Δεν θυμώνω εύκολα.
Εκνευρίζομαι συχνά αλλά πραγματικά δεν θυμώνω.
Όταν συμβαίνει όμως αυτό θέλω να μένω μόνη μου,
να ηρεμώ ώστε να μην ξεστομίσω οτιδήποτε
θα πληγώσει πολύ τον άλλον και θα το μετανοιώσω μετά.
Τα
εν βρασμώ τα αντιπαθώ οικτρά.
Αυτά που λέω θέλω να αντανακλούν την πραγματικότητα
και όχι στιγμές τρέλλας να ψυχικού αναβρασμού.
Με την στεναχώρια οι αντιδράσεις μου δεν διαφέρουν και πολύ.
Πάλι επιλέγω τη μοναξιά για να καλμάρω, να σκεφτώ, να κλάψω κ.λ.π.
(κατεβάζω ρολλά δηλαδή)
Αργότερα μιλάω σε κανα δυο αγαπημένους μου ανθρώπους
για να ''σπάσει'' το χάλι....

Πάντα φυσικά εξαρτάται και απο τον λόγο
που με έκανε να στεναχωρηθώ.