Άδεια μπουκάλια με θολά νερά
Μια στοίβα αποτσίγαρα γελάει
Το κεφάλι βαρύ
Και τα μάτια κλειστά
Πόσο καιρό έχω να δω
Τα φλεγόμενα παρανοϊκά σου μάτια?
Πόσο καιρό έχω να νιώσω
Την γλυκιά σου πνοή?
Οι σκέψεις τριβελίζουν το μυαλό
Περνάνε με ιλιγγιώδη ταχύτητα
Ένα καυτό ματωμένο μαχαίρι
Αναπαύεται σιωπηλό στο τραπέζι
Μια ενέργεια δυνατή, κεραυνοβόλα
Και είμαι πάλι στον δρόμο
Προορισμός δεν υπάρχει
Ένα ταξίδι στο πουθενά
Ξαφνικά τα πάντα παγώνουν
Τα λάστιχα στριγκλίζουν
Και η άσφαλτος καυτή
Τα πάντα σκοτεινιάζουν
Κι εγώ νιώθω τυφλός
Τα μάτια σου περνάνε από μπροστά μου
Και μαζί τους όλη μου η ζωή
Δυστυχίες και χαρές ένα μπλέξιμο τρελό
Πόσο μικρή και εύθραυστη είν’ η που**να η ζωή?
Ποιος στίχος μου να χωρέσει αυτά που κρύβει το μυαλό?
