Aν το πάρουμε καθαρά από άποψη μαγνητών, τότε η πιο ευέλικτη κιθάρα από τις πολλές που έχουν περάσει από τα χέρια μου θα πρέπει να ήταν η Vintage AV3P:
Tρεις stacked humbuckers σε μέγεθος P90, οι οποίοι μπορούν να μετατραπούν σταδιακά σε single coil μέσω του roll control ποτενσιόμετρου. Έτσι δεν έχεις μόνο την επιλογή humbucker ή split humbucker, αλλά και οποιονδήποτε ενδιάμεσο ήχο. Οι τρεις θέσεις του επιλογέα αντιστοιχούν σε bridge - bridge+neck - neck, ενώ το ποτενσιόμετρο του tone είναι push pull και με αυτό μπορείς να ενεργοποιήσεις τον μεσαίο μαγνήτη σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω θέσεις. Έτσι μπορείς να έχεις κυριολεκτικά οποιονδήποτε συνδυασμό μαγνητών (εκτός από τον μεσαίο μόνο του), συμπεριλαμβάνομένου και αυτού στον οποίο έχεις και τους τρεις μαγνήτες ταυτόχρονα...
Στην πράξη εγώ προσωπικά βρήκα ότι δεν χρησιμοποιούσα όλους αυτούς τους ήχους. Τις περισσότερες φορές έπαιζα με τους μαγνήτες σπλιταρισμένους σε single coil mode και χρησιμοποιούσα το neck ή τον συνδυασμό neck+middle, όπως κάνω και στις strat και tele κιθάρες μου. Ούτως ή άλλως, μια semihollow κιθάρα δεν είναι ότι καλύτερο για high gain ήχους (προσωπική γνώμη και πάλι), ενώ για καθαρούς οι πραγματικοί μονοπήνιοι μαγνήτες μού έδιναν καλύτερο ήχο από ότι η AV3P. Γι αυτό και τελικά η κιθάρα πουλήθηκε και αν την νοσταλγώ καμιά φορά είναι γιατί ήταν πολύ όμορφη κι όχι γιατί μού λείπουν οι ήχοι που μού έδινε.
Ηθικό δίδαγμα: Δεν υπάρχει all around κιθάρα. Πιθανόν να υπάρχουν κάποιες κιθάρες που για κάποιους κιθαρίστες καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος των αναγκών τους αλλά όχι 100%. Και όπως δεν μπορείς να παίξεις golf με ένα μόνο μπαστούνι, έτσι και για να είσαι "all around" κιθαρίστας χρειάζεσαι περισσότερες από μία κιθάρες.
