Το κοίταξα από δω, το κοίταξα από κει…
Διάβασα και όλα τα παραπάνω σχόλια.
Περί ανυπαρξίας μέτρου και ρίμας, περί έρωτα, αγάπης, παθών, περί στημένων οπίσθιων (συγνώμη που δεν το εξέφρασα μέσω emoticon όπως ο καρχαρίας) και του πόσο σχέση έχει με τα ανοιχτά πόδια των στίχων που διαβάσαμε…κα
Αναρωτήθηκε η Vagabond, «μας ενοχλεί το ένα, μας ενοχλεί το άλλο...τελικά υπάρχει κάτι που δεν μας ενοχλεί?». Το ξέρω πως δεν τα μετέφερα αυτολεξεί, μα δεν εχει σημασία αυτό. Το ίδιο αναρωτιέμαι κι εγώ λοιπόν-αλλά δεν είναι της παρούσης να κάνω ανάλυση σ’ αυτό.
Προτιμώ να μιλήσω λίγο για το περιεχόμενο των στίχων της Λίνας-χωρίς να απευθύνομαι απαραίτητα στην ίδια.
Η πίκρα δεν είναι να ξοδεύεις. Άλλωστε για να ξοδεύεις, οφείλεις να ΕΧΕΙΣ αλλά κυρίως να σου ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ (το ίδιο ισχύει και στο να ξοδεύεσαι). Τόσο το πρώτο, όσο και το δεύτερο είναι προσωπικό θέμα «τσέπης» αλλά και κρίσης και μετρήματος του καθένα.
Έχω, δίνω, ανταλλάσσω.
Έχω περίσσευμα, θα το ανταλλάξω με κάτι «πολυτελείας», με κάτι ιδιαίτερο.
Έχω περίσσευμα που με πνίγει, θα προσπαθήσω να απαλλαχθώ προκειμένου να βρω την ηρεμία μου.
Η πίκρα είναι που στο τέλος, με τέτοιου είδους ξοδέματα, οι περισσότεροι από μας μιζεριάζουμε. Νιώθουμε άδειοι. Νιώθουμε άσχημα.
Γιατί?
Μα γιατί εκτιμήσαμε λάθος. Γιατί δεν επρόκειτο για περίσσευμα, άρα κακώς ξοδέψαμε κύριοι!!!!
Στην περίπτωση όμως των στίχων της Λίνας, με ενδιαφέρον διαπιστώνω πως κανένα παράπονο δεν εκφράζεται…
Είχε πράγματι «περίσσευμα» η ηρωίδα. Καλός το ξόδεψε όπως γούσταρε λοιπόν!
Ίσως, λέω ίσως να μην υπήρχαν αυτές οι αντιδράσεις-σχόλια εάν έβγαινε έντονα ένα παράπονο. Ένα «Το μετάνιωσα».
Όσο για το "συγγνώμη" όπως και το "μέσα στα δάκρυα"...δεν είναι οι τόσο κλαψιάρικες αντιδράσεις που θα μας χρύσωναν το χάπι, ε?
Η έλλειψη σεμνότητας μας ενόχλησε?
Μα…θα έπρεπε να χωράει σεμνότητα σε μια τέτοιου είδους απολογία?
Λίνα,
περιμένω το 2ο και το 3ο μέρος....
