι,
που κολυμπούν τις νύχτες
στο πληγωμένο σώμα μου,
τις πίκρες για να παίρνουν...
Μετά από μια υπέροχη βαρκάδα στην Κερκίνη,παρέα με τους ερωδιούς και τα φλαμίγκο.
και δεν πολυσαλεύεις,
να μη ζηλεύεις πώς μπορείς
τ' ανήμερα ποτάμια,
που τρέχουν δίχως γυρισμό
σε θάλασσες μεγάλες;
-Μπορώ,μικρό μου νούφαρο,
γιατί να νιώσω λίγη;
Εκείνα πήραν τις χαρές,
που οι άνθρωποι τις νιώσαν'
για μια στιγμούλα μοναχά
προτού χαθούν για πάντα.
Εγώ κρατώ τα δάκρυα
που τρέξαν απ' τα μάτια,
την ώρα που ο χείμαρρος
περνούσε απ' τη ζωή τους.
-Όμως το δάκρυ είν' αλμυρό,
κι εσύ γλυκό νεράκι.
-Με γλύκαναν οι άγγελοι,
που κολυμπούν τις νύχτες
στο πληγωμένο σώμα μου,
τις πίκρες για να παίρνουν...
Μετά από μια υπέροχη βαρκάδα στην Κερκίνη,παρέα με τους ερωδιούς και τα φλαμίγκο.
13
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟ ΣΚΑΛΙ
« στις: 11/11/05, 10:10 »
Τι να πω...Όταν σου λένε τόσο καλά λόγια,άνθρωποι που έχουν γράψει τόσο όμορφα πράγματα(σας διαβάζω αναδρομικά ),ένα ευχαριστώ είναι λίγο.
),ένα ευχαριστώ είναι λίγο.
14
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο Δαίμονας
« στις: 10/11/05, 16:50 »
Άμεσο,αληθινό,φαίνεται να βγαίνει από μέσα σου αβίαστα και να σε εκφράζει απόλυτα.Θα μπορούσε να γίνει ένα ωραίο λαικό τραγούδι.
15
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΙΧΝΗ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ
« στις: 10/11/05, 10:25 »
Είναι κάτι σκιές,στων ανθρώπων τις λέξεις,
που όταν γίνονται φως,δε μπορείς να τ' αντέξεις.
Είναι βράδια ζεστά,στων ονείρων την άκρη,
σαν παιχνίδια παλιά,από χώμα και δάκρυ.
Είναι φίλοι καλοί,διψασμένα φεγγάρια,
και αγάπης καημοί,που σε παίζουν στα ζάρια.
Είναι κι άλλα πολλά,σαν τα ίχνη στο χιόνι,
σκάκι είναι η ζωή,κι εγώ είμαι το πιόνι.
που όταν γίνονται φως,δε μπορείς να τ' αντέξεις.
Είναι βράδια ζεστά,στων ονείρων την άκρη,
σαν παιχνίδια παλιά,από χώμα και δάκρυ.
Είναι φίλοι καλοί,διψασμένα φεγγάρια,
και αγάπης καημοί,που σε παίζουν στα ζάρια.
Είναι κι άλλα πολλά,σαν τα ίχνη στο χιόνι,
σκάκι είναι η ζωή,κι εγώ είμαι το πιόνι.
16
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ποιά νέμεσις θα 'ν' του καιρού η πληρωμή;
« στις: 10/11/05, 10:18 »
Συγκλονιστικό.Αμείλικτο.Ωραίες λέξεις,βαθειά νοήματα,συναισθήματα που ακροβατούν ανάμεσα στο μαύρο και το άσπρο,χωρίς να γίνονται γκρί(ελπίζω να μη σε μπέρδεψα ).Μπράβο.
).Μπράβο.
17
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΝΑ'ΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ....
« στις: 10/11/05, 10:01 »
Σ' ευχαριστώ fusalida .Να' σαι καλά.Σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά,να είσαι του χρόνου φοιτήτρια στην πόλη μας.Θα περάσεις αξέχαστα,και δεν θα θέλεις να φύγεις,να το ξέρεις. ;)Φιλιά στην πρωτεύουσα.
