Προφανώς η συζήτηση μας έχει μετατραπεί σε άτυπο δικαστήριο γιατί έχουμε αρχίσει να παίζουμε με τις λέξεις...
Δηλαδή αν δεν παίζαμε με αυτές, δε θα μιλούσαμε για "άτυπο δικαστήριο"; Δεν είμαι βέβαιος πως κατανοώ το σκεπτικό σου. Αν έχει καμία σημασία πάντως, δε θεωρώ παιχνίδι ούτε την υπερβολή, ούτε τη σάτιρα.
Αυτή η σάτιρα είναι που μειώνει τη σημασία αυτών που λένε. Και στην τελική ας μη ξεχνάμε πως υπάρχει και κάποιο δίκιο σε όλα αυτά που ειπώθηκαν άσχετα αν το παράκαναν όπως λες. (Αν και έχει περάσει τόσος καιρός που με το ζόρι θυμάμαι ακόμα και τα τραγούδια...)
Αν εγώ διά της υπερβολής χάνω το δίκιο μου, τότε τα ίδια ισχύουν και στην περίπτωση των συγκεκριμένων που έγραψαν τα κείμενα.
Μπορεί να έχει περάσει καιρός όπως υποστηρίζεις, αλλά αυτό δε σε εμπόδισε να μπεις λάβρος στο παιχνίδι της συζητήσεως, θιγμένος προφανώς από τα όσα σχολιάστηκαν. Πως ήσουν τόσο βέβαιος για το δίκαιο της αγανάκτησής σου, αν δε θυμάσαι καλά καλά ούτε καν τα τραγούδια;
Αυτά, συν το ότι η "τοπικιστική εμμονή" σου φάνηκε ενοχλητική συντελούν στο ότι οι εντυπώσεις είναι εντελώς υποκειμενικές και επομένως κανένας απ τους δυο μας δεν μπορεί να βρεί 100% το δίκιο του.
Προσωπικά δεν αναζητώ κανένα δίκιο. Καταθέτω τη ματιά μου και την αισθητική μου και μόνο αυτά. Η ζωή είναι ωραία γιατί έχει ποικιλία. Εσένα σου φάνηκαν αποδεκτά και θεμιτά τα όσα εξελίχθηκαν, εμένα πάλι με ξένισαν ως στοιχεία κομπλεξισμού και στείρας τοπικολατρείας. Για τους διοργανωτές το πλέον ουσιώδες σε επίπεδο πληροφόρησης για τον εκάστοτε καλλιτέχνη ήταν η καταγωγή του, γι' αυτό και φρόντιζαν να μας ενημερώνουν σε κάθε ευκαιρία από που ήταν. Έχασα το μέτρημα στο πόσοι ήταν οι Θεσσαλονικείς καλλιτέχνες. Και να σου πω την αλήθεια, ουδόλως με ενδιαφέρει κι όλας, όπως δε θα με ενδιέφερε να μάθω αν ο τάδε ήταν από την Πρέβεζα, τη Δραπετσώνα, το Χολαργό ή την Καππαδοκία. Δεν επικεντρώνομαι λοιπόν στην πόλη, αλλά στο φαινόμενο.