.Να' σαι καλά.Σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά,να είσαι του χρόνου φοιτήτρια στην πόλη μας.Θα περάσεις αξέχαστα,και δεν θα θέλεις να φύγεις,να το ξέρεις. ;)Φιλιά στην πρωτεύουσα.
18
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟ ΣΚΑΛΙ
« στις: 09/11/05, 15:33 »
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟ ΣΚΑΛΙ
Το σώμα μου ποτίζεις με φιλιά,
κι ανθίζεις μέσα μου σαν άγιο καλοκαίρι,
στην Αμοργό στέλνω γαλάζιο περιστέρι,
να φέρει ευχή να τη φορέσεις στα μαλλιά.
Τον ύπνο μου σκορπάς σαν αστραπή,
που φέγγει μέσα στης ζωής μου τα κρυμμένα,
μύρο τα λόγια σου,κεράκια αραδιασμένα,
στην Τήνο που άναψαν άγγελοι και πιστοί.
Σε βλέπω στης καρδιάς μου την αυλή,
να ξενυχτάς τη μοναξιά μου για να πίνεις,
κι εγώ με σύννεφο λευκό της Σαντορίνης,
για το Θεό χτίζω το πρώτο το σκαλί.
Το σώμα μου ποτίζεις με φιλιά,
κι ανθίζεις μέσα μου σαν άγιο καλοκαίρι,
στην Αμοργό στέλνω γαλάζιο περιστέρι,
να φέρει ευχή να τη φορέσεις στα μαλλιά.
Τον ύπνο μου σκορπάς σαν αστραπή,
που φέγγει μέσα στης ζωής μου τα κρυμμένα,
μύρο τα λόγια σου,κεράκια αραδιασμένα,
στην Τήνο που άναψαν άγγελοι και πιστοί.
Σε βλέπω στης καρδιάς μου την αυλή,
να ξενυχτάς τη μοναξιά μου για να πίνεις,
κι εγώ με σύννεφο λευκό της Σαντορίνης,
για το Θεό χτίζω το πρώτο το σκαλί.
19
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΝΑ'ΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ....
« στις: 09/11/05, 15:14 »
Ειλικρινά,ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια.Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να μοιράζεσαι κάτι δικό σου και να βλέπεις ότι έχει κάποια απήχηση.'Οπως και το να γνωρίζεις ανθρώπους που έχουν κοινά ενδιαφέροντα με σένα.Δεν ξέρω πού έχει ξαναγραφτεί το "την ώρα που γεννιούνται όλα τα θαύματα",αλήθεια.Αν το ξέρει κάποιος,ας μου το θυμίσει,θα' θελα να ξέρω ποιόν κλέβω .Και να πω επίσης,πως όσα έχω γράψει μέχρι τώρα(δεν είμαι και πολύ παραγωγικός,εξάλλου),όντως δεν έχουν σκοπό να δώσουν γροθιά στο στομάχι.Προσπαθώ να σκαρώνω ωραία(τρομάρα μου)στιχάκια,που να μπορούν να γίνουν και ωραία τραγουδάκια(το όνειρό μου).Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ με αυτά που γράφω,δεν τα γράφω για να περιαυτολογήσω,αλλά για να ξεκαθαρίσω από την αρχή τις προθέσεις μου.
.Και να πω επίσης,πως όσα έχω γράψει μέχρι τώρα(δεν είμαι και πολύ παραγωγικός,εξάλλου),όντως δεν έχουν σκοπό να δώσουν γροθιά στο στομάχι.Προσπαθώ να σκαρώνω ωραία(τρομάρα μου)στιχάκια,που να μπορούν να γίνουν και ωραία τραγουδάκια(το όνειρό μου).Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ με αυτά που γράφω,δεν τα γράφω για να περιαυτολογήσω,αλλά για να ξεκαθαρίσω από την αρχή τις προθέσεις μου.
20
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΝΑ'ΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ....
« στις: 08/11/05, 17:25 »
Καλώς σας βρήκα,και ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.Σαφώς και το βασικότερο που με ενδιαφέρει να μάθω είναι αν σας άρεσε ή όχι,δεν χρειάζεται να "ξέρει" κανείς για να πει τη γνώμη του.'Οχι,δεν το έχω μελωποιήσει,διότι δυστυχώς δεν έχω αυτό το χάρισμα.Πολύ θα ήθελα όμως να συμβεί αυτό.
21
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΝΑ'ΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ....
« στις: 08/11/05, 16:50 »
Καλησπέρα σε όλους.Είμαι ένας άνθρωπος που λατρεύει τη μουσική,και ιδιαίτερα το ελληνικό τραγούδι,και είναι πολύ κρίμα που άργησα τόσο πολύ να ανακαλύψω αυτό το forum.Αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ όπως λένε.Με λένε Γιώργο,και είμαι από τη Θεσσαλονίκη.Που και που γράφω στίχους,και θα'θελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι δικό μου,έτσι για να γνωριστούμε,και φυσικά γιατί θέλω πολύ να ακούσω τη γνώμη σας με ειλικρίνεια.Σας διαβάζω εδώ και λίγες μέρες,και έχω ήδη διαπιστώσει το υψηλό σας επίπεδο,και το πολύ καλό κλίμα που επικρατεί μεταξύ σας.Θα χαρώ πολύ αν με βάλετε στην παρέα σας.Λοιπόν,είπα ήδη πολλά,οπότε αρχίζω.
ΒΡΑΔΙΕΣ ΚΙ ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΑ
Βραδιές κι απομεσήμερα
στης πόλης τα στενά,
κλειδιά παντοτινά
για τον παράδεισο.
Αυτό που ζούμε σήμερα,
δεν θα' ναι πουθενά,
δυο βήματα η ψυχή μας
απ΄την άβυσσο.
Βραδιές κι απομεσήμερα,
θυμάται η καρδιά
ταξίδια μακρινά
που δε θα γίνουνε.
Γι αυτό σου λέω,μάτια μου,
αγάπα με απλά,
τα όνειρα μας
όνειρα μη μείνουνε.
Βραδιές κι απομεσήμερα,
η αγάπη να περνά,
απ'έξω από τα τείχη
που της χτίσανε,
εκείνοι που το τίποτα
το κάναν' φορεσιά
και με χρυσή κορδέλα
το τυλίξανε.
Βραδιές κι απομεσήμερα,
σε θέλω πιο πολύ,
την ώρα που γεννιούνται
όλα τα θαύματα,
την ώρα που το λίγο μου
μου φαίνεται πολύ,
κι ένα φιλί γιατρεύει
όλα τα τραύματα.
ΒΡΑΔΙΕΣ ΚΙ ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΑ
Βραδιές κι απομεσήμερα
στης πόλης τα στενά,
κλειδιά παντοτινά
για τον παράδεισο.
Αυτό που ζούμε σήμερα,
δεν θα' ναι πουθενά,
δυο βήματα η ψυχή μας
απ΄την άβυσσο.
Βραδιές κι απομεσήμερα,
θυμάται η καρδιά
ταξίδια μακρινά
που δε θα γίνουνε.
Γι αυτό σου λέω,μάτια μου,
αγάπα με απλά,
τα όνειρα μας
όνειρα μη μείνουνε.
Βραδιές κι απομεσήμερα,
η αγάπη να περνά,
απ'έξω από τα τείχη
που της χτίσανε,
εκείνοι που το τίποτα
το κάναν' φορεσιά
και με χρυσή κορδέλα
το τυλίξανε.
Βραδιές κι απομεσήμερα,
σε θέλω πιο πολύ,
την ώρα που γεννιούνται
όλα τα θαύματα,
την ώρα που το λίγο μου
μου φαίνεται πολύ,
κι ένα φιλί γιατρεύει
όλα τα τραύματα.
Σελίδες: [1]